«Το εύκολο κομμάτι τελείωσε. Τώρα ξεκινάμε το πραγματικό ταξίδι» δηλώνει με βλέμμα προσμονής ο Νίκος Βαλκάνος, Συντονιστικό μέλος της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Είναι Πέμπτη πρωί και η Σφενδόνη αναχωρεί από τη Ρόδο, οδεύοντας προς την Κύπρο με τα υπόλοιπα πλοία του στόλου της Ελευθερίας.

Καιρός καλός, ηθικό ακμαιότατο. Παρ’ όλες τις πληροφορίες που φτάνουν στο καράβι για τις λεπτομέρειες της επιχείρησης Skywind των Ισραηλινών. Των ενεργειών δηλαδή στις οποίες θα προβούν για να εμποδίσουν το στόλο να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας. Το Skywind ακολουθεί τις επιχειρήσεις «Summer Rain» και το «Cast Lead». Με άλλα λόγια η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και οικοδομικών υλικών στη Γάζα γίνεται κι αυτή στόχος μιας ακόμα γιγαντιαίας επιχείρησης του Ισραήλ που απαντά με ασύμμετρο τρόπο σε ό,τι θεωρεί απειλή προς τα συμφέροντά του. Οι συζητήσεις είναι έντονες μεταξύ των επιβατών που εξετάζουν τρόπους αντίδρασης σε κάθε πιθανό σενάριο. Χρειάζεται οργάνωση και συντονισμός. Και, όταν λίγο μετά τις 6, η Σφενδόνη συναντά την «Ελεύθερη Μεσόγειο», (το φορτηγό πλοίο της ελληνικής αποστολής) και τα τελευταία πρακτικά ζητήματα διευθετούνται με τηλεβόα.

Η πιο μικρή και ευκίνητη «Σφενδόνη» βάζει ξανά στο φουλ τις μηχανές και απομακρύνεται. Οι επιβάτες καλούνται στο πάνω κατάστρωμα για να ενημερωθούν για τις τελευταίες εξελίξεις και να ανταλλάξουν απόψεις. Οι διαδικασίες δημοκρατικές, αν και ο τελευταίος λόγος ανήκει στον καπετάνιο. Εκείνος έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία για τα ζητήματα της θάλασσας, εκείνος και τη νομική ευθύνη για το καράβι και τους επιβαίνοντες.

Τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ επιβατών είναι συχνές μέσα στο πλοίο. Οι οδηγίες είναι απαραίτητες για την καλή συμβίωση. Όλοι ενημερώνονται λόγου χάρη ότι το νερό είναι περιορισμένο και πρέπει να το φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Τα ντους πρέπει να αποφεύγονται αφού κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό θα χρειαστεί να μείνουμε στη θάλασσα. Εδώ οι επιβάτες αντιμετωπίζονται ως πλήρωμα. Συμμετέχουν στο μαγείρεμα, το συγύρισμα και το καθάρισμα και κρατάνε συντροφιά στον καπετάνιο όποτε χρειάζεται στη γέφυρα. Σε ένα περιορισμένο χώρο με αρκετό κόσμο θα περίμενε κάποιος συχνές τριβές και εκνευρισμούς. Όμως οι σχέσεις των επιβατών όλες τις μέρες του ταξιδιού φαίνεται να κυλάνε ρολόι. Το ζήτημα του ύπνου λύθηκε συναινετικά: στις κουκέτες στο κάτω μέρος του πλοίου κοιμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία επιβάτες. Οι νεότεροι και πιο δυνατοί κοιμούνται στο πάτωμα. Μέχρι την ώρα του ύπνου διάβασμα, σκάκι και τραγούδια για την Παλαιστίνη. Επίσης ανταλλαγή εμπειριών από ανθρώπους που έχουν ήδη επισκεφτεί την περιοχή.

Ο ένας από τους 2 γιατρούς του πλοίου μιλά για τους ακρωτηριασμούς που είδε όταν βρέθηκε στη Γάζα κατά τις τελευταίες μέρες της ισραηλινής εισβολής τον Ιανουάριο του 2009. «Εκτός από απεμπλουτισμένο ουράνιο και λευκό φώσφορο οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν και ένα νέο είδος ρουκέτας. Μόλις έρχεται σε επαφή με το έδαφος απελευθερώνει ακτινοβολία την οποία οι παθούντες αποκαλούν κύκλους φωτιάς. Αυτή έλκεται από οτιδήποτε περιέχει νερό και προκαλεί κόψιμο και κάψιμο. Έτσι οι άνθρωποι επιζούν αλλά μένουν χωρίς άκρα».

Μια ακτιβίστρια που έχει ξαναβρεθεί στην Παλαιστίνη περιγράφει τις νύχτες στις πόλεις και τα χωριά της Γάζας. «Το ελικόπτερο που φέρει και ρουκέτες συνήθως ξεκινά κατά τις 12. Πετάει για μισή ώρα, σταματάει, και μόλις πας να κοιμηθείς ξανασηκώνεται. Ακολουθούν αεροπλάνα που σπάνε το φράγμα του ήχου. Οι επιδρομές, όποτε γίνονται, αρχίζουν μόλις έρθει το πρωί»…