Πλήρης αδιαφορία των ιδιοκτητών του οικοπέδου της πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ στο Δρέπανο Αχαΐας να υποβάλλουν στις αρμόδιες αρχές «Μελέτη Εξυγίανσης» του χώρου προκειμένου να απομακρυνθούν νομότυπα τα επικίνδυνα υλικά από το χώρο, παρατείνει την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκεται παραδομένο το χωριό.

«Ο αμίαντος αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία… Η άμεση και πρώτη επαφή με τον αμίαντο δεν προκαλεί εμφανή σημεία ασθένειας. Ο αμίαντος γίνεται επικίνδυνος για την υγεία όταν εισπνέονται υψηλές συγκεντρώσεις ινών για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι κυριότερες ασθένειες που προκαλεί ο αμίαντος είναι η αμιάντωση, ο καρκίνος του πνεύμονα και το μεσοθηλίωμα (σπάνιο είδος καρκίνου)» αναφέρει η Επιθεώρηση Εργασίας.

«Οι περισσότεροι από αυτούς που εργαζόντουσαν στο εργοστάσιο δεν πρόλαβαν καν να πάρουν σύνταξη. «Έφυγαν» γύρω στα 50 – 55 χρόνια τους από καρκίνο. Τι επιπτώσεις θα υπάρξουν σε δέκα χρόνια στην υγεία των κατοίκων και κυρίως τι αποτελέσματα θα έχει η εισπνοή του αμιάντου στην υγεία των παιδιών μας;» αναρωτιέται η Κυριακή Καρέλα, πρόεδρος του Εκπολιτιστικού, Επιμορφωτικού, Αθλητικού Συλλόγου Δρεπάνου.

Το εργοστάσιο της ΑΜΙΑΝΤΙΤ ουσιαστικά δεν λειτουργεί εδώ και μία δεκαετία. Αρχικά έκλεισε το 2000 και ξαναλειτούργησε λίγο αργότερα καθώς ασκήθηκαν κοινωνικές πιέσεις αναφορικά με τις θέσεις εργασίας. Λίγο αργότερα μέσα στο ίδιο υπό το βάρος οικονομικών προβλημάτων κήρυξε πτώχεύση. Η ιδιοκτησία του χώρου πέρασε στην Εθνική Τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς και τον Όμιλο Εταιρειών Αντζουλάτου. Το περασμένο καλοκαίρι ο Όμιλος Αντζουλάτου προχώρησε στην αγορά και του ποσοστού της Τράπεζας Πειραιώς. Αυτή τη στιγμή κατέχει το 56% ενώ σύμφωνα με πληροφορίες ενδιαφέρεται να αποκτήσει και το ποσοστό της Εθνικής Τράπεζας.

Από το 2006 έχει γίνει και επίσημα άρση της άδειας λειτουργίας του εργοστασίου. Ο χώρος ήταν φυσικά ήδη επιβαρημένος με τοξικά απόβλητα, κυρίως αμίαντο και μαζούτ. Ωστόσο, το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς παρότι νομικά είναι επιφορτισμένο με την αποκατάσταση του χώρου, τέσσερα χρόνια μετά δεν έχει καν υποβάλλει τη σχετική «Μελέτη Εξυγίανσης». Σημειώνεται ότι η προθεσμία για την υποβολή της μελέτης έχει λήξει από το 2008.

«Η κατάσταση δεν είναι σύννομη. Η πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα χώρο αποθήκευσης επικίνδυνων αποβλήτων. Τα απόβλητα που υπάρχουν στην περιοχή είναι δύο τύπων. Τα υπολήμματα αμιάντου και οι λίμνες πετρελαίου και μαζούτ που έχουν σχηματιστεί από διαρροές. Και οι δύο περιπτώσεις εμπίπτουν στα κατά το νόμο επικίνδυνα απόβλητα. Τα επικίνδυνα απόβλητα είναι νομική έννοια και χρίζουν ειδικής διαχείρισης» επισημαίνει, μιλώντας στο tvxs, ο Γιώργος Χασιώτης από τη Νομική Ομάδα Υποστήριξης Πολιτών της WWF, η οποία παρακολουθεί την υπόθεση τα δύο τελευταία χρόνια.

