Τα δικά τους “μηνύματα” φαίνεται πως έστειλαν στο Μέγαρο Μαξίμου οι χθεσινές μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις, αποτυπώνοντας το κύμα έντονης κοινωνικής δυσαρέσκειας για την κυβερνητική διαχείριση σε σημαντικά ζητήματα της καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια.

Ενδιαφέρον έχει την ίδια στιγμή ο τρόπος που αντιμετώπισε μερίδα των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ τις εν λόγω συγκεντρώσεις. Ή καλύτερα πως δεν … τις αντιμετώπισαν, καθώς στις έντυπες εκδόσεις αλλά και στις περισσότερες ιστοσελίδες απουσίαζαν -έστω και υπό τη μορφή μονόστηλου- ρεπορτάζ σχετικά με τις πορείες αλλά και τα αιτήματα χιλιάδων πολιτών που κατέβηκαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας μας.

Την ίδια στιγμή πάντων, υπήρξαν και εξαιρέσεις κάποιων που έκαναν αναφορά στα “μηνύματα μιας συγκέντρωσης”.

Αυτός άλλωστε είναι και ο τίτλος που χρησιμοποιεί στην καθημερινή στήλη του στα Νέα ο Γιώργος Παπαχρήστος, ο οποίος απευθύνει μάλιστα και σχετικές “προειδοποιήσεις” προς το Μέγαρο Μαξίμου.

“Μεγάλη ήταν η συγκέντρωση της ΓΣΕΕ χθες, απροσδόκητα μεγάλη, δε. Και επειδή ο Γιάννης Παναγόπουλος, ο πρόεδρος, είναι «μπερικέτης» άνθρωπος, θα πρέπει να ανοίξει, αν όχι σαμπάνιες που δεν συμβαδίζουν τόσο με έναν συνδικαλιστικό θρίαμβο, κρασιά οπωσδήποτε” αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθογράφος και συνεχίζει: “Λογικά πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου σε εκδήλωση – απεργία της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια. Και η επιτυχία, να το πούμε και αυτό, δεν οφείλεται εξ ολοκλήρου στη διοίκηση της Συνομοσπονδίας, όχι. Οφείλεται κυρίως και πάνω απ’ όλα στον μεγάλο χορηγό της χθεσινής απεργίας και συγκέντρωσης, την κυβέρνηση. Γιατί αν δεν ήταν οι δικές της… «προσπάθειες», η συγκέντρωση θα ήταν – όπως πάντα – συγγενών, φίλων και παρεπιδημούντων στην Πλατεία Κλαυθμώνος”.

Συνεχίζοντας ο κύριος Παπαχρήστος σημειώνει: “Πάντως, πέρα από την πλάκα, αυτό που έχω να σημειώσω είναι ότι η κυβέρνηση λογικά πρέπει να έλαβε τα μηνύματα από τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Και τα συνθήματα που ακούστηκαν”.

Κλείνει δε υπογραμμίζοντας: “Αν δεν τα έλαβε, είναι αποκλειστικά δικό της το πρόβλημα. Γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλο ούτε την ακρίβεια στα γενικά αγαθά, ούτε τους εξοντωτικούς λογαριασμούς του ηλεκτρικού. Κι όταν δεν αντέχει άλλο, ανοίγει συνήθως τα αφτιά του να ακούσει τι λέει και ο απέναντι, που είναι μανούλα στο ψέμα και στον λαϊκισμό – για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή…”.

Από την άλλη, υπήρξαν κι εκείνοι που επιλέγουν να εστιάσουν στην “ταλαιπωρία του κόσμου” λόγω της απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς. Ενδεικτικά, όσα γράφει στην δική του στήλη στα Νέα ο Ηλίας Κανέλλης:

“Η χθεσινή απεργία ήταν μια ωραία φιέστα των αριστερών κομμάτων και των συνδικαλιστικών σφραγίδων τους, με την αρωγή του Δημοσίου. Αντίθετα, ο ιδιωτικός τομέας εργαζόταν (σχεδόν) κανονικά – κι απ’ αυτούς που δεν πήγαν, οι περισσότεροι αδυνατούσαν να προσεγγίσουν τις δουλειές τους λόγω της απεργίας των συγκοινωνιών, ολοσχερούς στην περίπτωση του μετρό και του ηλεκτρικού, τμηματικής στην περίπτωση των αστικών λεωφορείων.

Σημείωνα και χθες την τιμωρητική προς τους κατοίκους του λεκανοπεδίου, και ιδίως προς τους εργαζόμενους, στρατηγική του συνδικαλισμού των συγκοινωνιών. Ταλαιπωρώ, άρα υπάρχω.

Και ο νόμος για τις απεργίες (4512/2018), που έχει ψηφιστεί από αυτή την κυβέρνηση, ο οποίος προβλέπει ότι, ειδικά για τις επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, πέραν του προσωπικού ασφαλείας, πρέπει να διατίθεται και προσωπικό για την αντιμετώπιση των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Τον νόμο αυτόν τον ψήφισε αυτή η κυβέρνηση ακριβώς και για να μην αποβαίνουν οι απεργίες απολύτως εναντίον της κοινωνίας. Αν δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους της, γιατί τους ψηφίζει;”.

Ολόκληρο ρεπορτάζ αφιερώνει στο συγκεκριμένο ζήτημα στο σημερινό της φύλλο και η Καθημερινή. Στο δημοσίευμα το οποίο τιτλοφορείται “Απεργίες: Στα χαρτιά ο νόμος για προσωπικό ασφαλείας”, επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως “Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η διοίκηση των ΣΤΑΣΥ δεν προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά της χθεσινής κινητοποίησης, παρά το γεγονός ότι ενημερώθηκε το βράδυ της Δευτέρας”.

Εκτενή αναφορά στο ζήτημα κάνει και ο Βασίλης Χιώτης σε άρθρο στην ιστοσελίδα του Σκάι με τίτλο “Η Βουλή των συνδικαλιστών”.

Σε αυτό υποστηρίζει μεταξύ άλλων: “Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την θέσπιση αυτής της διάταξης (σσ του νόμου 4512/2018 για προσωπικό ασφαλείας στις απεργίες), αλλά ουδέποτε έχει εφαρμοστεί. Και η απεργία της ΓΣΕΕ της Τετάρτης, κύλισε με τους συρμούς του ΜΕΤΡΟ και του ΗΣΑΠ ακινητοποιημένους. Κι όπως ομολόγησαν οι διοικήσεις των δύο μέσων σταθερής τροχιάς, ο νόμος δεν εφαρμόζεται επειδή αρνούνται να τον εφαρμόσουν οι συνδικαλιστές!

Αν είναι έτσι, αναρωτιέμαι τι νόημα έχει να νομοθετεί η Βουλή των Ελλήνων; Καλύτερα να διαλυθεί και να αντικατασταθεί από μια Βουλή των συνδικαλιστών, όπου θα ψηφίζονται και θα εφαρμόζονται μόνον οι διατάξεις που έχουν την σύμφωνη γνώμη τους.

Να αναλάβουν και την διακυβέρνηση της χώρας. Διότι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει στους συνδικαλιστές την εφαρμογή των νόμων που ψηφίζει η Βουλή, τότε ας κυβερνούν οι συνδικαλιστές, αφού έτσι κι αλλιώς αυτό κάνουν!”.