«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί η λογική ενός αυτόνομου χώρου τη στιγμή που χρειάζεται η μέγιστη δυνατή ενότητα για να εκφωνείται μια ενιαία πολιτική», δηλώνει στο tvxs.gr αναφορικά με την ανεξαρτητοποίηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας ο -επανεκλεγμένος- γραμματέας του ΣΥΝ, Δημήτρης Βίτσας, o οποίος της αποδίδει ροπή «στη λογική της καθαρότητας και της μονολιθικής άποψης, παρά στη λογική του πλουραλισμού». Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος διαμηνύει ότι «δεν μπορούν να υπάρχουν ανταγωνιστικά σχέδια στο ΣΥΡΙΖΑ» και τονίζει την ανάγκη ενιαίου πολιτικού προγράμματος και σχεδίου «για να προχωρήσει η συμμαχία».

Στο πλαίσιο απολογισμού του 6ου συνεδρίου του ΣΥΝ, ο κ. Βίτσας διευκρινίζει ότι «η Ευρώπη είναι ο χώρος στον οποίο εξελίσσουμε καταρχήν τη συνολική μας διεθνιστική πολιτική», αξιώνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους χωρίς παράλληλα μέτρα τύπου τρόικας (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και ζητά «να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας» από ένα Σύμφωνο «της απασχόλησης, του περιβάλλοντος και των κοινωνικών δικαιωμάτων». O ίδιος σημειώνει πως «δεν είναι δυνατό η Αριστερά να χωριστεί επί οικονομικών προτάσεων».

Μετά το συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων και ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, ο γραμματέας του ΣΥΝ επαναλαμβάνει ότι «οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να συνευρεθούν και να λειτουργήσουν μαζί με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας».

Αναφερόμενος στη διαφαινόμενη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, τονίζει ότι αυτή «δεν μπορεί να γίνει με πολιτικάντικους όρους» και προειδοποιεί: «Ένας τρόπος για να μείνουν όλα ίδια είναι να αλλάξουν όλα, αλλά τα ίδια πρόσωπα να παίζουν άλλους ρόλους». Σε αυτό το πλαίσιο, οραματίζεται μία νέα μεταπολίτευση η οποία θα εκπληρώνει «πρώτα και κύρια, τις κοινωνικές ανάγκες, ξεκινώντας από τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τις γυναίκες και τη νέα γενιά».

Ακολουθεί η συνέντευξη με το γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ:

Ποιος είναι ο απολογισμός του συνεδρίου που προηγήθηκε, στο επίπεδο της διαμόρφωσης πολιτικής;

Θεωρώ ότι το 6ο συνέδριο θα αποδειχθεί -διότι αυτά κρίνονται σε βάθος χρόνου- σημαντικό. Έλυσε βασικά ζητήματα που αφορούν την Αριστερά, το κόμμα, και γενικά την κοινωνία. Κατά τη γνώμη μου, έλυσε 4 βασικά ζητήματα:

1. Καθόρισε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα.
2. Επεξεργάστηκε ένα πολιτικό σχέδιο για το ΣΥΝ και την Αριστερά.
3. Καθόρισε μια συγκεκριμένη τακτική για τη συμβολή του ΣΥΝ στη γενικότερη προσπάθειά μας στο ΣΥΡΙΖΑ.
4. Κατέληξε σε 12 συγκεκριμένες ρυθμίσεις που αφορούν τη λειτουργία του κόμματος και την πορεία ανασυγκρότησής του.

Σε αυτά τα ζητήματα, λοιπόν, ανταποκρίθηκε. Βέβαια, αυτό ισχύει σε επίπεδο αποφάσεων. Σημασία έχει αυτές να γίνουν πράξη. Και προς αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε.

Έχει αποσαφηνιστεί η θέση του ΣΥΝ, και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στη σημερινή κρίση; Σε ζητήματα όπως η παρουσία της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, η εξόφληση του δημόσιου χρέους κ.ο.κ.

