Οι τράπεζες και το σύστημα στο οποίο πρωταγωνιστούν βρίσκονται ανάμεσα στους ιθύνοντες της οικονομικής δυσχέρειας που αντιμετωπίζει σήμερα ο μέσος Έλληνας. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση «ξεθάβει» είκοσι οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ για να τα διαθέσει στα πιστωτικά ιδρύματα. Ουδέποτε έχει ληφθεί αντίστοιχη πρωτοβουλία με αποδέκτες κοινωνικές ομάδες όπως οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι ή οι άνεργοι.

Ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο διαμηνύουν ότι «η ενίσχυση των τραπεζών διοχετεύεται στη λεγόμενη πραγματική οικονομία». Χρησιμοποιούν, μάλιστα, το επιχείρημα ότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οι τράπεζες «δεν σπεύδουν να επωφεληθούν» από το σχέδιο της κυβέρνησης.

Οι τράπεζες, σαφώς, ορέγονταν από την πρώτη στιγμή την «πίτα» των 28 δις ευρώ, αν και ουδέποτε έθεσαν οι ίδιες το ζήτημα δημόσια. Παράλληλα, δεν έβλεπαν «με καλό μάτι» τη συμμετοχή του Δημοσίου στη λήψη αποφάσεων, που προβλέπεται ως όρος για το επίμαχο πακέτο. Τελικώς, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών έδωσε το «πράσινο φως» για την προώθηση του γενναιόδωρου ποσού στα ταμεία των μελών της.

Τα χρήματα είναι πολλά. Ακόμη περισσότερα, μάλιστα, φαντάζουν τα ερωτήματα γύρω από το όφελος που θα εισπράξουν τα ασθενή στρώματα του πληθυσμού. Πολλώ δε μάλλον όταν ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος έδειξε εξαρχής τις προθέσεις του, επιβάλλοντας με την πρώτη ευκαιρία αυξήσεις στα επιτόκια και μονομερείς αλλαγές στις συμβάσεις των δανείων, εις βάρος των καταναλωτών. Χρειάστηκε να «τραβήξει το αυτί» ο πρωθυπουργός, κατόπιν κοινωνικής αντίδρασης φυσικά, προκειμένου να αναχαιτιστούν (;) τακτικές περαιτέρω οικονομικού «στριμώγματος» του πολίτη.

Επί της ουσίας, πάντως, οι μελετητές της οικονομικής θεωρίας καταλήγουν σε κοινό συμπέρασμα με αφορμή την κρίση. Θα γίνει πιο αισθητός ο παρεμβατισμός του κράτους στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα οικονομικά δρώμενα εν γένει. Μένει να φανεί σε ποιο βαθμό και υπό ποιους όρους θα σημειωθεί αυτή η μεταβολή.

Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή