Και μόνο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, εν μέσω πανδημίας, κορυφαίο φιλοκυβερνητικό κανάλι, αυτό που από το πρωί μέχρι το βράδυ λιβανίζει πρωθυπουργό και κυβέρνηση για τα τεράστια επιτεύγματά τους, σκέφτηκε να διεξάγει δημοσκόπηση για να διαπιστώσει τη δημοφιλία και το μέγεθος της αποδοχής που απολαμβάνει η κυβέρνηση, από αυτό και μόνο αντιλαμβάνεται ο καθένας τι στ’ αλήθεια ενδιαφέρει τους σημερινούς κυβερνώντες και τα εξαπτέρυγά τους.

Εν μέσω λοιπόν ανθρώπων που νοσούν και υποφέρουν στο σπίτι και στα νοσοκομεία, εν μέσω απειλής για τη ζωή όλων μας, αλλά και απωλειών ζωής που καθημερινά αυξάνουν και πλέον μετρούν σαν απλοί αριθμοί, τη στιγμή που μόλις μπήκαμε σε ένα μήνα στον οποίο η πανδημία αναμένεται να δείξει τα δόντια της, αλλά και εν μέσω δυσεπίλυτων οικονομικών προβλημάτων και φτώχειας και αγωνίας για το αύριο για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, εν μέσω πρωτόγνωρης κρίσης με δυο λόγια που μας βρίσκει έγκλειστους, απεγνωσμένους και τρομοκρατημένους για τη ζωή τη δική μας και των δικών μας ανθρώπων, εν μέσω λοιπόν μιας τέτοιας οργουελικής κατάστασης, το γεγονός ότι το μόνο που ενδιαφέρει κάποιους είναι η αποδοχή των κυβερνητικών μέτρων και η στήριξη που απολαμβάνουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη του πόσο θλιβεροί, πόσο λίγοι και πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είναι.

Και μόνο που σκέφτηκαν δηλαδή να ρωτήσουν τους πολίτες αν συμφωνούν με τον μονόδρομο που επιβάλλει η κρίση και αν κλεισμένοι στα σπίτια τους και περιμένοντας να περάσει το κακό, στηρίζουν κυβέρνηση και πρωθυπουργό, λες και εν μέσω πανδημίας οι πολίτες έχουν άλλη εναλλακτική, λες και έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο ή περισσότερων πρωθυπουργών ή κομμάτων να τους κυβερνήσουν, δείχνει το μέγεθος της αυταρέσκειας, της φιλαυτίας, της κοινωνικής αδιαφορίας, της αναλγησίας, αλλά και της ανοησίας τους.

Τη στιγμή που ακόμη και εκείνος που έχει κάθε όφελος να εκμεταλλεύεται δύσκολες συγκυρίες για να φέρει πιο κοντά του το στόχο της κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν λοιπόν ακόμη και αυτός στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, χαμηλώνοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους και προσπαθώντας να συμβάλει μέσα από τη συναίνεση που δείχνει στα ορθά μέτρα και μέσα από την υποβολή εποικοδομητικών προτάσεων στην κατά το δυνατόν ομαλότερη έξοδο από το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο που επέβαλε η πανδημία, το μόνο που ενδιαφέρει αυτούς που έχουν την ευθύνη για την πορεία της χώρας εν μέσω τρικυμίας, είναι οι δημοσκοπήσεις και η δημοφιλία τους.

Αλλά μήπως σαν αντιπολίτευση είχαν δείξει ευθύνη σε δύσκολες στιγμές; Πρόσφατες οι μνήμες και πολλοί οι συνειρμοί από την καταστροφή στο Μάτι και από την πολιτική εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου στην οποία είχαν ανηλεώς επιδοθεί.

Και το χειρότερο όλων είναι ότι αυτοί οι ίδιοι που σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία ενδιαφέρονται μόνο για την παραμονή τους στην εξουσία, έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο κάθε φορά που κάποιος τολμά να καταθέσει τη διαφορετική του προσέγγιση για κάποιες πτυχές της πολιτικής που ακολουθείται, υπενθυμίζοντας με νόημα ότι σε καιρό πολέμου δεν κάνουμε αντιπολίτευση.

Και μόνο λοιπόν το γεγονός ότι σκέφτηκαν, εκμεταλλευόμενοι την πρωτόγνωρη συγκυρία, να σφυγμομετρήσουν την έγκλειστη και τρομοκρατημένη από την απειλή και την αβεβαιότητα κοινή γνώμη, όσον αφορά τη στήριξη που τους παρέχει και την εμπιστοσύνη με την οποία τους περιβάλλει, συνιστά πολιτικό σφάλμα ολκής και αποκαλύπτει την ποιότητα αυτών στους οποίους έχουμε εμπιστευθεί τις τύχες μας.

Διότι και μόνο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν μια συγκυρία που δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση, ούτε σοβαρή αμφισβήτηση των μέτρων που λαμβάνονται, πέραν από επιμέρους διαφοροποιήσεις και υποδείξεις με σκοπό τη βελτίωση της κατάστασης, προκειμένου να κοιταχτούν στον καθρέφτη για να διαπιστώσουν πόσο καταπληκτικοί είναι, τη στιγμή που δεν έχουν ούτε ανταγωνισμό, ούτε αντίπαλο, ούτε και είναι ώρα για καθρέφτες και μόνο αυτό φανερώνει το επίπεδο αυτών με τους οποίους έχουμε να κάνουμε.

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο είναι ότι τώρα χρησιμοποιούν τα, όπως αναμένονταν, θετικά γι’ αυτούς αποτελέσματα της δημοσκόπησης για να αποστομώνουν με βάση αυτά οποιαδήποτε αντίθετη άποψη. Με το γνωστό: «Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε, αφού το 80% στηρίζει τα μέτρα της κυβέρνησης».

Ο απόλυτος εφιάλτης.

Πρώτα εξασφαλίζουν, στοχεύοντας στο ρεαλισμό και στο αίσθημα της ευθύνης μας, την απουσία αντιπολίτευσης και κριτικής. Στη συνέχεια εξαγοράζουν τα ΜΜΕ μοιράζοντάς τους, εν μέσω πανδημίας και με ένα σύστημα υγείας ελλειμματικό σε γιατρούς, νοσοκόμους και κρεβάτια, 32 εκ. Ευρώ, 11 εκ. Ευρώ σε εκδότες και 21 στους καναλάρχες, εξασφαλίζοντας έτσι την απόλυτη εξουσία στην ενημέρωση και τη προπαγάνδα.

Αλήθεια, γιατί δεν υπήρχε ερώτηση στη δημοσκόπηση, αν οι πολίτες συμφωνούν, αυτά τα 32 εκ. Ευρώ να χαριστούν στα ΜΜΕ, αντί να επενδυθούν στο σύστημα υγείας; Και τέλος χρησιμοποιούν αυτή την ιδιότυπη ανοχή της κοινωνίας και τον απόλυτο έλεγχο της επικοινωνίας προς όφελός τους, λες και τα κέρδισαν με τον ιδρώτα τους, εν μέσω συνθηκών σκληρού ανταγωνισμού και ισχυρής αντιπολίτευσης.

Παίζουν εν ου παικτοίς. Κερδίζουν χωρίς αντίπαλο. Και χειροκροτούνται από μόνοι τους.

Πόσο θλιβεροί, πόσο λίγοι και πόσο μικροί…

* Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου, Καθηγητή ΑΠΘ Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία»