Η μαζικότατη συγκέντρωση και πορεία των καλλιτεχνών, εξαιτίας του Προεδρικού Διατάγματος που υποβαθμίζει τα πτυχία τους, ήταν η αρχή.

Τόσο μέσα από τα σωματεία τους όσο μέσα κι από τα ΜΜΕ και τα social media, απαντούν με κάθε τρόπο στα fake news του υπ. Πολιτισμού και του κυβερνητικού εκπροσώπου, που αρνούνται πως το προεδρικό Διάταγμα εξισώνει τα πτυχία τους με το απολυτήριο λυκείου.

Το Εθνικό Θέατρο μάλιστα πρόσθεσε πως τα όσα προβλέπει το Διάταγμα «… διαιωνίζουν μια κατάσταση που πλήττει διαχρονικά το κύρος των παραστατικών τεχνών και τα επαγγελματικά δικαιώματα των Ελλήνων ηθοποιών».

Τρεις γυναίκες με ισχυρό αποτύπωμα στον χώρο της τέχνης εκφράζουν στο tvxs την άποψή τους για την απόφαση της κυβέρνησης.

«Είναι σαν οι καλλιτέχνες να είναι κάτι σαν «σκράπες», που δεν πέρασαν με επιτυχία το λύκειο γιατί δεν διάβαζαν προφανώς και δοκιμάζουν για δεύτερη φορά να πάρουν απολυτήριο λυκείου, παρακολουθώντας μια δραματική σχολή!» λέει η ηθοποιός Κάτια Γέρου. Η Νατάσα Μποφίλιου μιλάει για μια ακόμα αδιανόητη απόφαση εις βάρος των καλλιτεχνών ενώ η σκηνοθέτρια Άντζελα Μπρούσκου προσθέτει «…Υποκλινόμαστε στις σχολές του εξωτερικού. Όμως  αυτοί φροντίζουν τον Πολιτισμό τους και σέβονται με θεσμούς τους ,καλλιτέχνες τους και τους σπουδαστές».

Κάτια Γέρου – Ηθοποιός

Στη χώρα που γεννήθηκε το θέατρο το θέατρο πλέον  δεν εκτιμάται. Και όχι μόνο το θέατρο και άλλα καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Είναι σαν οι καλλιτέχνες να είναι κάτι σαν «σκράπες», που δεν πέρασαν με επιτυχία το λύκειο γιατί δεν διάβαζαν προφανώς και δοκιμάζουν για δεύτερη φορά να πάρουν απολυτήριο λυκείου, παρακολουθώντας μια δραματική σχολή! Δηλαδή οι τέχνες δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι ειδικότητα.

Τζάμπα οι νέοι άνθρωποι παρακολουθούν τις σχολές, συχνά εργαζόμενοι σκληρά για να πληρώσουν τα δίδακτρα τους. Άδικα πίστεψαν ότι είναι αποστολή, μέσα από την οποία μπορούν να προσφέρουν στους συνανθρώπους τους ομορφιά και πνευματικότητα. Γιατί να μη γινόντουσαν διευθυντές πολυεθνικών; Καλύτερα πτυχία θα είχαν. Αυτά είναι τα επαγγέλματα του μέλλοντος! Τάδε έφη το προεδρικό διάταγμα. Οργή και θλίψη.

Νατάσα Μποφίλιου – Τραγουδίστρια

Η κυβέρνηση έχει δείξει με κάθε τρόπο πόσο απαξιώνει τους καλλιτέχνες, πόσο απαξιώνουν το τι σημαίνει καλλιτέχνης. Με αυτό το διάταγμα, γίνονται πλέον και προκλητικοί και θέλω να πιστεύω ότι θα το πάρουν πίσω, γιατί έχουν φτάσει σε οριακό σημείο.

Μεγάλη σημασία για μένα, έχει ότι οι καλλιτέχνες διεκδικούν οργανωμένα τη θέση τους στην κοινωνια και τη σημαντικότητα τους. Είναι πολύ σημαντική η συσπείρωση και η οργάνωση όλων μας στα σωματεία που έχουν αντανακλαστικά. Είναι μια απόφαση αδιανόητη και δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω.

Άντζελα Μπρούσκου – Σκηνοθέτρια

Νομίζω ότι ειπώθηκαν τα πάντα! Αυτό όμως που μου προκαλεί μεγάλο θυμό κάθε φορά  είναι  ο τρόπος που μας απευθύνονται σαν να είμαστε ανήλικοι. Όπως η κομματική σύνδεση της συγκέντρωσης Καλλιτεχνών ως υποκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Μας παρουσιάζουν ως ψηφοφόρους με σκοπό να μειωθεί η σοβαρότητα των αιτημάτων. Για την κατάσταση αυτή, η οποία πια νομιμοποιείται με το Π.Δ της Ν.Δ., σαφώς είναι υπεύθυνη μια Χώρα που επί δεκαετίες απολάμβανε και εξακολουθεί να απολαμβάνει καλλιτέχνες  ως διασκεδαστές, ή  να τους επιβραβεύει αποθεωτικά μέσα από τα Media για τα sold out  εισιτηρια παραστάσεων.
Να μιλήσουμε για τον Χορό την Μουσική τις Παραστατικές Τέχνες;

Να μιλήσουμε για την κατάργηση άδειας ηθοποιών; Για την μη ύπαρξη σχολών σκηνοθεσίας Θεάτρου; Πτυχίων αναγνωρισμένων; Είμαστε η μόνη χώρα που οι Θεατρολόγοι και Ηθοποιοί ανταγωνίζονται ποιος θα έχει θέση εργασίας στο Δημόσιο, ποιος θα διδάξει θεατρικό παιχνίδι!

Αυτή είναι η κατάντια και η εξέλιξη ενός κράτους που ασχολείται μόνο με τις διαβαθμίσεις, αναβαθμίσεις και υποβαθμίσεις. Αλλά όχι με το επι της ουσίας.

Εδώ απλά οι καλλιτέχνες ονειρεύονται θέσεις εργασίας. Οχι έρευνα ,όχι δημιουργία όχι Τέχνη , όχι εξέλιξη όχι δικαιώματα..

Ακόμα και το Εθνικό θέατρο, ακολουθεί πια αυτή την γραμμή, προκειμένου να ανταποκριθεί  στους ισολογισμούς του και να ανανεώσει το ενδιαφέρον του κοινού. Έτσι θα καλέσει ξένους σκηνοθέτες να σκηνοθετήσουν  ή πολύ εμπορικά ονόματα.

Οπότε όλα ανακυκλώνονται σ ένα κύκλο που ονομάζεται δήθεν εξωστρέφεια.

Υποκλινόμαστε στις σχολές του εξωτερικού. Όμως  αυτοί φροντίζουν τον Πολιτισμό τους και σέβονται με θεσμούς τους ,καλλιτέχνες τους και τους σπουδαστές.

Δεν πειράζει. Ας στέλνουμε κομμένα κεφάλια Καρυάτιδων και ας εισάγουμε εδώλια εν ονόματι μιας Πολιτιστικής κληρονομιάς που πλουτίζουν ανώνυμα Ιδρύματα.

Όμως το ανθρώπινο δυναμικό μας ,θα είναι πάντα κατώτερο, υποβαθμισμένο και εσωστρεφές απέναντι στην Ευρώπη.  Αφού εμείς υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας.

Σήμερα κατεβαίνοντας  στον δρόμο κ.Γιατρομανωλάκη και υπόλοιπα Υπουργεία, δεν έχουμε ανάγκη από ορατότητα, ούτε από μακροχρόνιους «ακαδημαϊκούς διαδρόμους» ούτε μια συζήτηση χρήσιμη στον δημόσιο διάλογο Βαρεθήκαμε τις χρήσιμες συζητήσεις επειδή αναγκάζεστε να τις κάνετε.

Το μήνυμα  δεν είναι  «όχι τίποτα δεν άλλαξε» κατά τα λεγόμενα σας. Αλλά τι πρέπει να αλλάξουμε εμείς  τώρα. Σήμερα.