Και ξαφνικά η Ελληνική τηλεόραση αντικατέστησε τα αμέτρητα ριάλιτι και τα τούρκικα σίριαλ, με αμέτρητα Ελληνικά σίριαλ. Όλα τα κανάλια γέμισαν το πρόγραμμα τους με Ελληνική μυθοπλασία. Οι Ελληνικές παραγωγές που τα προηγούμενα χρόνια μετριόντουσαν στα δάχτυλα του ενός χεριού τώρα πλέον έχουν γεμίσει το τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Οι περισσότερες σειρές βασισμένες σε Ελληνικές ιδέες, με πρωτότυπα Ελληνικά σενάρια ή βασισμένα σε Ελληνικά βιβλία, αφήνοντας πίσω τη μόδα της προσαρμογής ξένων σειρών στην Ελληνική πραγματικότητα ή των αγορασμένων Τουρκικών σίριαλ, που είχαν κατακλύσει την τηλεόραση τα προηγούμενα χρόνια.

Το θετικό είναι ότι το τηλεοπτικό πρόγραμμα γέμισε με σειρές βασισμένες σε βιβλία ελληνικής μυθοπλασίας ή σε πρωτότυπα ελληνικά σενάρια. Ακόμα πιο θετικό ότι οι περισσότερες παραγωγές έχουν σημαντικό μπάτζετ, με τα γυρίσματα να γίνονται στην Ελλάδα και όχι στην Κύπρο με εξαιρετικά χαμηλό κόστος παραγωγής.

Ανθίζουν τα σίριαλ

Φαίνεται η Ελληνική μυθοπλασία να περνά και πάλι μια περίοδο άνθησης μετά από μία «νεκρή» φάση λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Τότε που τα περισσότερα κανάλια επένδυαν κυρίως σε δοκιμασμένες και «ασφαλείς» (αλλά χαμηλής ποιότητας) συνταγές, τύπου ριάλιτι ή τουρκικών σίριαλ .

Τι άλλαξε την κατάσταση αυτή; Από το 2017 έχει ψηφιστεί ο νόμος του Cash Rebate όπου προέβλεπε την επιδότηση παραγωγών που θα γυρίζονταν στην Ελλάδα (σειρές, ντοκιμαντέρ ταινίες κ.λπ.). Το 2018 το ποσοστό της επιδότησης αυξήθηκε στο 35% και το 2020 στο 40% σε συνδυασμό με μία φοροαπαλλαγή 30% από το κόστος της παραγωγής. Τότε υπήρχαν πολλές αντιδράσεις από την τότε αντιπολίτευση, κατηγορόντας την τότε κυβέρνηση ότι θέλει να κάνει «δώρα» σε ημέτερους. Ωστόσο, η πράξη δείχνει ότι η πρωτοβουλία όχι μόνο έδωσε ζωή στις ελληνικές παραγωγές, αλλά έφερε ξανά την «άνθιση» των Ελληνικών σίριαλ στην τηλεόραση.

Ακριβές παραγωγές

Οι προϋποθέσεις όσον αφορά τις τηλεοπτικές σειρές που μπορούν να συμμετέχουν απαιτούν κατώτατο όριο δαπανών τα €15.000 έως €25.000 ανά επεισόδιο ενώ το ανώτατο όριο για ένα επενδυτικό σχέδιο σε επιδότηση είναι τα 12.000.000 εκατομμύρια ευρώ.

Έτσι, οι παραγωγές πλέον επιδιώκουν υψηλό κόστος παραγωγής για ένα καλό αποτέλεσμα, καθώς το ρίσκο τους είναι πολύ μικρότερο. Για παράδειγμα, οι Άγριες Μέλισσες είχαν συνολικό κόστος για μία σεζόν που ξεπερνούσε τα 3 εκ. ευρώ, ενώ οι περισσότερες από τις παραγωγές που επιδοτούνται έχουν μπάτζετ εκατομμυρίου.

Οι χρηματοδοτήσεις αυτές δίνουν μία ελευθερία στον να παρθούν ρίσκα και να δοκιμαστούν πράγματα τα οποία δεν είχαμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Εγχείρημα σαν αυτό με τις «Άγριες Μελισσες» που όμοιο του είχαμε να δούμε από «Το Νησί», είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε πραγματοποιηθεί εάν δεν υπήρχε η επιδότηση της παραγωγής. Η επιτυχία που συνάντησε από το κοινό άνοιξε τον δρόμο για επένδυση στην ελληνική μυθοπλασία ή μάλλον έδωσε μία «νέα συνταγή».

