Τετρακόσιες ογδόντα οχτώ φορές έχει καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις οποίες, οι 320 περιπτώσεις αφορούν την υπερβολική καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης. Επιπλέον, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκκρεμούν προς εκδίκαση 31.700 ενώ για να εκδοθεί ένα πιστοποιητικό κληρονομητηρίου από το Πρωτοδικείο της Αθήνας απαιτείται ένας χρόνος και ακόμα περισσότερο.

Παρόμοια είναι η εικόνα και στα Ειρηνοδικεία, όπου ενδεικτικά στο Ειρηνοδικείο Αμαρουσίου ο προσδιορισμός υπόθεσης φθάνει ακόμη και τους 34 μήνες. Σύμφωνα με παράγοντες της Δικαιοσύνης, τα προβλήματα παραμένουν ίδια εδώ και δεκαετίες: έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, κενές οργανικές θέσεις (π.χ. στο Πρωτοδικείο Αθηνών είναι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 159 κενές οργανικές θέσεις), πολλά άθλια κτίρια, τα οποία δεν πληρούν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.

Οι δίκες για τα πλημμελήματα προσδιορίζονται να δικαστούν στο όριο της παραγραφής ενώ τα κακουργήματα μετά τα επτά ή οκτώ χρόνια από την τέλεσή τους. Η υπερφόρτωση των πινακίων ωστόσο δεν σημαίνει ότι οι δίκες που αναγράφονται διεξάγονται. Στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων, για παράδειγμα, εισάγονται καθημερινά από 25 έως 35 υποθέσεις στο καθένα από τα πέντε ακροατήρια και εκδικάζονται μετά βίας οι πέντε από την κάθε σύνθεση.

Πρωτογενής αιτία των προβλημάτων που ταλαιπωρούν την Ποινική Δικαιοσύνη είναι ο μεγάλος αριθμός μηνύσεων, αφού, ενδεικτικά, το 2009 κατατέθηκαν συνολικά σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας 750.000 μηνύσεις, από τις οποίες οι 300.000 υποβλήθηκαν στην Αθήνα, οι 80.000 στη Θεσσαλονίκη και οι 90.000 στον Πειραιά.

Όπως τόνισε και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Γ. Καλαμίδας ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου της προηγούμενης εβδομάδας, από το σύνολο των μηνύσεων ένα πολύ υψηλό ποσοστό θα έπρεπε εξ αρχής να τίθενται στο αρχείο ως προδήλως αβάσιμες, ώστε να μην επιβαρύνεται το σύστημα με υποθέσεις άνευ αντικειμένου. Σύμφωνα δε με όσα ανέφερε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Π. Πικραμένος στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο, στη Διοικητική Δικαιοσύνη, θα συνέβαλλε ιδιαίτερα στην αποσυμφόρηση της κατάστασης ο περιορισμός των κρουσμάτων κακοδιοίκησης, ώστε να μην αναγκάζεται ο πολίτης να προσφεύγει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.

Την κατάσταση που επικρατεί στη Διοικητική Δικαιοσύνη περιέγραψε πρόσφατα γλαφυρά, ο πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Γ. Φαλτσέτος, στη γενική συνέλευση της Ένωσης. Ξεκινώντας από την αναξιοπρεπή στέγαση πολλών διοικητικών δικαστηρίων ανά την Ελλάδα, ο κ. Φαλτσέτος κατέληξε στον αριθμό εκκρεμουσών υποθέσεων, που συνολικά (στο τέλος του 2008) έφθαναν τις 418.715.

Τα αιτήματα για τη βελτίωση της Διοικητικής Δικαιοσύνης είναι πάγια και αφορούν κυρίως την κάλυψη των κενών δικαστών και γραμματέων, την υλικοτεχνική υποδομή, την καθιέρωση διαφανούς διαδικασίας εξώδικης λύσης των διαφορών, καθώς και την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης για την κατάργηση δικών και την άμεση επίλυση από τη διοίκηση των υποθέσεων που έχουν κριθεί από το ΑΕΔ ή το ΣτΕ, με πάγια νομολογία, ώστε να αποσυμφορηθούν τα πινάκια των διοικητικών δικαστηρίων από τις όμοιες υποθέσεις.

Πηγή: Τα Νέα