«Πριν από έξι χρόνια φοβόμουν να βγω από το σπίτι για να μη με απελάσουν», δήλωσε σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Pais, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, το αστέρι του ΝΒΑ, που έλαβε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Ο κορυφαίος Ελληνας μπασκετμπολίστας αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά χρόνια του σχολείου, που ο ίδιος και τα αδέρφια του ήταν τα μοναδικά μαύρα παιδιά, στον ρατσισμό που αντιμετώπισε αλλά και στην αγάπη που βρήκε από πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα.

«Όταν ήμασταν παιδιά, οι φίλοι μας είχαν όλοι χαρτιά. Δεν καταλαβαίναμε τι συνέβαινε. Ρωτούσαμε τους γονείς για ποιο λόγο εμείς δεν έχουμε τίποτα, κανένα έγγραφο, ούτε διαβατήριο. Για ποιο λόγο εμείς δεν μπορούσαμε τα ταξιδέψουμε. Δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν. Δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ψηφίσουν ούτε να εκφράσουν την άποψή τους. Είναι απίστευτο. Δόξα τω θεώ, συναντήσαμε ανθρώπους οι οποίοι μας βοήθησαν να ζήσουμε σε καλύτερες συνθήκες. Σιγά σιγά, στην Ελλάδα τουλάχιστον, άρχισαν να δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους σαν εμάς. Είναι δύσκολο πρόβλημα, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Ελπίζω όλοι οι μετανάστες στην Ευρώπη να έχουν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή», λέει στην ισπανική εφημερίδα.

Ο Greek Freak μιλάει όμως και για το πως αντιμετώπισαν αυτοί την κατάσταση οι γονείς του. «Μας δίδαξαν να μην μισούμε, ακόμα κι αν υπήρχαν άνθρωποι που μιλούσαν αρνητικά για εμάς. Δεν θα αρνηθώ πως στην Ελλάδα υπάρχει πολύς ρατσισμός. Ωστόσο, υπήρξαν γύρω μας και άνθρωποι που μας βοήθησαν. Στην Ελλάδα οι μαύροι δεν είναι πολλοί, στο σχολείο ήμασταν μόνο εμείς. Ήμασταν διαφορετικοί, αλλά δεν μας ένοιαζε. Είχαμε πολλούς φίλους λευκούς. Μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό. Πριν από έξι χρόνια φοβόμουν να βγω από το σπίτι για να μη με απελάσουν. Ευτυχώς τα πράγματα είναι καλύτερα. Σήμερα τα παιδιά έχουν ελπίδα», λέει.

Όσον αφορά το πως κατάφερε να φτάσει απο τα Σεπόλια να γίνει ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ, ο Γιάννης λέει πως «ήταν μια δύσκολη μάχη, αλλά τα κατάφερα επειδή είχα αυτή τη φιλοδοξία. Και θέλω περισσότερα. Ήμουν φτωχός, αλλά αγαπούσα αυτό που έκανα. Αυτό ήταν το κίνητρό μου για να φτάσω εκεί που ήθελα». «Δεν κλαίω ποτέ. Το έκανα μόνο όταν έχασα τον πατέρα μου. Όταν ανέβηκα στη σκηνή και είδα τη χαρά στα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων ήταν σαν να πέρασε όλη η ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σε λίγα δευτερόλεπτα. Και δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ», συμπληρώνει.

Στην ερώτηση «τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θα ήθελε να πετύχει όπως εσύ;», ο Γιάννης Αντετοκουνμπο απαντά: «Να είναι ο εαυτός του, να σηκώνεται κάθε πρωί για να πετύχει το ακατόρθωτο. Κι αν κάποιος τον βλέπει διαφορετικό, να μην το εκλαμβάνει ως αρνητικό». «Είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός. Εγώ είμαι έτσι σε όλη τη ζωή μου», καταλήγει.