Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Η μεγάλη τροφός, η Magna Mater που έστρωσε τη γη στα σαστισμένα πλάσματα που άρχισαν σιγά σιγά να περπατούν πάνω της.

Η Μεγάλη Θεά, η μητέρα Θεών και Ανθρώπων που μάλλον βαρέθηκε να είναι τόσο τεράστια και εξερράγη σε χιλιάδες μικρές και μεγάλες θεότητες για κάθε τόπο, για κάθε γλώσσα, για κάθε ανάγκη, παραμένοντας η ίδια και παρακολουθώντας μας να την απομυζούμε με πολλά περισσότερα ζευγάρια μάτια.

Η Μεγάλη Μητέρα έγινε η Ρέα που έκρυψε τον μικρό Δία στον Ψηλορείτη για να τον γλιτώσει από τον Κρόνο.

Έγινε η θεά Ντάνου των Κελτών της Ιρλανδίας, η θεά Ντον των αρχαίων Ουαλών που γέννησε μια σωρεία θεών και ηρώων για να μπορούν οι επαΐοντες να βασιλεύουν στις ψυχές των αγνόων.

Η ίδια έγινε Αφροδίτη στην Κύπρο και μετά Μελουζίνη και Ρήγαινα και Κυρά που δίχως αυτή να μας προστατεύει θα ψάχναμε για άλλους προστάτες. Γιατί η προστασία έχει ανάγκη από εχθρούς, εσωτερικούς κι εξωτερικούς.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Την βλέπω να τρέχει αλλόφρων μέσα από τα συντρίμμια της Χομς και της Βεγγάζης κουβαλώντας όπως όπως τρία παιδιά.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Την βλέπω τώρα που σας μιλώ να μπαίνει στο σκοτάδι της φουσκωτής βάρκας. Και αύριο το πρωί θα την βλέπουν μάτια βλοσυρά σαν να ήρθε για να βλάψει.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Την βλέπω στο κοιμητήριο του Derry στη Βόρεια Ιρλανδία να αφήνει μια μαύρη μπύρα στον τάφο του Μάικλ Κέλλι, του 17χρονου γιου της που πήγε από σφαίρα Βρετανών αλεξιπτωτιστών το 1972 στη διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης κατά της αγγλικής καταπίεσης.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Την βλέπω να ανάβει το καντήλι της κόρης της στην Κάνδανο, στη Βιάννο, στο Κοντομάρι της Κρήτης που καταστράφηκαν από τους ναζί.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα. Την βλέπω στον τάφο του Σάββα Μενοίκου, πατέρα 6 παιδιών, εργάτη και συνδικαλιστή που δολοφονήθηκε από τους φασίστες στο Λευκόνοικο της Κύπρου το 1958.

Μόχερ, μάμμα, μητέρα, Magna Mater, Μεγάλη Θεά, Ντάνου, Ντον, Αφροδίτη, Μελουζίνη, Ρήγαινα, Κυρά, Παναγιά μου, όπως κι αν σε λένε, που είσαι;

Για πόσους ακόμα αιώνες θα αποστρέφεις τόσο εμφατικά το βλέμμα σου;

video/audio clip από τον Κύπριο μουσικό Δημήτρη Σπύρου: