O πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πρόσφατα πως «Η Ελλάδα είναι μία χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής», συμπληρώνοντας ότι «αν μπορεί να προσφέρει καλή εργασία και καλές απολαβές, για κάποιον που είναι Έλληνας, η επιστροφή είναι περίπου μονόδρομος».

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πράγματι η ποιότητα ζωής στη χώρα μας είναι τόσο καλή; Και με ποια κριτήρια αξιολογεί η ελληνική κοινωνία αν η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα είναι καλή ή κακή;

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που διενήργησε η Prorata για λογαριασμό του TVXS η ποιότητα ζωής σίγουρα δεν προσλαμβάνεται ως καταπληκτική. Πιο συγκεκριμένα, το 42% διατηρεί την άποψη ότι η ποιότητα ζωής είναι κακή ή σχετικά κακή, το 35% ότι είναι μέτρια και μόνο μια μικρότερη μερίδα (23%) ότι είναι καλή ή σχετικά καλή.

Οι απαντήσεις δε, διαφοροποιούνται και στη βάση της ηλικίας των ερωτώμενων, με τους νέους έως 34 ετών να πιστεύουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση ότι η ποιότητα ζωής στη χώρα μας είναι είτε κακή, είτε σχετικά κακή.

Και το αρνητικό πρόσημο που λαμβάνει η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα εξηγείται σαφώς από τα ίδια τα κριτήρια με τα οποία αυτή αξιολογείται. Σύμφωνα με τους ερωτώμενους, οι τομείς που καθορίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό αν η ποιότητα ζωής σε μια χώρα είναι καλή ή όχι είναι κατά σειρά:

Το οικονομικό περιβάλλον (πχ. εργασιακές ευκαιρίες, εισόδημα, κόστος διαβίωσης), η εκπαίδευση που παρέχει (πχ. ποιότητα εκπαιδευτικού συστήματος, κατάσταση χώρων εκπαίδευσης), η δημόσια ασφάλεια (πχ. μειωμένη εγκληματικότητα, προστασία δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας) και τέλος η ικανότητα της να παρέχει επαρκή ιατρική περίθαλψη (πχ. πρόσβαση στην Υγεία, λειτουργία νοσοκομείων).

Ουσιαστικά λοιπόν, η αξιολόγηση της κατάστασης στους παραπάνω τομείς είναι που οδηγεί και στον συνολικά αρνητικό χαρακτηρισμό της ποιότητας ζωής στη χώρα, με τα ζητήματα που σχετίζονται με τους οικονομικούς όρους διαβίωσης να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο με τρόπο οριζόντιο, ανεξαρτήτως δημογραφικών χαρακτηριστικών.

Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ιεράρχηση των σχετικών κριτηρίων διαφοροποιείται ελαφρώς στη βάση της πολιτικής αυτοτοποθέτησης των συμμετεχόντων: Όσοι και όσες τοποθετούνται στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος τείνουν να αναβαθμίζουν το ζήτημα της δημόσιας ασφάλειας ως κριτηρίου μιας καλής ποιότητας ζωής, ενώ όσοι και όσες τοποθετούν εαυτούς στα αριστερά του φάσματος τείνουν να αναβαθμίζουν ζητήματα που αφορούν στην πρόσβαση στην Υγεία και τις σχετικές παρεχόμενες υπηρεσίες.

Καταληκτικά, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί με ευκολία πως ο δήλωση του πρωθυπουργού περί «καταπληκτικής» ποιότητας ζωής ευθυγραμμίζεται με την άποψη της μεγαλύτερης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εννοούσε κάτι διαφορετικό από αυτό που οι περισσότεροι ορίζουν ως «ποιότητα ζωής» ή ενώ γνώριζε επέλεξε για λόγους επικοινωνίας να δώσει διαφορετικό περιεχόμενο στην φράση είναι σαφώς μια διαφορετική συζήτηση.

Η ταυτότητα της έρευνας