Όσον αφορά το ΣΥΝ, έχουμε πολύ συγκεκριμένη θέση. Θεωρούμε ότι η Ευρώπη είναι ο χώρος στον οποίο εξελίσσουμε καταρχήν τη συνολική μας διεθνιστική πολιτική. Εκεί είναι οι συμμαχίες μας και εκεί διαμορφώνεται ένα πεδίο ταξικών, θα έλεγα, αγώνων στην προσπάθεια, βέβαια, να αλλάξουμε την ΕΕ. Εμείς μιλήσαμε για επανίδρυση. Πιο συγκεκριμένα, αυτή τη στιγμή ζητάμε:

1. Να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας -που έτσι κι αλλιώς, από τις εξελίξεις, έχει γίνει ένα «κουρελόχαρτο», κανείς δεν το ακολουθεί, απλώς το επικαλείται- και να αντικατασταθεί από ένα νέο Σύμφωνο, τα πρώτα άρθρα του οποίου θα αφορούν την υπεράσπιση της απασχόλησης, του περιβάλλοντος και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
2. Επί της συγκυρίας και σε σχέση με το προηγούμενο, ζητάμε τη δανειοδότηση των χωρών, ιδιαίτερα του Νότου (βέβαια η κρίση του χρέους συμπαρασύρει και άλλα κράτη), απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με πολύ χαμηλό επιτόκιο.
3. Να απεμπλακεί ολόκληρη η ΕΕ, βεβαίως και η χώρα μας η οποία θέλουμε να επισπεύσει αυτή τη διαδικασία, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
4. Θεωρούμε ότι πρέπει να αναπτύξουμε ένα συντονισμό με τις άλλες αριστερές και κοινωνικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη, προς αυτή την κατεύθυνση.
5. Όσον αφορά το χρέος, ζητάμε -και στην Ελλάδα και σε μια γενικότερη ευρωπαϊκή ρύθμιση- να υπάρξει μια αναδιαπραγμάτευση, όπως την ονομάζουμε. Χωρίς κοινωνικούς όρους. Χωρίς, δηλαδή, να επιβάλλονται μέτρα όπως αυτά της τρόικας. Θέλουμε ένα κομμάτι του χρέους να παραγραφεί, να δοθεί κάποιος χρόνος που θα τον λέγαμε μορατόριουμ -με την έννοια ότι δεν θα πληρώνεται- και να έχουμε χαμηλά επιτόκια. Από αυτό κερδίζουν όλοι: Η Ελλάδα αποκτά τη δυνατότητα να αναπτύξει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης της οικονομίας και, από την άλλη πλευρά, οι δανειστές της αποκτούν τη δυνατότητα να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.

Η ιδέα περί επανίδρυσης της ΕΕ γίνεται σαφής στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ;

Στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταλαβαίνετε, θα το συζητήσουμε. Εμείς θα βάλουμε αυτά τα ζητήματα στη συμμαχία. Νομίζω ότι όλο και περισσότερες συνιστώσες και σύντροφοί μας στο ΣΥΡΙΖΑ κατανοούν αυτή την ανάγκη. Συγχρόνως λέμε ότι δεν είναι δυνατό η Αριστερά -και στην ενιαία δράση της, και για την αντίσταση, και για την κοινωνική αλληλεγγύη, και για την προοπτική ενός αναπτυξιακού προγράμματος- να χωριστεί επί οικονομικών προτάσεων. Δηλαδή, δεν μπορούμε να συζητάμε για την Αριστερά την αναδιαπραγμάτευσης, για την Αριστερά της διαχείρισης του χρέους και για την Αριστερά της στάσης πληρωμών του χρέους. Αυτό για το οποίο εμείς μπορούμε να συζητάμε είναι η Αριστερά η οποία και δρα μέσα στην κοινωνία, και αντιστέκεται στην τρόικα, και προτείνει εναλλακτικά, αν θέλετε, προγράμματα τα οποία χτυπούν στη «ρίζα» την ακολουθούμενη πολιτική.

