Ο Μοχαμάντ «ήλπιζε ότι στην Ευρώπη θα έχει ένα καλύτερο μέλλον κι αντ’ αυτού βρίσκεται σε μια φυλακή χωρίς επί της ουσίας να έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου» λένε οι δικηγόροι του, Αλέξανδρος Γεωργούλης και Δημήτριος Χούλης στο TVXS. «Όσες φορές κι αν γύριζε πίσω το χρόνο θα έπραττε το ίδιο προκειμένου να σώσει τη ζωή τη δική του αλλά και τις ζωές των συνεπιβαινόντων του στη λέμβο», τονίζουν.

Ads

Υπενθυμίζεται ότι ο Μοχαμάντ Χάναντ Αμπντί, Σομαλός πρόσφυγας, συνελήφθη και καταδικάστηκε στη Χίο σε 142 χρόνια φυλακή, για διακίνηση, ενώ στην πραγματικότητα πήρε τη διακυβέρνηση της λέμβου, αφότου ο Τούρκος διακινητής τους εγκατέλειψε κατά μεσής της θάλασσας.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέλιος Κούλογλου, έχει ξεκινήσει μια διεθνή πρωτοβουλία, με την υποστήριξη και άλλων ευρωβουλευτών απο διαφορετικές πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, για την ανάδειξη της υπόθεσης του Μοχαμάντ και εν γένει του ζητήματος της αντιμετώπισης των ανθρώπων αυτών που φτάνουν με κίνδυνο της ζωής τους στα σύνορα της Ευρώπης αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.

Η σελίδα συλλογής υπογραφών υποστήριξης της πρωτοβουλίας βρίσκεται εδώ.

Ads

Τα μέλη της πρωτοβουλίας ζήτησαν απο τις ελληνικές αρχές να επισκεφθούν τον Μοχαμάντ ώστε να ενημερωθούν καλύτερα για την υπόθεση του και να ετοιμαστούν να λάβουν δράση όταν αυτή εκδικαστεί σε δεύτερο βαθμό.

Ολόκληρη η συνέντευξη των δικηγόρων του Μοχαμάντ, Αλέξανδρου Γεωργούλη και Δημητρίου Χούλη:

-Πως κατέληξε ο Μοχαμάντ Χάναντ Αμπντί να καταδικάζεται σε 142 χρόνια φυλακή;

Στο υπό κρίση αδίκημα της μεταφοράς υπηκόων τρίτων χωρών στα όρια της ελληνικής επικράτειας που στερούνται το δικαίωμα εισόδου, για το οποίο κατηγορείται ο Χάναντ είχαμε το θάνατο δύο μεταφερόμενων γυναικών. Δυστυχώς ο ελληνικός νόμος είναι τόσο αυστηρός που τιμωρεί τον εκάστοτε “διακινητή” με ποινές κάθειρξης 15 ετών για κάθε μεταφερόμενο και ισόβια για κάθε θάνατο.

-Η ποινή αυτή είναι συνηθισμένη; Είναι αναλογική άλλων αντίστοιχων περιπτώσεων ή έχει εκδικητικό χαρακτήρα και σκοπό να «παραδειγματίσει»;

Είναι παρόμοιες οι ποινές σε κάθε αντίστοιχο περιστατικό διακίνησης υπηκόων τρίτων χωρών που στερούνται τα νομιμοποιητικά έγγραφα για την είσοδο τους στην χώρα. Εντούτοις στις περισσότερες περιπτώσεις ευτυχώς δεν υπάρχει απώλεια ανθρώπινης ζωής με αποτέλεσμα οι ποινές μετά τη συγχώνευση να κυμαίνονται σε 40-50 χρόνια. Η ποινή δεν έχει εκδικητικό χαρακτήρα απλώς και μόνο για το Χάναντ αλλά για κάθε κατηγορούμενο, ο οποίος από αιτών διεθνούς προστασίας και μεταφερόμενος βρίσκεται καταδικασμένος ως μεταφορέας και φυλακισμένος για περισσότερα από 8-10 χρόνια (καταδικασμένοι σε 40-50 εκτίουν 20 και μένουν περίπου 8-10 χρόνια μέσα).

