Είμαστε αντιαμερικανοί αλλά συμπαθούμε τον Ομπάμα. Είμαστε εναντίον του Ασαντ αλλά και εναντίον της επίθεσης εναντίον του καθεστώτος Ασαντ. Είμαστε με την αντιπολίτευση της Συρίας εκτός και αν χειραγωγείται από τους Αμερικανοβρετανούς. Θεωρούμε ότι η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα που προσφέρει η γεωγραφική της θέση σε συνδυασμό με τη συμμετοχή στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν σηκώνουμε κουβέντα όταν πρόκειται για τη Σούδα. Φρίττουμε με την απάθεια της διεθνούς κοινότητας απέναντι στην αιματοχυσία αλλά όχι και να γίνει στρατιωτική επέμβαση. Καταγγέλλουμε τα Αμερικανικά παιχνίδια στη Μέση Ανατολή αλλά όχι τα ρωσικά και τα κινεζικά.

Ads

 
Η σχεδιαζόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία από μια «συμμαχία των προθύμων» υπό αμερικανοβρετανική ηγεσία έχει προκαλέσει στο εσωτερικό ισχυρές πολιτικές εντάσεις τις οποίες δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς με όρους κοινής λογικής.
 
Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να εμπλακεί με οποιονδήποτε τρόπο σε πολεμική επιχείρηση παρά μόνο αν διατυπωθεί επίσημο αίτημα του ΝΑΤΟ, κάτι που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν εισηγήσεις προς την πολιτική ηγεσία για αξιοποίηση αυτής της κρίσης προκειμένου να σφυρηλατηθεί στρατηγική συνεργασία με τη διοίκηση Ομπάμα. Η κυπριακή κυβέρνηση είναι πολύ περισσότερο προσανατολισμένη προς τα εκεί και δεδομένου ότι η βρετανική βάση στο Ακρωτήρι απέχει μόλις 100 μίλια από τη Συρία.
 
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα μεταβεί στις ΗΠΑ μετά τις 20 Σεπτεμβρίου και οι συνομιλίες που θα έχει με τον αντιπρόεδρο της αμερικανικής κυβέρνησης Τζ. Μπαιντεν προφανώς θα επικεντρωθούν σε όσα συμβαίνουν στα νότια σύνορά μας.
 
Ο ΥΠΕΞ Εύ. Βενιζέλος θα βρίσκεται την Πέμπτη στο Κάιρο προκαλώντας απορίες για τη διάθεση του να συνομιλήσει με τους πραξικοπηματίες. Βέβαια, το ταξίδι αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την ύπατη εκπρόσωπο εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Κάθριν Αστον, αν αυτό έχει κάποια σημασία για το βιογραφικό του. Σε κάθε περίπτωση, η κάθοδος Βενιζέλου στη θερμή περιοχή δείχνει το ενδιαφέρον της ηγεσίας της ελληνικής διπλωματίας να βρει έναν ρόλο για να αναδείξει τη γεωπολιτική σημασία της μοναδικής σταθερής χώρας σε ένα κάδρο επικίνδυνης αστάθειας.
 
Αλλά ποιο είναι το σχέδιο; Υπάρχει στρατηγική ή μόνο το εθνικό δόγμα «βλέποντας και κάνοντας» αλλά με πολύ θόρυβο;
 
Η αντιπολίτευση δείχνει εξίσου εγκλωβισμένη σε στερεότυπα και θυμικές κατασκευές. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε την κυβέρνηση να διαβεβαιώσει ότι δεν θα συνδράμει με κανέναν τρόπο οποιαδήποτε επέμβαση στη Συρία και τάχθηκε εναντίον της επίθεσης και υπέρ μιας πολιτικής λύσης που δεν περιέγραψε (πως, από ποιους κοκ). Στο συγκεκριμένο θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με το ΚΚΕ, αν και ο Περισσός παίρνει πιο ανοιχτά θέση υπέρ της Μόσχας, αφού σήμερα ο γραμματέας της ΚΕ Δ.Κουτσούμπας θα συναντηθεί με τον Ρώσο πρέσβη στην Αθήνα. Αλλά και ο Αλ. Τσίπρας σχεδιάζει ταξίδι στη Ρωσία χωρίς να είναι σαφές αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί το Κρεμλίνο ιδιαίτερα φιλική δύναμη και πάντως εγγύτερη από τον Λευκό Οίκο. Γεγονός είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τον Ομπάμα από τη Μέρκελ όταν πρόκειται για οικονομία κ τον Πούτιν από τον Ομπάμα όταν πρόκειται για διπλωματία.
 
Διπλωματικές πηγές εκφράζουν επιφυλάξεις για το αν οι Αμερικανοί έχουν (και ποιο) σχέδιο για την επόμενη μέρα στη Συρία, αναρωτιούνται αν είναι ορατός ο κίνδυνος μετάβασης από τον Ασαντ στο συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα και δυσκολεύονται να δουν πως μπορεί να αναπτυχθεί μια ειρηνευτική πρωτοβουλία χωρίς βία. Οι ίδιες πηγές γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ θα παίξουν αναγκαστικά με την Τουρκία, ότι στο βάθος υπάρχει ο ακήρυκτος πόλεμος Ιράν-Ισραήλ και ότι η σταθεροποίηση της περιοχής αυτή τη στιγμή φαίνεται ακατόρθωτη αποστολή. Δεν είναι έκπληξη ότι έμπειροι στα θέματα Μέσης Ανατολής υπηρεσιακοί παράγοντες του ΥΠΕΞ μελαγχολούν για τις κυβερνητικές μεγαληγορίες σχετικά με το εθνικό γεωπολιτικό πλεονέκτημα που δεν συνάδουν με την εξωτερική πολιτική όπως ασκείται – τσαλαβουτήματα, επικοινωνιακά ευρήματα και ρητορικά παραγεμίσματα σε μια τρύπα που χάσκει.