Στις 13 Οκτωβρίου 49χρονος έχασε τη μάχη με τον θάνατο στον Ριζόμυλο Μαγνησίας μετά από καρδιακό επεισόδιο, αφού το Κέντρο Υγείας του όμορου Βελεστίνου δεν είχε εργαζόμενο να οδηγήσει το ασθενοφόρο. Ο χρόνος που πέρασε μέχρι να φτάσει ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ από τον Βόλο, αποδείχθηκε καθοριστικός.

Στα τμήματα της ελληνικής περιφέρειας που σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας καλύπτονται από τα Κέντρα Υγείας (ΚΥ) ή τα Πολυδύναμα Περιφερειακά Ιατρεία (ΠΠΙ), τα ασθενοφόρα στελεχώνονται από εργαζόμενους «ενός κατώτερου θεού». Εκτελούν ταυτόχρονα καθήκοντα οδηγού, τραυματιοφορέα και διασώστη και μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως συνοδεύονται από κάποιον νέο γιατρό που κάνει το «αγροτικό» του. «Το ένα τρίτο των Ελλήνων δεν έχει ΕΚΑΒ αλλα κάτι σαν ΕΚΑΒ. Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά στα κρίσιμα περιστατικά», λέει στο tvxs.gr ο πρώην πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας και γιατρός στο ΕΣΥ, Παναγιώτης Τζανετής.

Σε δεύτερη μοίρα και ταχύτητα για το ελληνικό Κράτος

Οι εργαζόμενοι που στελεχώνουν τα ασθενοφόρα των ΚΥ και των ΠΠΙ καλύπτουν τις πιο απομακρυσμένες και δύσκολες περιοχές, με λιγότερα μέσα και λιγότερες παροχές από τα πληρώματα του ΕΚΑΒ στις πόλεις. Έχουν οργανωθεί στο Πανελλήνιο Σωματείο Πληρωμάτων Ασθενοφόρων Κέντρων Υγείας HELLAS ΕΜΤky και ζητούν άμεσα την υπαγωγή τους στο ΕΚΑΒ.

Υποστηρίζουν ότι το 90% των πληρωμάτων που εκπροσωπούνται στο Σωματείο διαθέτουν την προβλεπόμενη από την σχετική υπουργική απόφαση βεβαίωση άσκησης του επαγγέλματος Διασώστη – Πληρώματος Ασθενοφόρου. Υπάγονται οργανικά, διοικητικά και μισθολογικά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά η οργάνωση, ο συντονισμός και η εποπτεία του έργου τους ασκείται από το ΕΚΑΒ.

Το ΕΚΑΒ δηλαδή δίνει την άδεια για όλες τις διακομιδές και μεταφορές ασθενών που εκτελούν, εγκρίνει τα μηνιαία προγράμματα εργασίας τους, αλλά η στελέχωση και ο εξοπλισμός των ασθενοφόρων είναι στην αρμοδιότητα των κατά τόπους ΚΥ και ΠΠΙ. Οι εργαζόμενοι σημειώνουν ότι ενώ εκτελούν το ίδιο έργο με τους συναδέλφους τους του ΕΚΑΒ, δε λαμβάνουν μια σειρά από παροχές που ισχύουν για τους τελευταίους.

Οδηγούσε, παρείχε πρώτες βοήθειες, οδηγούσε ξανά

«Έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις αλλά όχι τα ίδια δικαιώματα», λέει στο tvxs.gr εργαζόμενος πληρώματος στην 6η Υυγειονομική Περιφέρεια που εκτείνεται σε όλη τη δυτική Ελλάδα. «Τα ασυνόδευτα περιστατικά – δηλαδή χωρίς την συνοδεία γιατρού ή νοσηλευτή – είναι πολλά. Από το τηλέφωνο γίνεται μια απόπειρα αξιολόγησης της βαρύτητας του περιστατικού και όσα κρίνονται πιο ελαφριά φεύγουν συνήθως ασυνόδευτα», προσθέτει.

«Θυμάμαι διακομιδή από τα ορεινά της Ηπείρου, καρκινοπαθούς που κατέρρευσε μέσα στο ασθενοφόρο. Σταματούσα κάθε λίγο το όχημα, πήγαινα πίσω, του έδινα τις πρώτες βοήθειες και ύστερα συνέχιζα την οδήγηση. Ευτυχώς ο άνθρωπος έζησε. Πολύ συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες συνθήκες», διηγείται ο εργαζόμενος.

Οι γεωγραφικοί περιορισμοί δεν είναι δικαιολογία

«Υπάρχουν σαφείς γεωγραφικές ανισότητες στην περίθαλψη, ανισότητες που εκφράζονται με εμφατικό τρόπο και στην επείγουσα προνοσοκομειακή περίθαλψη. Εξοπλισμός, στελέχωση, εκπαιδευτικό επίπεδο διαφέρουν σημαντικά ενώ μεταξύ άλλων οι διασώστες των Κέντρων Υγείας είναι ‘ριγμένοι’ υπηρεσιακά και οικονομικά. Το ένα τρίτο των Ελλήνων δεν έχει ΕΚΑΒ αλλα κάτι σαν ΕΚΑΒ. Αυτό κάνει μεγάλη διαφορά στα κρίσιμα περιστατικά», επισημαίνει ο κ. Τζανετής.

«Δεν είναι απλό το να καλυφθεί όλη η χώρα με παροχές του ίδιου επιπέδου, καθώς η ύπαρξη ενός ασθενοφόρου ΕΚΑΒ με πλήρεις βάρδιες σημαίνει σχεδόν 11 δημοσίους υπαλλήλους. Ωστόσο η ανισότητα εκφράζεται ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα γεωγραφικά εμπόδια», παρατηρεί ο πρώην πρόεδρος του ΕΚΑΒ.

Τον Σεπτέμβριο 74χρονος με κατάγματα και πολλαπλά τραύματα μετά από τροχαίο έμεινε στον δρόμο σύμφωνα με τοπικά μέσα για τρεις ολόκληρες ώρες. Αυτό δεν συνέβη σε κάποιο απομακρυσμένο νησί αλλά στο Μούρεσι του Πηλίου.

Αντί για ενοποίηση, περαιτέρω κατακερματισμός και μετά… ήρθαν οι ιδιώτες

«Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται σήμερα από την γενική κατάρρευση του ΕΣΥ, από την μη στελέχωση του ΕΚΑΒ, από την έλλειψη περιχαράκωσης του επείγοντος που πάντα θα πρέπει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα και φυσικά από την ρουσφετολογική διαχείριση», τονίζει ο Παναγιώτης Τζανετής. «Έτσι, αντί να προχωράμε προς μια πανελλαδική ενοποίηση κι ομοιοτυπία, όπως ευαγγελίζεται άλλωστε και το 112, το τοπίο κατακερματίζεται σε ποικιλία άνισων λύσεων».

«Τελευταία εξέλιξη είναι η σταδιακή είσοδος ακόμη και στο ‘επείγον’ των ιδιωτικών ασθενοφόρων, τα οποία ήδη νέμονται την πλειονότητα των προγραμματισμένων περιστατικών. Αυτό έχει δραματικές επιπτώσεις στο επίπεδο της οικονομικής επιβάρυνσης για τον χρήστη αλλά και σε αυτό των παρεχομένων υπηρεσιών», καταλήγει ο γιατρός.