-Ποια θα έπρεπε να είναι η νομική αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων;

Δεν θεωρούμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάποιου είδους ποινή σε παρόμοιες περιπτώσεις καθώς πρόκειται για μια πράξη που κατά την γνώμη μας δεν έχει νομική απαξία. Δεν διαπράττουν κανένα αδίκημα καθώς έρχονται με βάρκες με σκοπό να φθάσουν σε κάποιο Κ.Υ.Τ. (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης) και να υποβάλλουν αίτημα διεθνούς προστασίας. Από τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε αυτά τα κέντρα τα δημιούργησε για να φθάνουν εκεί οι αιτούντες, να καταγράφονται και να εξετάζεται το αίτημά τους. Το γεγονός ότι αυτά τα κέντρα έγιναν σε νησιά δεν μπορεί να βαρύνει τους αιτούντες που προσπαθούν να τα προσεγγίσουν και να καταγραφούν. Θα είχαμε παράβαση αν προσπαθούσαν να πάνε με βάρκα στην ενδοχώρα αποφεύγοντας την καταγραφή τους στα Κ.Υ.Τ. Κάθε κίνηση προς τα νησιά που είναι τα Κ.Υ.Τ. θα έπρεπε να είναι νόμιμη καθώς προσεγγίζουν τον ενδεδειγμένο τόπο καταγραφής που τους υποδεικνύει η ίδια η Ε.Ε. να προσεγγίσουν. Αρά είτε θα έπρεπε να απέχουν της ποινικής δίωξης οι αρχές όταν προορισμός τους είναι τα Κ.Υ.Τ. είτε να είχαν δημιουργηθεί τα Κ.Υ.Τ. στην Τουρκία για να μη δημιουργείται η ανάγκη να ταξιδεύουν ρισκάροντας τη ζωή τους.

-Ο Μοχαμάντ πώς αντιμετωπίζει την καταδίκη και τη φυλάκισή του; Σε τι ελπίζει;

Ο Μοχαμάντ ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να πιστέψει πώς έφθασε στο σημείο να είναι κατηγορούμενος και να βρίσκεται τόσον καιρό στην φυλακή για ένα αδίκημα το οποίο επιφέρει τόσο βαριές ποινές σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Κι αυτό διότι ήλπιζε ότι στην Ευρώπη θα έχει ένα καλύτερο μέλλον κι αντ’ αυτού βρίσκεται σε μια φυλακή χωρίς επί της ουσίας να έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου. Εντούτοις όπως μας ανέφερε όσες φορές κι αν γύριζε πίσω το χρόνο θα έπραττε το ίδιο προκειμένου να σώσει τη ζωή τη δική του αλλά και τις ζωές των συνεπιβαινόντων του στη λέμβο.

-Πώς θα μπορούσε ιδανικά να βοηθήσει την υπόθεσή του η επίσκεψη, που οργανώνουν οι ευρωβουλευτές;

Ιδανικά θα μπορούσε να αλλάξει το άρθρο 30 του Ν. 4251/2014 με το οποίο επιβάλλονται ποινές σε όλους όσους οδηγούν μία βάρκα και επομένως αν κάποιος ακουμπήσει το τιμόνι – επειδή σε διαφορετική περίπτωση θα χαθεί η ζωή του – θα κατηγορηθεί με τις εξοντωτικές αυτές ποινές. Συνεπώς θα έπρεπε να υπάρξει πίεση ώστε όταν ο κατηγορούμενος είναι αιτών ασύλου η προβλεπόμενη ποινή να είναι είτε αποχή από την ποινική δίωξη είτε κάποια σαφώς ελαφρότερη ποινή πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ήδη στην Μεγάλη Βρετανία για αντίστοιχη περίπτωση (και μάλιστα ενός ανθρώπου που είχε λάβει και χρήματα να οδηγήσει αλλά ήταν αιτών ασύλου) η ποινή του τελεσίδικα στο Εφετείο ορίστηκε στο ένα έτος φυλάκιση.