Οι τεράστιες πυρκαγιές στον Έβρο και σε άλλες περιοχές της χώρας και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, δεν είχαν μόνο σαν συνέπεια απώλειες ζωών, περιουσιών και δεκάδες ασθενείς που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία των νομών.  Άφησαν ισχυρό αποτύπωμα στον ψυχισμό των πληγέντων αλλά και όλων των πολιτών της χώρας, όπως εξηγούν στο tvxs οι ψυχίατροι  Δημήτρης Πλουμπίδης και Γιώργος Νικολαϊδης. Και οι δύο επισημαίνουν πως η θεραπεία δεν προϋποθέτει μόνο ψυχολογική φροντίδα αλλά πρωτίστως κοινωνική.

Δημήτρης  Πλουμπίδης: Η διάλυση των υπηρεσιών του ΕΣΥ είναι μεγάλο πρόβλημα

«Τόσο έντονα γεγονότα σαν την τεράστια πυρκαγιά του Έβρου, (αλλά και στα Δερβενοχώρια και σε άλλες περιοχές) και την πρόσφατη πλημμύρα δημιουργεί αρχέγονους φόβους, δεν συμβαίνουν συχνά. Εκτός από τις συνέπειες στους πληγέντες , έχει δημιουργηθεί γενικευμένη φοβία» λέει ο Δ. Πλουμπίδης.

«Μετά από μια τέτοια καταστροφή, οι άνθρωποι που είναι εκεί έχουν ανάγκη πρωτίστως από υλική βοήθεια. Όταν υπάρχουν αυτά, καταλαγιάζει ο φόβος και η μεγάλη ένταση. Αυτό που ξέρουμε όμως από τον σεισμό του ’99 είναι ότι οι άνθρωποι χρειάζονται και ψυχολογική βοήθεια.

Να μη μείνουμε όμως στην ψυχολογική βοήθεια διαφημίζοντάς την και να μη δίνουμε υλική και κοινωνική βοήθεια. Για τα παιδιά π.χ. έχει φανεί πόσο σημαντική είναι η λειτουργία του σχολείου. Η κοινωνικοποίηση λειτουργεί επουλωτικά. Στη Θεσσαλία πότε θα γίνει αυτό;. Πρέπει να ξαναστήσουν τη ζωή τους. Η σημαντική μέριμνα λοιπόν είναι το κοινωνικό. Έχουν γίνει μελέτες με πρόσφυγες στον Λίβανο και φάνηκε πως αυτό που βοήθησε περισσότερο είναι η επανένωση η οικογενειακή. Οργανωμένες υπηρεσίες. Αυτή τη στιγμή έχουμε διάλυση των υπηρεσιών του ΕΣΥ κι αυτό είναι ένα πρόβλημα»

Γιώργος  Νικολαϊδης: Τα πράγματα που θα συναποφασίσουμε ως κοινωνία. Αυτό θα προστατεύσει την ψυχική υγεία της κοινωνίας

Με αυτή την άποψη συμφωνεί και ο Γιώργος Νικολαϊδης.

«Υπάρχει διαχρονική ανάγκη για σύστημα προνοιακών υπηρεσιών.  Αυτή τη στιγμή υπάρχουν έξι διαφορετικές δικτυώσεις υπό την αιγίδα διαφορετικών υπουργείων. Το ότι δεν υπάρχει ακόμα ένα συνεκτικό σύστημα είναι μια τροχοπέδη στο να ανακουφιστούν οι πληγέντες από τα ποικίλα κοινωνικά προβλήματα. Δεν είναι κατ’ ανάγκη μόνο οι γιατροί που χρειάζονται. Είναι η στήριξη με έμφαση περισσότερο στο κοινωνικό, που θα βοηθήσει στη διαχείριση του ψυχικού τραύματος. Το μείζον είναι το κοινωνικό».

Ο κ.  Νικολαϊδης επισημαίνει επίσης ότι με βάση τις μελέτες που έχουν διεξαχθεί  σε άλλες χώρες, σε διάφορες φυσικές και μη καταστάσεις  που απειλούν τη ζωή, αυτό που φαίνεται να δρα προστατευτικά είναι η  ανάκτηση ελέγχου των ζωών των πολιτών.

«Κάτι που νιώθει ότι το χάνει, είτε από φυσικές είτε από ανθρωπογενείς καταστροφές  όπως η οικονομική κρίση. Οι συλλογικές δράσεις βοηθούν, που δίνουν δυνατότητα να ανακτήσουν την αίσθηση ότι συλλογικά ως κοινωνία κινούνται.»

Τι συμβαίνει όμως όταν η κοινωνία εκφράζει έντονη παθητικότητα;

«Η παθητική κοινωνία πρόβλημα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ανακτήσει έναν ενεργητικό ρόλο . Όσο είναι παθητική η κοινωνία, δεν πάει να παρελαύνουν ειδικοί, η θεραπεία δεν λειτουργεί. Τα πράγματα που θα συναποφασίσουμε ως κοινωνία. Αυτό θα προστατεύσει την ψυχική υγεία της κοινωνίας. Τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακό εμπόριο».