Μεγάλη συγκίνηση στο χώρο της Αριστεράς έχει προκαλέσει η απώλεια του Μίμη Δαρειώτη, ενός σεμνού και ανιδιοτελούς αγωνιστή. Ο Δαρειώτης, είχε συλληφθεί  τον Απρίλιο του 1968  για τη συμμετοχή του στην παράνομη νεολαία Ρήγας Φεραίος και βασανίστηκε άγρια επί μήνες. Από τις φυλακές του Κορυδαλλού, είχε στείλει το 1969 ένα γράμμα στη φίλη και συναγωνίστρια του Λαοκρατία (Τούλα) Λάκκα που βρισκόταν για σπουδές στην Πράγα. Το ιδιόχειρο γράμμα συνοδευόταν από το σκίτσο, που δημοσιεύουμε παρακάτω.

Ο Δημήτρης (Μίμης) Δαρειώτης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1943 στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Αναστάσιος Δαρειώτης ήταν αγρότης και μέλος του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής. Ο Μίμης πέρασε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του ΕΚΠΑ το 1962. Οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη.

Διαβάστε επίσης: Ο Γιώργος Βαρεμένος για τον Μίμη Δαρειώτη

Με την επιβολή της δικτατορίας επικηρύχθηκε και πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 και βασανίστηκε άγρια επί μήνες. Μόλις στις 21 Μαΐου ανακοινώθηκε η σύλληψη του, ενώ πια είχε μείνει ανάπηρος. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο στις αρχές του 1969, μαζί με την Πόπη Τζεμπελίκου και τον Τίτο Μυλωνόπουλο. Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για Δαρειώτη και Τζεμπελίκου, αλλά τελικώς η απόφαση μετατράπηκε σε 16 χρόνια φυλάκιση.

Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973. Συνελήφθη εκ νέου, την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μπογιατίου μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Επί οκτώ ημέρες τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Ξαναπέρασε στην παρανομία για τρεις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1974 συνελήφθη εκ νέου για μερικές μέρες και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.

Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Εσωτερικού. Στη συνέχεια υπήρξε μέλος, διαδοχικά της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΑΡ, του  Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολιτική κηδεία του πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στις 12 το μεσημέρι στο Πάρκο Ελευθερίας ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Το γράμμα:

«Φυλ. Κορυδαλλού, 24.11.69

Τούλα, Σοφία, γειά σας

Σας ευχαριστώ για το ωραίο σας γράμμα. Ήταν τόσο απροσδόκητο! Ήταν πραγματικά μια έκπληξη. Μια έκπληξη πάρα πάρα πολύ ευχάριστη που μας γέμισε όλους με πολύ χαρά, περηφάνεια και αισιοδοξία.

Προσπαθούμε κι εμείς (όπως και εσείς) να μαθαίνουμε νέα σας. Ζούμε μαζί σας τις δυσκολίες, τα προβλήματά σας, τις ανησυχίες σας. Χαιρόμαστε για τις επιτυχίες και τις προόδους σας. Το γράμμα σου όμως, πέρα από την αναμφισβήτητη χαρά μας αμεσότερης επικοινωνίας, μας προσφέρει την ευτυχια να νιώσουμε, για μια ακόμη φορά, τους αγαπημένους μας  φίλους τόσο πολύ κοντά μας, σχεδόν δίπλα μας, και την δυνατότητα, οδηγώντας τις αναπολήσεις μας, να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί όπως σε άλλους καιρούς, όχι και τόσο μακρινούς.

Ελπίζω και στο μέλλον, όταν οι ασχολίες σας το επιτρέπουν, να μη μας στερήσετε τη χαρά ενός τέτοιου μηνύματος.

Ας ελπίσουμε ότι δεν μου χρειαστούν οι σημειώσεις τους Θεοδωρακόπουλου, όχι μόνο γιατί έχω περάσει αυτό το μάθημα.

Οι φίλοι μας είναι όλοι καλά. Σας στέλνω την σκέψη και την αγάπη τους.

Γειά σας.

Με πολλή αγάπη

– Μίμης-».