Η υπόθεση της ΑΜΙΑΝΤΙΤ δεν είναι άγνωστη στις αρμόδιες υπηρεσίες. Η Νομαρχία Αχαΐας, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, το ΥΠΕΧΩΔΕ, οι ειδικοί επιθεωρητές περιβάλλοντος, ο Συνήγορος του Πολίτη ακόμη και η Επιθεώρηση Εργασίας γνωρίζουν το θέμα. Επιπλέον έχουν γίνει πληθώρα ερωτήσεων και επερωτήσεων στη Βουλή για το θέμα. Οι κάτοικοι του χωριού κατ’ αρχήν απευθύνθηκαν στη Νομαρχία, η οποία επέβαλε στους ιδιοκτήτες το ανώτερο δυνατό πρόστιμο. Κατόπιν προχώρησαν σε καταγγελία στην Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, η οποία έστειλε το θέμα στο αρμόδιο τμήμα της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος. Η περιφέρεια μετά τη διενέργεια ελέγχων στην περιοχή έδωσε στους ιδιοκτήτες προθεσμία κατάθεσης «Μελέτης Εξυγίανσης» εντός του 2008, η οποία ποτέ δεν τηρήθηκε. Στις 16 Ιουνίου του 2009, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ενημέρωση το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ ότι η Εθνική Τράπεζα υπέβαλε στην Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωροταξίας ειδική μελέτη εξυγίανσης και αποκατάστασης του χώρου του εργοστασίου. Ωστόσο, ειδική μελέτη ουσιαστικά ουδέποτε υπήρξε καθώς η αρμόδια Διεύθυνση με έγγραφό της στις 24 Ιουλίου του 2009, κοινοποίησε στους ιδιοκτήτες του χώρου ότι ο φάκελος που υποβλήθηκε δεν αποτελεί τη μελέτη που ζητήθηκε καθώς δεν πληροί τις προδιαγραφές της σχετικής ΚΥΑ 24944/1159/2006 (ΦΕΚ 791/Β).

Δέκα μήνες μετά, δεν έχει ακόμη υποβληθεί η σχετική «Μελέτη Εξυγίανσης» ενώ τα τοξικά υλικά που υπολογίζονται πάνω από 1000 τόνους καλύπτουν την έκταση, μεταφέροντας κάθε φορά που φυσάει τις καρκινογόνες ίνες αμιάντου στο χωριό του Δρέπανου, που απέχει μόλις 500 μέτρα από την πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ αλλά και στους γύρω οικισμούς. «Είναι πάνω από τη θάλασσα που κολυμπάμε. Ακριβώς κάτω από το εργοστάσιο της ΑΜΙΑΝΤΙΤ είναι η παραλία γεμάτη με υπολείμματα αμιάντου» υπογραμμίζει, μιλώντας στο tvxs, η κ. Καρέλα.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σύμφωνα με καταγγελίες των κατοίκων οι ιδιοκτήτες ενώ εκκρεμούσε η «Μελέτης Εξυγίανσης» και επιπλέον δεν είχαν λάβει τα άμεσα μέτρα που ζητούσε η περιφέρεια, δηλαδή την άντληση μαζούτ, προχώρησαν σε εργασίες στο χώρο του πρώην εργοστασίου.

«Τον Αύγουστο έφεραν μηχανήματα και προχώρησαν σε εργασίες. Κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Σε χώρο που χρήζει αποκατάστασης απαγορεύεται να γίνονται εργασίες χωρίς πρώτα να έχει κατατεθεί και εγκριθεί η ειδική μελέτη. Γι’ αυτό το λόγο κινηθήκαμε νομικά» εξηγεί η κ. Κυριακή Καρέλα. Οι κάτοικοι κατέθεσαν μήνυση κι όταν είδαν ότι οι ιδιοκτήτες του χώρου συνέχισαν τις εργασίες κατέθεσαν και ασφαλιστικά μέτρα. «Παρότι πρόκειται για επείγον θέμα, καθώς αφορά στην υγεία των κατοίκων, η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων πήρε δύο φορές αναβολή. Η προσωρινή διαταγή που δόθηκε να μη γίνει καμία μεταφορά υλικών μέχρι την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων παραβιάστηκε» τονίζει η κ. Καρέλα. Τα ασφαλιστικά μέτρα εκδικάστηκαν στις 3 Μαρτίου 2010, ωστόσο, η υπόθεση εκκρεμεί. Όσον αφορά τη μήνυση, δεν έχει οριστεί ακόμη δικάσιμος. Το αστυνομικό τμήμα στο οποίο κατατέθηκε η μήνυση ενημέρωσε τους κατοίκους ότι η υπόθεσή τους βρίσκεται στην εισαγγελία.

Από την πλευρά της, η WWF, απευθύνθηκε με επιστολή της και στην Επιθεώρηση Εργασίας. «Για τις εργασίες με αμίαντο είναι απαραίτητο να υπάρχει σχετική άδεια από την Επιθεώρηση Εργασίας. Η διαχείριση τέτοιων υλικών γίνεται βάση ειδικού σχεδίου και υπό ειδικές συνθήκες προφύλαξης των εργαζομένων» εξηγεί ο κ. Χασιώτης.

Ερώτηση για τα αμιαντούχα υλικά του πρώην εργοστασίου της ΑΜΙΑΝΤΙΤ στο Δρέπανο κατέθεσε, πριν λίγες μέρες, στη Βουλή ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Τσούκαλης, με αποδέκτη την Υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη. Ο κ. Τσούκαλης είχε καταθέσει σχετική ερώτηση στις 22 Ιουνίου του 2009 προς τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργο Σουφλιά. Δέκα μήνες αργότερα, επαναφέρει το θέμα καταγγέλλοντας την αναλγησία των ιδιοκτητών του οικοπέδου της πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ και ρωτώντας αν η πολιτεία, σε περίπτωση νέας κωλυσιεργίας, προτίθεται να προχωρήσει σε καθαρισμό του χώρου με δική της ευθύνη και αντίστοιχη χρέωση των ιδιοκτητών. Θα χρειαστεί άραγε να καταθέσει και τρίτη ερώτηση;