Πώς αξιολογείτε όσα εκτυλίχθηκαν με πρωταγωνίστρια την Ανανεωτική Πτέρυγα;

Θεωρώ ότι έγιναν πάρα πολύ μεγάλες προσπάθειες και μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι σύντροφοι διαμαρτύρονται. Μάλιστα, άκουσα και την καινοφανή άποψη ότι θα έπρεπε να σταματήσει το συνέδριο, ώσπου να τα βρούμε. Εδώ και ένα χρόνο γίνονται επανειλημμένες προσπάθειες πολιτικής συνεννόησης. Είναι καθαρό για μένα ότι οι σύντροφοι έχουν κάνει πολιτικό λάθος. Και αυτό συνίσταται στο εξής: Αυτή τη στιγμή, περισσότερο ίσως και από άλλες χρονικές περιόδους, η Αριστερά πρέπει να λειτουργήσει και στην κοινωνία αλλά και στο πολιτικό σκηνικό ως μια ενιαία παράταξη. Αυτό επιβάλλουν, αν θέλετε, και οι κοινωνικές ανάγκες. Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, με δεδομένο ότι στο ΣΥΝ πάντα τα συζητάμε όλα ανοιχτά και δημόσια, γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί η λογική ενός αυτόνομου χώρου τη στιγμή που χρειάζεται η μέγιστη δυνατή ενότητα για να εκφωνείται μια ενιαία πολιτική. Και θεωρώ ότι η αντίληψη αυτή, παρόλα όσα λένε οι σύντροφοι, περισσότερο ταιριάζει στη λογική της καθαρότητας και της μονολιθικής άποψης, παρά στη λογική του πλουραλισμού.

Υποθέτω, καταρχάς, πως συμφωνείτε ότι οι Ανανεωτικοί έχουν επιλέξει το δικό τους δρόμο. Πώς βλέπετε, λοιπόν, να προχωρά ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αυτό το κομμάτι το οποίο έως τώρα στήριζε και εκλογικά τον ευρύτερο πολιτικό χώρο;

Εγώ, πάντως, σας επισημαίνω ότι δεν παίρνω ως δεδομένη την άποψη «χωρίς αυτό το κομμάτι», προς το παρόν. Αφήνω το χρόνο να λειτουργήσει. Και ξέρετε γιατί το λέω αυτό; Όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι, από το ‘85 όπως λέω και μετά, λειτουργήσαμε σε ενοποιητικούς ρυθμούς και δρόμους. Ε, νομίζω ότι δεν έχει πάψει να υπάρχει αυτή η κουλτούρα. Θέλω να σας θυμίσω ότι από τότε που ιδρύθηκε ο ΣΥΝ, παρά τις διαφορετικότητες, δεν υπήρξε άλλο σχήμα που να κατέβηκε στις εκλογές. Η ΕΑΡ δεν κατέβηκε ποτέ στις εκλογές. Η ΑΕΚΑ δεν κατέβηκε ποτέ στις εκλογές, όπως και μια σειρά από άλλες τέτοιες δυνάμεις.

Προσωπικά, θέλω να τονίσω ότι αυτή τη στιγμή με απασχολεί κατά κύριο λόγο αυτό που μπορεί να ονομάσει κανείς «κοινωνικά επίδικα». Δηλαδή, σήμερα για παράδειγμα (Τρίτη) με απασχολεί πώς μπορούμε να συμβάλουμε ώστε να είναι επιτυχημένη η συγκέντρωση για την Υγεία. Γιατί βγαίνουν αυτά τα προβλήματα σε πρώτο βαθμό και με ξενίζουν πάρα πολύ τοποθετήσεις όπως αυτές της υπουργού Υγείας (το πάρτυ τελείωσε κλπ), ενώ κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Με απασχολεί πώς μπορεί να έχει μεγάλη επιτυχία το συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (Τετάρτη). Δηλαδή, θεωρώ ότι το βασικό καθήκον της Αριστεράς, σε σχέση με τη χρονική περίοδο, είναι πώς από τη μια πλευρά θα συμβάλλει στην αντίσταση και πώς θα διαμορφώνει δομές κοινωνικής αλληλεγγύης για τις δυσκολίες που είναι εδώ και για αυτές που έρχονται.

