Ο υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος τοποθετήθηκε την Παρασκευή στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά 90,1 σχετικά με τις δηλώσεις του για το Πολυτεχνείο που έκανε την Πέμπτη από το βήμα της Βουλής στην συζήτηση για το νομοσχέδιο Κεραμέως για τα ΑΕΙ.

Ο κ. Συρίγο,μεταξύ άλλων σημείωσε πως Αν δεν καταλάβουμε που οφείλεται η κακοδαιμονία των ελληνικών πανεπιστημίων δεν μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα. Στην συνέχεια, τόνισε πως η αναφορά που έκανε στη Βουλή για το Πολυτεχνείο, η οποία προκάλεσε αντιδράσεις, αφορούσε το νομοσχέδιο σε σχέση με το τι αλλάζει στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Επιπλέον, σημείωσε πως το Πολυτεχνείο ήταν μια παλλαϊκή αντίδραση και είπε πως τα ελληνικά πανεπιστήμια «είναι καλά όταν λειτουργούν ως πανεπιστήμια», ενώ ξεκαθάρισε ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί.

Έπειτα, δημοσιεύοντας την συνέντευξη με ανάρτηση του στο Facebook την συνόδευσε με ένα κείμενο στο οποίο ανέφερε τα εξής:

«Όσα είπα τα κρατώ μέχρι κεραίας. Ούτε αντιστρέφω το μύθο του Πολυτεχνείου, ούτε αμφισβητώ το Πολυτεχνείο.

Όπως είπα και χθες, αυτά που είπα είναι κατατεθειμένα στη Βουλή, τα κρατώ μέχρι κεραίας. Η ομιλία μου είναι κατατεθειμένη και είναι σαφές ότι εξυμνώ το Πολυτεχνείο του ’73, εξηγώ ότι αυτό το οποίο γίνεται μετά το ’74 βασίστηκε ακριβώς στο ότι το Πολυτεχνείο ήταν ένα φωτεινό γεγονός μέσα στη δικτατορία. Από εκεί και πέρα ούτε αντιστρέφω το μύθο του Πολυτεχνείου ούτε αμφισβητώ το Πολυτεχνείο.

Εάν δεν καταλάβουμε που οφείλεται η κακοδαιμονία των ελληνικών πανεπιστημίων, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα. Το νομοσχέδιο που έγινε νόμος χθες, προσπαθεί να κάνει αυτή την αλλαγή παραδείγματος, να φύγουμε από το πανεπιστήμιο του ’74, της μεταπολιτεύσεως και να περάσουμε σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο.

Οι αναφορές μου αφορούσανε στο νομοσχέδιο σε σχέση με το τι αλλάζει μέσα στα πανεπιστήμια, διότι ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου βλέπει τα πανεπιστήμια μας μέσα από το πρίσμα του ’74».

Υπενθυμίζεται ότι ο Άγγελος Συρίγος την Πέμπτη σε ομιλία του για το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ ανέφερε πως δεν υπήρχαν ιδιαίτερα παραδείγματα αντίστασης κατά της Χούντας γι αυτό και έχει αποκτήσει αυτή την μυθική αξία στην μνήμη μας το Πολυτεχνείο. Επιπλέον, μεταξύ άλλων τόνισε πως μετά την πτώση της Χούντας απέκτησε αυτή την μαζική ανταπόκριση οι πορείες του Πολυτεχνείου από άτομα που αντιστέκονταν εκ του ασφαλούς και μετά τις πορείες πήγαιναν στα καφενεία.

Συγκεκριμένα ο κ. Συρίγος ισχυρίστηκε πως το Πολυτεχνείο ήταν το «μοναδικό» γεγονός λαϊκής εξέγερσης στη Χούντα και για αυτό μετά το ΄74 έλαβε «μυθικές διαστάσεις» και δημιούργησε καταστάσεις (άσυλο, καταλήψεις, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις) που όπως είπε «θα έπρεπε να αποτελούν ύβρη για τον πνευματικό κόσμο της χώρας, αλλά κατέστησαν κοινός τόπος».

Ο υφυπουργός είπε ουσιαστικά, ότι η απουσία λαϊκής αντίστασης κατά την περίοδο της χούντας, υποκαταστάθηκε από μια μεταπολιτευτική αντίσταση εκ του ασφαλούς.  Κάνοντας λόγο για «μύθο» και «μυθολογία» σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον αντιδικτατορικό αγώνα, υποστήριξε – απαξιωτικά – πως «αυτό που δεν έγινε από τον ελληνικό λαό όταν υπήρχε η Χούντα έπρεπε να αναπληρωθεί μετά και έτσι από το ’74 είχαμε τις πορείες μας, τα λάβαρά μας, αντάρτικα στις ταβέρνες και μετά πηγαίναμε σπίτι μας αφού είχαμε εκπληρώσει εκ του ασφαλούς το αντιστασιακό μας καθήκον».

«Επρόκειτο για μίμηση για κακό θεατρικό παίγνιο και παρωδία. Δημιουργήθηκε μια πολιτική μυθολογία που είχε και εξακολουθεί να έχει στο επίκεντρό της το Πολυτεχνείο […] Έτσι το Πολυτεχνείο προσέλαβε μετά το 74 μυθικές διαστάσεις και αυτές οι διαστάσεις αποτυπώνονται στο σύνθημα που ακούστηκε επί εποχής μνημονίων “Η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73”. Λόγω του μύθου που έχει δημιουργηθεί υπάρχει η εντύπωση σε ένα μεγάλο ποσοστό του λαού πως η Χούντα έπεσε από το Πολυτεχνείο. Στην πραγματικότητα την εξέγερση του Πολυτεχνείου ακολούθησε η ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη και μια πολύ σκληρότερη  φάση της Δικτατορίας. Ο μύθος του Πολυτεχνείου αντανακλά πλήρως στο ελληνικό πανεπιστήμιο».

«Δεν αναφέρομαι στο αξιακό άρωμα του Πολυτεχνείου εν μέσω Χούντας αλλά στην πολιτική του λειτουργία ως μύθου στα μεταπολιτευτικά χρόνια», είπε για να σημειώσει στη συνέχεια: «Οι εκφράσεις αυτού του μύθου ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις, το άσυλο, οι καταλήψεις, οι διαμαρτυρίες – διαδηλώσεις για ψύλλου πήδημα, τα οποία αντί να συνιστούν μια συγκλονιστική ύβρη για τον πνευματικό κόσμο της χώρας, κατέστησαν κοινός τόπος».