Για το επίμαχο βράδυ της 7ης Αυγούστου, τη νύχτα που ο Μιχάλης Κατσουρής έπεσε νεκρός μετά τη δολοφονική επίθεση νεοναζί Κροατών και Ελλήνων χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και του Παναθηναϊκού στη Νέα Φιλαδέλφεια, μίλησε η μητέρα του 29χρονου.

«Κοιτούσα στην εξέδρα και τον έβλεπα ζωντανό» ανέφερε μεταξύ άλλων στο MEGA, με την ίδια να αφηγείται για την ημέρα που έδωσε το «παρών» στο γήπεδο της ΑΕΚ, στο ματς με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ.

«Α ρε μάνα! Να ήξερες τι γήπεδο είναι. Θα σε πάω μάνα να το δεις, μου έλεγε» ανέφερε αρχικά και κατόπιν συμπλήρωσε για την στιγμή που εκείνη βρέθηκε μέσα στο γήπεδο μετά τον θάνατό του.

«Κοίταγα απέναντι και τον έβλεπα ζωντανό. Γι’ αυτό πήγα. Για να το δω απέναντι, εκεί που του άρεσε και φώναζε για την ομάδα του. Λες και μου έλεγε, μάνα εδώ είμαι. Χειροκρότησα για το παιδί μου όταν μπήκε το γκολ. Για το παιδί πήγα» ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε: «Μόνο που άκουγα το ‘Μιχάλη ζεις’ τρελάθηκα για το παιδί μου, κατάλαβα ότι τον λατρεύουν όλοι εκεί».

Η μητέρα του Μιχάλη Κατσούρη για την ημέρα της δολοφονίας

«Εκείνη την ημέρα το παιδί μου ήρθε από τη δουλειά, έφαγε, ξάπλωσε και μου είπε ότι πάει για έναν καφέ. Γιατί πήγαινε με τους φίλους του. Ήταν 7, 7.30 όταν έφυγε και μετά δεν τον ξαναείδα», είπε στη συνέχεια για την επίμαχη μέρα, την 7η Αυγούστου.

Περιγράφει πως ενημερώθηκε από συγγενικά της πρόσωπα για την απώλεια του παιδιού της. «Πάγωσε η καρδιά μου, κάτι αισθάνθηκα. Πού να κοιμηθώ, με μία φωτογραφία πάω γύρω γύρω. Πώς κοιμάται που έσφαξε το παιδί μου; Αυτός δεν έχει αδέρφια; Δεν έχει μάνα;» αναρωτήθηκε, εμφανώς φορτισμένη.

«Εδώ έκανε τον σταυρό του. Προσκύναγε. Γιατί έχω χάσει τη μάνα μου χρόνια τώρα και τώρα να βάλω το παιδί εδώ μέσα. Πήγα εδώ στην Αγία Τριάδα δίπλα στο περίπτερο εκεί στη Φιλαδέλφεια και μου είπε «δεν ξέρετε τι παιδί είχατε. Δεν ξέρατε. Θα πέρναγε να ανάψει το κερί, μιλάγαμε. Άφηνε κάτι για την εκκλησία και μετά θα πήγαινε στο γήπεδο…Δεν ξέρετε τίποτα», συνέχισε.

«Να τον προστατεύει ο θεούλης και να γελάει εκεί πάνω, να γελάς Μιχάλη» είπε ακόμη.

Τέλος αναφέρθηκε και πως αισθάνθηκε περνώντας από όλα τα μέρη που σύχναζε κοντά στο γήπεδο ο γιος της.