Ποια είναι τα επόμενα βήματα ως προς τη συνεννόηση με τις συνιστώσες υπό τον κ. Αλέκο Αλαβάνο;

Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί σας για τον όρο: «οι συνιστώσες υπό τον κ. Αλέκο Αλαβάνο» (γέλια). Υπάρχει η απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΝ. Υπάρχει μια προσπάθεια και από άλλες δυνάμεις με τις οποίες έχουμε διαμορφώσει καταρχήν ένα κείμενο. Θέλω να επισημάνω τα εξής σημεία:

1. Αυτή τη στιγμή, για να προχωρήσει η συμμαχία, χρειάζεται ένα ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα και ένα ενιαίο πολιτικό σχέδιο. Άλλωστε, έτσι δομούνται οι συμμαχίες, ανεξάρτητα από τις γενικότερες βλέψεις ή απόψεις που έχουν οι επί μέρους συνιστώσες. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, σε αυτό το επίπεδο να συνεννοηθούμε.
2. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να αναζωογονηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο.
3. Πάνω σε αυτά τα δύο, να διαμορφώσουμε ένα νέο συμβόλαιο.
4. Να ξεφύγουμε από λογικές, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι και πολιτικά παράδοξες, του τύπου: είναι δυνατόν σε μία πολιτική συμμαχία να υπάρχουν ανταγωνιστικά σχέδια.

Στο συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων, ο ΣΥΝ έστειλε ένα μήνυμα.

Είναι ένα μήνυμα παλιό. Εμείς θεωρούμε ότι με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας -και πρέπει να θυμίσω ότι, μέσα από το καταστατικό τους, οι Οικολόγοι Πράσινοι αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοια δύναμη- οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να συνευρεθούν και να λειτουργήσουν μαζί. Μάλιστα, εγώ είχα τη χαρά να τονίσω ότι με πολλούς από τους σύνεδρους έχουμε βρεθεί μαζί σε κοινωνικά μέτωπα, όπως η μάχη ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, η μάχη ενάντια στους Ολυμπιακούς και Μεσογειακούς Αγώνες. Εγώ, προσωπικά, έχω βρεθεί με συντρόφους μου από τους Οικολόγους Πράσινους σε επί μέρους μάχες για το Θριάσειο Πεδίο, την Πετρόλα, το Σκαραμαγκά, το Ελληνικό κλπ.

Άρα, το μήνυμα αφορά αυτή τη συμπαράταξη, θα έλεγε κανείς, που έχει και ένα χαρακτήρα στο βαθμό που αυτό μπορεί να επιτευχθεί. Γιατί κάθε κόμμα έχει τις δικές του διαφορές, έχει και τις δικές του λογικές σε σχέση με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εκεί, το κεντρικό θέμα για εμάς είναι ότι πρέπει να καταδικαστεί η πολιτική που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ σε σύμπνοια με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ.

Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να ανεξαρτητοποιούνται βουλευτές από τα περισσότερα κόμματα. Πώς ερμηνεύετε συνολικά αυτή την εξέλιξη;

Είναι φανερό ότι πάμε προς μια αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Όμως, αυτή η αναδιάταξη δεν μπορεί να γίνει, επιτρέψτε μου να το πω, με πολιτικάντικους όρους. Ένας τρόπος για να μείνουν όλα ίδια -όπως έλεγε και στην ονομαστή ταινία ο Γατόπαρδος- είναι να αλλάξουν όλα, αλλά τα ίδια πρόσωπα να παίζουν άλλους ρόλους. Λέω, λοιπόν, ότι πρέπει να γίνει αυτή η αναδιάταξη με κοινωνικούς όρους, πρώτα και κύρια, και να ακολουθήσουν οι πολιτικοί όροι. Άρα, το βασικό θέμα για εμάς είναι να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Στην ουσία, όμως, πάμε για μία νέα μεταπολίτευση. Γράφεται και λέγεται σχεδόν παντού. Το θέμα είναι τι χρώμα, αν μου επιτρέπετε να το πω έτσι, θα έχει αυτή η μεταπολίτευση και ποιες ανάγκες θα εκπληρώνει.

Η δική μας γνώμη είναι ότι πρέπει να εκπληρώνει, πρώτα και κύρια, τις κοινωνικές ανάγκες, ξεκινώντας από τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τις γυναίκες και τη νέα γενιά. Άρα, προς αυτή την κατεύθυνση θα εργαστούμε. Αν οι αυτοδιοικητικές εκλογές ή αν θέλετε οι φημολογούμενες (πρόωρες) ακόμα και εθνικές εκλογές δείξουν αυτή την ανατροπή, όχι απλώς θα βελτιώσουμε τη δύναμη της Αριστεράς στο πολιτικό σκηνικό αλλά θα μπορέσουμε και να ανατρέψουμε το ίδιο.