Το καλάθι με τα ντόπια καλούδια από τη Δοκό το Σάββατο ήταν ένα ξεχωριστό δώρο. Tο προσέφερε ο γυναικείος συνεταιρισμός παραδοσιακών προϊόντων. Λίγες ώρες νωρίτερα, στο Δήμο Αρριανών, είχαμε τη χαρά και την τιμή να συναντηθούμε με την πρώτη γυναίκα μειονοτική Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Τη Ριζγκίτς Ρουκιέ. Ήταν ίσως ο καλύτερος τρόπος να κλείσει μια πράγματι ουσιαστικά εποικοδομητική περιοδεία δύο ημερών στην Ροδόπη. Ακούγεται κλισέ, όμως δεν είναι.

Γιατί στο δικό μας καλάθι, στις συναντήσεις μας, δεν είχαμε, όπως έκανε η ΝΔ όταν ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση, ούτε ευχολόγια, ούτε εύκολες λύσεις, ούτε μαγικά ραβδάκια. Αντιθέτως, ο στόχος μας ήταν να ακούσουμε και να καταγράψουμε αδιαμεσολάβητα τις αγωνίες των ανθρώπων. Των μελών του Συλλόγου Ατόμων με Αναπηρία “Περπατώ” ή των εργαζομένων στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, τη ΔΕΗ ή το Σωματείο της Diaxon (θυγατρικής των ΕΛΠΕ), των αυτοδιοικητικών ή των εκπροσώπων των παραγωγικών φορέων.

Έτσι και σε αυτή την περιοδεία, με πολλές συναντήσεις, χαρτογραφήσαμε τα κρίσιμα προβλήματα – από την ακρίβεια που θερίζει, αδειάζοντας τις τσέπες των πολιτών ως την πανδημία που συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της – και στις δύο περιπτώσεις, με την κυβέρνηση είτε να παρατηρεί είτε να επιτείνει τα προβλήματα. Στις συναντήσεις μας μιλήσαμε και για τη μεγάλη ανάγκη για να προχωρήσουν άμεσα σοβαρά έργα υποδομών, αντιπλημμυρικών και όχι μόνο.

Μια από τις χρόνιες παθογένειες του τόπου, που συντήρησαν επί δεκαετίες οι επαγγελματίες της εξουσίας, και που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, είναι οι… προκάτ, δήθεν “λύσεις” από τα επάνω. Σε συνδυασμό με την ανυπαρξία πραγματικής διαβούλευσης, τη μη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εκπόνηση της στρατηγικής παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, οδηγούν στην καταστροφή και τα μνημόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι η σημερινή κυβέρνηση κρατά μακριά την Περιφέρεια από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, που όμως θα μπορούσε να προσφέρει πολλά σε μια νέα πορεία με μείωση των ανισοτήτων, στροφή της οικονομίας σε παραγωγική και τεχνολογική κατεύθυνση, προστασία του περιβάλλοντος, ανθεκτικές υποδομές, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Όλα άγνωστες λέξεις στο λεξιλόγιο μιας κυβέρνησης που αντιμετωπίζει και θυμάται την περιφέρεια το ίδιο στερεοτυπικά και ταξικά όπως τον Ασπρόπυργο και το Πέραμα: ως δεξαμενές ψήφων…

ΥΓ: Η εμπειρία της Διοίκησης της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια Αττικής δείχνει ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να κάνει τη διαφορά. Για παράδειγμα στην κοινωνική πολιτική, με προγράμματα τύπου “Ρεύμα για όλους” ή την πρωτοβουλία εγκατάστασης 35 μηχανισμών seatrack για την απρόσκοπτη πρόσβαση των κινητικά αναπήρων και των εμποδιζόμενων ατόμων στις παραλίες μας. Ή την υποδοχή των προσφύγων / μεταναστών μέσω του Κέντρου Logistics, που μετατράπηκε σε δομή αλληλεγγύης για όλη τη χώρα.