Εγκρίθηκε με ευρεία πλειοψηφία από την κεντρική επιτροπή του ΣΥΝ, η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, να αποτελέσει το κείμενο της επιτροπής θέσεων τον βασικό κορμό της συζήτησης για τον προσυνεδριακό διάλογο. Νωρίτερα υπήρξε απόρριψη της πρότασης του Παναγιώτη Λαφαζάνη για αναβολή 15 ημερών ώστε να επανέλθει η ΚΠΕ για την ψηφοφορία.

Σε αντιπαράθεση με το κείμενο της Επιτροπής Θέσεων τέθηκε το σχέδιο θέσεων της Ανανεωτικής Πτέρυγας που μειοψήφησε.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα στο κείμενό της τόνιζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ως σχήμα πολιτικής συνεργασίας έχει κλείσει τον κύκλο του» και υποστήριζε ότι «η απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο και θεμελιώδες βήμα μιας πορείας ανασύνταξης και ανάκτησης του ευρύτερου πολιτικού του ρόλου στις εξαιρετικές συνθήκες αυξημένων υποχρεώσεων και κοινωνικών απαιτήσεων που ζούμε» και προέβαλε «τη συμπόρευση και συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους και άλλες δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς».

Από την ΚΠΕ αποφασίστηκε, επίσης, η συγκρότηση τριμελούς επιτροπής, την οποία θα συγκροτούν οι Βούτσης, Μπαλάφας, Λαφαζάνης, για τη διερεύνηση της δυνατότητας σύνθεσης – ενσωμάτωσης μέρους των διαφορετικών κειμένων στον βασικό κορμό που υπερψηφίστηκε.

Την πρόταση καταψήφισε η ανανεωτική πτέρυγα ενώ, στελέχη του αριστερού ρεύματος ψήφισαν λευκό. Βασικό σημείο αντιπαράθεσης στη διήμερη κεντρική επιτροπή του ΣΥΝ υπήρξε ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του κόμματος και η σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ.

Ομιλία Αλέξη Τσίπρα:

Την εκτίμηση ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας βαίνει «από το κακό στο χειρότερο και το δυσάρεστο είναι ότι τα μέτρα που εξήγγειλε και καλείται να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση είναι μέτρα, τα οποία θα μας οδηγήσουν πολύ βαθιά μέσα στην κρίση και στην ύφεση», έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Α. Τσίπρας κλείνοντας τη διήμερη συζήτηση της ΚΠΕ για τις Θέσεις του κόμματος ενόψει του εκτάκτου συνεδρίου που εγκρίθηκαν με μεγάλη πλειοψηφία. .

Επιπλέον σημείωσε ότι με τον τρόπο που διαχειρίστηκε η κυβέρνηση την απειλή της χρεοκοπίας, «βαδίζουμε ολοταχώς αν δεν είμαστε προ των πυλών, στην κοινωνική χρεοκοπία», κατηγορώντας παράλληλα την κυβέρνηση για «προκλητική» αντιμετώπιση της κρίσης και σημειώνοντας ότι η πολιτική της κυβέρνησης «θα φέρει μεγαλύτερα ελλείμματα, μεγαλύτερη ύφεση και νέα μέτρα, ακόμη πιο σκληρά».

Εκτίμησε ακόμη ότι η «κυβέρνηση, προκειμένου να υποστηρίξει την πολιτική της, θα προχωρήσει σε αυταρχικές μεθόδους, σε μεθόδους καταστολής, θα υιοθετήσει ακόμα και το γνωστό άθλημα της προβοκάτσιας». Αναφερόμενος στα όσα «συκοφαντικά και προβοκατόρικα» δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, κάλεσε τον κ. Παπανδρέου να πάρει θέση και τ΄όνισε ότι στόχος τέτοιων δηλώσεων είναι «να δημιουργήσουν την εντύπωση στην ελληνική κοινωνία ότι όλοι όσοι αγωνίζονται και διεκδικούν μια άλλη προοπτική, θέλουν τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και υπονομεύουν τη χώρα».

«Επειδή εξελίξεις είναι ούτως ή άλλως ραγδαίες και ενδεχομένως να οδηγήσουν και στην ανάγκη να συζητήσουμε ξανά και ξανά και θέσεις και στάσεις και αναφορές, οφείλουμε να είμαστε σε μια διαρκή διαδικασία συζήτησης», τόνισε.

Καταλήγοντας, ο κ. Τσίπρας ζήτησε να προχωρήσει η ΚΠΕ σε μια ουσιαστική συζήτηση για τους όρους και τους κανόνες λειτουργίας του κόμματος, τονίζοντας την ανάγκη «να συμφωνήσουμε ότι αυτό το κόμμα δεν είναι υπό διαρκή διαπραγμάτευση» και κάνοντας λόγο για ανάγκη «να φτιάξουμε κόμμα με δομές, με διαδικασίες, με θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας» και κατέληξε λέγοντας ότι «το κείμενο της επιτροπής θέσεων πρέπει να είναι ο κορμός πάνω στον οποίο θα διαμορφωθούν συνθέσεις».

Το κείμενο θέσεων, όπως παρουσιάζεται από την ιστοσελίδα της εφημερίδας «Αυγή»:

Κείμενο θέσεων

Κεντρικό σημείο στις θέσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ για το Συνέδριο αποτελεί ο χαρακτήρας και η εξέλιξη της κρίσης, οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και η δράση της αριστεράς. Παράλληλα, εκτενής είναι η αναφορά στην ευρωπαϊκή και ελληνική διάσταση της κρίσης και επισημαίνεται η ανάγκη για ένα «τόξο συνεργασίας του Νότου» και για ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο κοινής δράσης. Οι διεκδικήσεις-προτάσεις που περιέχονται στο κείμενο και απαντούν σε άμεσα προβλήματα, αποσκοπώντας στον στρατηγικό ανασχεδιασμό και τελικά την επανίδρυση της Ε.Ε., είναι μεταξύ άλλων η κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και η αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο για την κοινωνική προστασία, η υπαγωγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον πολιτικό και δημοκρατικό έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, η ουσιαστική δημοκρατική εμβάθυνση των διαδικασιών ευρωπαϊκής ενοποίησης και ο μηχανισμός δανεισμού τελευταίας καταφυγής.

