Η διαχείριση από την κυβέρνηση του οικονομικού σοκ που προκαλεί η πανδημία βασίζεται σε πέντε (συν μία)  υποθέσεις εργασίας: Ότι η βαθιά ύφεση δεν θα διαρκέσει πάνω από ένα πεντάμηνο, ότι η ανάκαμψη θα έχει σχήμα V – ότι,  δηλαδή, οι στροφές της οικονομίας θα αρχίσουν να ανεβαίνουν κατακόρυφα μετά τον Οκτώβριο -, ότι ο τουρισμός θα πληγεί αλλά δεν θα καταρρεύσει, ότι οι εργοδότες θα ανταποκριθούν στο «προσκλητήριο» για μειώσεις μισθών αντί απολύσεων για να αποτραπεί η μαζική ανεργία και οι τράπεζες θα ρίξουν τουλάχιστον 15 δις σε ζεστό χρήμα στην αγορά, και ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να πάρει χωρίς μνημονιακούς όρους περί τα 25 δις από την Ευρώπη, είτε από το υπό συζήτηση ακόμη Recovery Fund, είτε από το ειδικό ταμείο του ESM για την Υγεία.

Σ’ αυτές τις παραδοχές προστίθεται και μια υγειονομική παράμετρος: Η ελπίδα – που τροφοδοτείται από μερίδα του επιστημονικού προσωπικού – ότι το εμβόλιο για τον κορονοϊό θα έχει βρεθεί μέσα στους επόμενους μήνες και, σίγουρα, πριν από το καλοκαίρι του 2021. Κι ακόμη, πως δεν πρόκειται να υπάρξει νέο, πιο ισχυρό κύμα της πανδημίας το φθινόπωρο.
Το σενάριο μοιάζει too good to be true, πάνω σ’ αυτό όμως βασίζεται η διαχείριση κλίματος και προσδοκιών που επιχειρεί η κυβέρνηση. Εξ ου οι προβλέψεις Στουρνάρα και Σταϊκούρα για ύφεση 4% έως 4,7% έναντι 9,7% που προεξοφλεί η Κομισιόν, εξ ου και το επίμονο μήνυμα ότι ασφαλή συμπεράσματα για το βάθος της κρίσης δεν  μπορούν να υπάρξουν πριν δούμε πώς θα πάει ο τουρισμός –  εξ ου και η διαρκής ανάδειξη είτε των καταναλωτών που πήγαν στα καταστήματα μετά το lockdown είτε των ξένων δημοσιευμάτων που προβάλουν την τουριστική ασφάλεια της Ελλάδας ως μηνύματα ταχείας επιστροφής στην «κανονικότητα».

Είναι μια διαχείριση με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί, ουσιαστικά, να κερδίσει χρόνο και να συντηρήσει τον δημοσκοπικό της αέρα. Εως ότου, τον Σεπτέμβριο, αποτιμηθεί η πραγματική έκταση της οικονομικής – και κοινωνικής πλέον – κρίσης, ώστε να ληφθούν οι τελικές στρατηγικές αποφάσεις.

Στον ΣΥΡΙΖΑ η ανάγνωση και η προβολή των δεδομένων είναι εντελώς διαφορετική. Θεωρούν πως, είτε η ύφεση είναι 9%, είτε 15%, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Και ο Σεπτέμβρης θα βρει την χώρα και την κοινωνία εγκλωβισμένη μεταξύ μαζικής ανεργίας και φτωχοποίησης. Η χθεσινή φράση του Αλέξη Τσίπρα ότι «εάν συνεχιστεί η πολιτική επιδότησης της ανεργίας και όχι της εργασίας, το επόμενο διάστημα θα μιλάμε για ‘χαμένη γενιά’», όπως και η προαναγγελία της κατάθεσης πρότασης νόμου για την αποτροπή των μαζικών απολύσεων και της εκ περιτροπής εργασίας, δείχνει και το πεδίο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζει τα αδιέξοδα και τις εστίες υψηλής κοινωνικής θερμότητας το επόμενο διάστημα.

Είναι αλήθεια πως οι αριθμοί και οι περισσότερες, διεθνείς και εγχώριες, αναλύσεις δικαιολογούν αυτή την ανάλυση. Με βάση τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, κι ακόμη κι εάν ο τουρισμός λειτουργήσει μερικώς το καλοκαίρι, η πανδημία θα αφήσει πίσω της τουλάχιστον 180 με 200 χιλιάδες νέους ανέργους. Αυτό σημαίνει πως ο συνολικός αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα θα αγγίξει το 1 εκατομμύριο. Και σ’ αυτά τα επίπεδα, η διεθνής εμπειρία και ιστορία δείχνουν ότι γρήγορη ανάκαμψη και ανάταξη δεν υφίσταται. Για άλλο 1 εκατομμύριο εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα είναι άμεση η απειλή της «μισής δουλειάς, μισού μισθού»: Με την εκτεταμένη εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα δει μείωση αποδοχών τουλάχιστον 25% έως 30% ακόμη κι εάν το κράτος καλύψει μέρος των απωλειών.

Το ερώτημα είναι εάν μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να δώσει ρεαλιστικές και προγραμματικές απαντήσεις. Και να καταθέσει πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στο δόγμα της «ατομικής» και «μη κυβερνητικής ευθύνης». Ο χρόνος για να συμβεί αυτό δεν θα είναι απεριόριστος. Διότι, όπως λέει κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το φθινόπωρο που έρχεται θα είναι «το φθινόπωρο του μεγάλου θυμού». Και τότε, «για τους νεόπτωχους και τους ανέργους, δεν θα έχει σημασία εάν για την νέα κρίση φταίει… μισό ο κορονοϊός και μισό η κυβέρνηση Μητσοτάκη – σημασία θα έχει ποιος και πώς την διαχειρίζεται και ποιος μπορεί να δώσει λύσεις»…