«Ζήτησαν από έναν άνθρωπο με ψυχικά τραύματα και σπασμένο σπόνδυλο, με σπασμένη πλάτη, «να βάλει πλάτη»! Η Ευδοκία Τσαγκλή μιλώντας στο tvxs, συγκλονίζει.

Ads

Είναι η γυναίκα που  βγήκε ζωντανή από το 3ο βαγόνι του τρένου που πήρε μαζί του 57 ψυχές. Είναι η ίδια γυναίκα που χθες κατήγγειλε ότι άνθρωποι της ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη την «έβγαλαν σηκωτή» από συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας.

Σχεδόν 4 μήνες μετά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, η Ευδοκία καταγγέλλει στο tvxs, ότι δεν έχει δεχθεί επί της ουσίας καμία βοήθεια από τη μεριά της Πολιτείας.

Λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα που συγκλόνισε τη χώρα, η Ευδοκία εμφανίστηκε στην εκπομπή Πρωταγωνιστές και απηύθυνε ερώτηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «κ. Πρωθυπουργέ, αν ήμουν κόρη σας, μετά από αυτό που έπαθα, αν σας έλεγα ότι φοβάμαι και θέλω να αλλάξω χώρα, τι θα με συμβουλεύατε;».

Ads

Η απάντηση του πρωθυπουργού ήρθε σε επόμενο επεισόδιο της ίδια εκπομπής: της ζήτησε «να βάλει πλάτη για να αλλάξει αυτή η χώρα».

Εξοργισμένη η Ευδοκία και μετά από όσα συνέβησαν την Τετάρτη, σχολιάζει στο tvxs:

«Πάνω στο ήδη μεγάλο ψυχικό στρες, με κλόνισε ακόμα περισσότερο η απάντηση αυτή. Το θεωρώ χυδαίο σε μία τραυματία, σε έναν άνθρωπο με μεγάλο ψυχικό τραύμα από αυτό που έγινε τη δεδομένη στιγμή και -αν το δούμε κυριολεκτικά- με κακώσεις στη σπονδυλική στήλη, να δώσεις αυτήν την απάντηση. Εγώ να απαντήσω σε αυτό τί; Νομίζω ότι μιλάει από μόνο του και εκφράζει ένα μοτίβο λέξεων και πράξεων που συνάδουν απόλυτα με την ευρύτερη κατάσταση».

Και συνέχισε: «Το να πεις σε έναν πρωθυπουργό ότι ο άνθρωπος θέλει να φύγει από τη χώρα, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να του πεις, δεδομένης της ιδιότητας του. Επίσης, γνωρίζω ότι ο πρωθυπουργός έχει στείλει τα παιδιά του στο εξωτερικό. Οπότε, προφανώς, δεν μου έδωσε τη συμβουλή που θα έδινε στην κόρη του και, αν το δεις αυτό ως μοτίβο, αυτό που θέλει για τους Έλληνες πολίτες, δεν νομίζω να είναι και πολύ κοντά σε αυτά που θα ήθελε για την οικογένεια του. Και αυτό λέει πολλά».

Διαβάστε επίσης: Βάλε πλάτη Ευδοκία

Η βοήθεια που έμεινε στις υποσχέσεις

Η ίδια επισημαίνει ότι, επί της ουσίας, δεν έχει δεχθεί καμία βοήθεια από τη μεριά της Πολιτείας, ενώ σχολιάζοντας τις υποσχέσεις που έχει δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος σε επιζήσαντες και επιζήσασες του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, αλλά και σε συγγενείς θυμάτων, τόνισε πως «είπαν ότι θα δώσουν διάφορα. Θα, θα, θα. Έβγαλαν και μία λίστα και είπαν ότι οι άνθρωποι που ζήσαμε και είμαστε ψυχικά τραυματισμένοι από το γεγονός, θα έχουμε για όλη τη ζωή μας ψυχολογική υποστήριξη. Εγώ, ουσιαστικά, δεν είχα καμία, πρακτικά δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Το μόνο που μου παρείχαν ήταν κάποιες συνεδρίες, την πρώτη φορά δια ζώσης και τη δεύτερη μέσω skype, την οποία μετά δεν ανανεώσαμε, γιατί δεν ήταν ούτως ή άλλως αυτό που ήθελα, συνεδρία, δηλαδή, μέσω skype δηλαδή. Όταν είπα στους γιατρούς για τη δέσμευση «ότι θα μας παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη» εκείνοι γέλασαν. Είπαν, μάλιστα, «με τις πλάτες ποιου;». Τόσοι άνθρωποι να έχουν για μία ζωή από το κράτος αυτήν την υπηρεσία; Δεν τους το είχαν πει καν, δεν το γνώριζαν».

Πρόσθεσε ότι «κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο, με πήραν μόνο από την εταιρεία να μου πουν ότι δικαιούμαι αυτό το πενιχρό πρώτο ποσό. Το οποίο δεν καλύπτει τίποτα. Εγώ κάνω φυσικοθεραπεία και ψυχοθεραπεία κάθε μέρα. Έτσι δεν καλύπτονται ούτε τα ελάχιστα. Δεν υπάρχει καμία βοήθεια από την Ποια βοήθεια; Πλήρης αδιαφορία».

«Ναι, όπως στα τρένα»

Όσον αφορά στο περιστατικό που συνέβη χθες στη διάρκεια εκδήλωσης του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ευδοκία Τσαγκλή περιέγραψε στο TVXS τι ακριβώς συνέβη, από την ώρα που έμαθε για τη συγκέντρωση, μέχρι που άνθρωποι της ασφάλειας την έδιωξαν σηκωτή, στην κυριολεξία.

«Όταν έμαθα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει μπροστά από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδήλωση για την οποία εγώ δεν γνώριζα καν μέχρι εκείνη τη στιγμή, μου βγήκε πηγαία η ανάγκη να πάω να σταθώ μπροστά σε αυτόν τον άνθρωπο, δεν είχα κάτι στο μυαλό μου να κάνω, ήταν πραγματικά κάτι που η ψυχή μου το ήθελε. Πήρα, αρχικά, κάποιους φίλους μου τηλέφωνο, μήπως ήθελε να έρθει κάποιος μαζί μου. Από τη μία δεν νιώθω μόνη μου γιατί κουβαλάω 57 ψυχές στην πλάτη μου, από την άλλη ήθελα μια παρεούλα, να έχω κάποιον δίπλα μου. Δεν τα κατάφερε να έρθει κανείς, αλλά δεν πτοήθηκα, εξάλλου εμένα ο σκοπός μου ήταν να πάω εγώ. Και μπαίνω μέσα, προχωράω και φτάνω μπροστά και μάλιστα κάθομαι μπροστά στην ασφάλεια και μπροστά από το σημείο που μιλάει ο πρώην πρωθυπουργός».

Συνεχίζοντας για το περιστατικό, είπε πως «ένας άνθρωπος, αν ήθελε να βιαιοπραγήσει ή να κάνει κάτι κακό, δεν θα πήγαινε να κάτσει μπροστά ακριβώς στην ασφάλεια. Εκεί, λοιπόν, σε κάποια φάση το στόμα μου το άνοιξα, αλλά ειρηνικά. Όταν μιλούσε για τους Μακεδόνες, για τις υποδομές στη Θεσσαλονίκη κλπ, φώναξα «ναι, όπως τα τραίνα». Δεν περνάει ούτε δευτερόλεπτο και με αρπάζει ένας από τη μία μεριά και ένας από την άλλη μεριά. Δεν μου δόθηκε καμιά ευκαιρία, δηλαδή δεν μου είπαν κάτι, για παράδειγμα «θα σας παρακαλούσα να αποχωρήσετε» ή «αν θέλετε να μείνετε μην φωνάξετε, μην μιλήσετε», δεν είχα καμία απολύτως προειδοποίηση. Απλώς με σήκωσαν. Εγώ ούρλιαζα σε όλη τη διαδρομή και ήμουν στον αέρα αρκετά μέτρα όπως με μετέφεραν. Μίλαγα πολύ δυνατά, μας είδε πάρα πολύς κόσμος. Ο κόσμος ήταν πολύ σαστισμένος. Πάνω στον πανικό μου κοιτούσα τριγύρω, μήπως με βοηθήσει κάποιος. Αλλά δεν με βοήθησαν και, προφανώς, όλοι έγιναν συνένοχοι. Με έβγαλαν έξω από κάτι κάγκελα, με άφησαν όπως-όπως και εγώ ήμουν σε πολύ ταραγμένη κατάσταση».

Η ίδια εξηγεί ότι δεν ήξερε τι να κάνει εκείνη τη στιγμή και κάλεσε τον δικηγόρο της και τη μαμά της. Ήταν κάτι το οποίο «δεν το είχα ξαναζήσει αυτό στη ζωή μου, να μου φέρονται σαν να είμαι κάποιο κακοποιό στοιχείο. Μετά με ακολουθούσαν 4-5 άτομα μπορεί και άλλοι, πήγα προς το σιντριβάνι και εκεί με φυλούσαν 5-6, στο τέλος κατέληξαν να με φυλάνε καμιά 40αριά. Ένιωσα να θίγεται η ελευθερία μου και η δημοκρατία». Το παράδοξο είναι ότι καθώς τη μετέφεραν έξω και ήταν «στον αέρα», άκουγε τον κόσμο να φωνάζει, στο πλαίσιο της συγκέντρωσης και της ομιλίας του κ. Μητσοτάκη, «δημοκρατία, δημοκρατία».

Ολοκληρώνοντας την εξιστόρηση αυτή, περιέγραψε και ένα αντίστοιχο περιστατικό, στο οποίο αναφέρθηκε και στα βίντεο που έχει αναρτήσει.

«Εκεί στο σιντριβάνι που ήμουν ήρθε ένας κύριος που έχει χάσει τη γυναίκα του στο δυστύχημα των Τεμπών. Εκείνος είχε φέρει δύο πανό, προσπαθήσαμε να τα ανοίξουμε και μας παρεμπόδισαν. Υπάρχουν και καταγεγραμμένα τέτοια πλάνα, το πώς γίνεται αυτή η παρεμπόδιση, ήταν και ο δικηγόρος μου μπροστά και τους εξηγούσε πώς αυτό ήταν αντισυνταγματικό.  Τελικά τα ανοίξαμε τα πανό για κάποια λεπτά, αλλά πιο πέρα, απομακρυνθήκαμε ακόμα περισσότερο από εκείνο το σημείο.

Η Ευδοκία Τσαγκλή, κατέληξε πως «αυτός ο σκοπός είναι πολύ ανώτερος από εμένα. Δεν έρχομαι ούτε από δεξιά, ούτε από αριστερά, έρχομαι από τον πάτο και αυτό που κυνηγάω και θέλω είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία. Δεν έχω κανένα συμφέρον από καμία μεριά. Με την παρουσία μου θέλω να θυμίσω το γεγονός και να γίνω η φωνή όλων αυτών των παιδιών, των ανθρώπων που έφυγαν».