Όσον αφορά την κρίση στην Ελλάδα, οι θέσεις της ΚΠΕ υπογραμμίζουν ότι πρώτος ορίζοντας των διεκδικήσεων είναι το «εδώ και τώρα» με στόχο την ανάσχεση της κρίσης και των κοινωνικών συνεπειών της, με γνώμονα τη δράση και όχι την παρηγοριά. Ο δεύτερος ορίζοντας εδράζεται στο «τώρα», αλλά η εμβέλειά του πάει μακρύτερα, αφορά όλο εκείνο το φάσμα των αλλαγών σχετικά με την κατανομή του κόστους της κρίσης, την αναδιανομή του πλούτου. Στη συνέχεια, προσθέτει ότι καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξεις και ανατροπές και συμπληρώνει πως “ο αγώνας ενάντια στις συνέπειες της κρίσης και για την έξοδο από αυτήν συγχωνεύεται σήμερα με τον αγώνα για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία”. Στις 10 θέσεις για τη συγκυρία και τη διέξοδο από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της υπερχρέωσης το κείμενο σημειώνει πως “η προσφυγή στο ΔΝΤ ή η έξοδος από την Ε.Ε. δεν είναι επιλογή μας” και προσθέτει ότι “η έξοδος από το ευρώ με στόχο την προσωρινή επιστροφή στη δραχμή, την υποτίμησή της και την εκ νέου επάνοδο στο ευρώ υπό νέα ισοτιμία, υπηρετεί συναφείς σκοπιμότητες”.

Παράλληλα, αναφέρει πως “επιδιώκουμε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωζώνη να εξασφαλίσουν την παροχή της δυνατότητας δανεισμού ύστατης καταφυγής για τα μέλη τους με την έκδοση κοινού ευρωομολόγου ή άλλου μηχανισμού. Διεκδικούμε το κοινό νόμισμα να συνοδεύεται από κοινούς μηχανισμούς δανεισμού, κοινό αποθεματικό ταμείο αλληλεγγύης και κοινή αντιμετώπιση των κερδοσκοπικών επιθέσεων σε μεμονωμένες χώρες. Στηρίζουμε διεθνείς πρωτοβουλίες για την επιβολή μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση των χρεών ως μέσο για την ανάσχεση της παγκόσμιας κρίσης και τη δημιουργία δυνατότητας άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής”.

Η λειτουργία του ΣΥΝ και οι σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ

Σχετικά με τον ΣΥΝ, το κείμενο αναφέρει πως τα “όργανα του κόμματος (Π.Γ., ΚΠΕ) ουσιαστικά δεν επιτελούν τον θεσμοθετημένο ρόλο τους. Τα εκτελεστικά όργανα δεν σχεδιάζουν και δεν υλοποιούν την πολιτική που αποφασίζουν τα βουλευόμενα όργανα”. Για την Π.Γ. υπογραμμίζει ότι “οφείλει να διαμορφώνει καθημερινά την ημερήσια διάταξη της συγκυρίας και να μην αντιδρά μόνο εκ των υστέρων ή εξ αντανακλάσεως”, ενώ σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα του κόμματος αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι “ο πρόεδρος του κόμματος δεν νοείται να είναι ο επικεφαλής κάποιας τάσης ούτε να λειτουργεί αυτόνομα με τη βοήθεια ‘συμβούλων'”, “τα τμήματα του κόμματος πρέπει να συνδεθούν συστηματικά με την κοινοβουλευτική δουλειά”, “οι διαδικασίες ελέγχου των καθοδηγητικών οργάνων από την οργανωμένη βάση οφείλουν να ενισχυθούν και να γίνουν τμήμα της καθημερινής λειτουργίας του κόμματος”. Αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ενότητα της αριστεράς, επιμένει στη λειτουργία του ως πολιτικής συμμαχίας, επισημαίνει ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και αποτελεί την πιο συστηματική και έμπρακτη ενωτική επιλογή και πρόκληση” και προσθέτει πως “για μεγάλο χρονικό διάστημα μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πόλος αναφοράς ευρύτατων λαϊκών και νεολαιίστικων δυνάμεων”. Για την ανασύνθεση των δυνάμεων της αριστεράς, αναφέρει πως “επηρεάζεται θετικά μέσα από την ανάπτυξη ενωτικών συμμαχικών εμπειριών και τη δημοκρατική τους εμβάθυνση, αλλά η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα δεν φαίνεται να αντιστοιχεί σήμερα ούτε στις πολιτικές και ιδεολογικές ευαισθησίες όσων τον συναπαρτίζουν ούτε στις ανάγκες για παραπέρα διεύρυνση του σχήματος”. Ταυτόχρονα τονίζει ότι “ο ΣΥΝ θα εργαστεί συστηματικά για την αποκατάσταση ενός κλίματος αλληλεγγύης και συντροφικότητας μεταξύ των συνιστωσών και των ανέντακτων που συναπαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κατάκτηση της συλλογικότητας και την εξασφάλιση της πολιτικής λειτουργίας της Γραμματείας”. Τέλος, σημειώνεται η ανάγκη ανάπτυξης δεσμών με την κοινωνία και συγκρότησης ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού συνασπισμού.