Η συνταγή αυτή περιλαμβάνει, υψηλό μπάτζετ και καταρτισμένα επαγγελματίες που δουλεύουν κυρίως σε κινηματογραφικές παραγωγές. Αυτές οι συνθήκες, μαζί με την καλή παραγωγή και τις ικανοποιητικές αμοιβές, αυτόματα προσελκύουν ηθοποιούς που εμφανίζονταν αποκλειστικά στο θέατρο ή σε κινηματογραφικές παραγωγές.

Επιπλέον, η ίδια η ελευθερία και η χρηματοδότηση της μυθοπλασίας προσελκύει ακόμη και δημιουργούς, με πρόσφατο παράδειγμα τον βραβευμένο στο Φεστιβάλ των Καννών για την καλύτερη μικρού μήκους ταινία το 2019, Βασίλης Κεκάτο, οι οποίοι δεν βλέπουν την τηλεόραση πλέον σαν «παρακατιανή» και θέλουν να συμβάλλουν στην αλλαγή που βιώνει.

Ωστόσο, η έκρηξη αυτή που παρατηρείται και η τεράστια επένδυση στην ελληνική μυθοπλασία φέρνει αποκλειστικά καλά αποτελέσματα;

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα το πρόβλημα για τις παραγωγές δεν ήταν μόνο η χρηματοδότηση. Γενικά η ελληνική παραγωγή δείχνει πολύ ευάλωτη στα κλισέ και παρά την μικρή ελευθερία που υπάρχει πλέον, καθώς παίρνονται πιο εύκολα τα ρίσκα, πολλοί δημιουργοί επιδιώκουν παλιούς τρόπους επίτευξης της επιτυχίας όπως το μελόδραμα.

Η μεγάλη παραγωγή των σειρών μυθοπλασίας είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς δεν σημαίνει ότι η στροφή σε αυτή αυτόματα φέρνει ένα επαρκές αποτέλεσμα. Οι «Άγριες Μέλισσες» μνημονεύονται καθώς διατήρησαν ένα επίπεδο και είχαν μεγάλη απήχηση, πέφτοντας όμως και αυτές σε κάποιες παγίδες, κυρίως λόγω του ότι το σίριαλ ήταν σχεδόν καθημερινό.

Η ποσότητα σίγουρα θα δημιουργήσει θετικά παραδείγματα που θα συνδυάζουν την δημιουργία με την απήχηση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλες οι παραγωγές είναι και υψηλής καλλιτεχνικής αξίας. Είναι ενδεικτικό ότι πολλές σειρές διαφημίζουν πως η ιστορία «βασίζεται σε βιβλίο», προκειμένου να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το σίριαλ είναι «υψηλής καλλιτεχνικής αξίας». Αυτό προφανώς και δεν είναι θέσφατο. Είναι ενδεικτικό ότι αρκετές από τις φετινές σειρές φαίνεται ότι έχουν ως αφορμή «να κάνουν μια σειρά που θα θυμίζει τις «Άγριες Μέλισσες» ή το «Σασμό» την άλλη εμπορική επιτυχία της περυσινής σεζόν, με στόχο να «εκμεταλλευτούν» την αγάπη που έδειξε το κοινό σε αυτά τα δύο σίριαλ 

Η άνθηση της Ελληνικής μυθοπλασίας δημιουργεί προσδοκίες είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν θετικά παραδείγματα που θα συνδυάζουν την δημιουργία παράλληλα με την απήχηση, αλλά το θέμα είναι να διακρίνουμε πόσα είναι αυτά τα παραδείγματα από το σύνολο. Οι παραγωγές αυτές θα κρατήσουν το δημιουργικό τους επίπεδο όσο οι απαιτήσεις του κοινού θα γίνονται ή θα παραμένουν υψηλές. Αλλιώς και αυτή η άνθιση της Ελληνικής μυθοπλασίας, θα περάσει και θα χαθεί σαν μια ακόμα από τις πολλές μόδες που πέρασαν και χάθηκαν στην πολύπαθη ελληνική τηλεόραση.