Με άρθρο του στο blog του diem25 ο πρώην υπουργός οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης σχολιάζει την εκλογή του Ντόναλτ Τραμπ στις ΗΠΑ.

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στο τι θα πρέπει να κάνουν οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί άνθρωποι μετά την εκλογή Τράμπ.

Ακολουθεί το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη: 

«Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής κατά την οποία ένα σύστημα γεμάτο αυτοπεποίθηση μιλά για το τέλος της Ιστορίας, το τέλος του πάθους και της υπεροχής των τεχνοκρατών, που δούλευαν για λογαριασμό του 1%. Αλλά η εποχή που ακολουθεί δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι μια νέα εκδοχή της δεκαετίας του 1930, όταν κυριαρχούσαν η ύφεση, η ξενοφοβία και η πολιτική του ‘διαίρει και βασίλευε’.

«Το πάθος επέστρεψε στην πολιτική, αλλά όχι με τον τρόπο που θα βοηθήσει το 80% που έχει μείνει πίσω ήδη από τη δεκαετία του 1970. Τώρα το πάθος τροφοδοτεί τον μισανθρωπισμό. Εκμεταλλεύεται τον θυμό του 80% για να ανακατανείμει την εξουσία στα υψηλά κλιμάκια, ενώ την ίδια ώρα αφήνει αυτό το 80% ημιθανές, προδομένο και διαχωρισμένο. Και είναι δουλειά μας να το σταματήσουμε αυτό. Είναι δουλειά μας να προκαλέσουμε πάθος υπηρετώντας τον ανθρωπισμό.

Η παράνοια του συστήματος προκαλεί την πτώση του. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν, συνέτριψαν την Ελληνική Άνοιξη επειδή μπορούσαν να το κάνουν. Έσπρωξαν την πλειοψηφία των βρετανικών οικογενειών στη λιτότητα και την απελπισία. Υποχρέωσαν εκατομμύρια Γερμανών να στραφούν σε μικρο – δουλειές. Συνωμότησαν για να κρατήσουν στο περιθώριο τον Μπέρνι Σάντερς.  Όταν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους έγινε η Χρυσή Αυγή, το Brexit, το AfD και ο Ντόναλντ Τραμπ, αντέδρασαν με ένα μείγμα άρνησης, πατροναρίσματος και πανικού.

Η πολιτική βιώνει μια αναταραχή που ο κόσμος έχει να δει από το 1930.

Η ύφεση  έχει αρχίσει να καθηλώνει και τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, ενεργοποιώντας ξανά πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονταν εν υπνώσει από τη δεκαετία του 1930.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποιεί τακτικές που παραπέμπουν στον Μουσολίνι, πρακτικές και ρητορικές που είναι ένα απλό σύμπτωμα της επανέκδοσης εκείνης της ζοφερής εποχής.

Τι θα έπρεπε να κάνουμε;

Το ενδεχόμενο μιας Εθνικιστικής Διεθνούς που είναι μπροστά μας (από τον Τραμπ και όσους ψήφησαν υπέρ του Brexit, μέχρι τις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, το AfD, τον επόμενο πρόεδρο της Αυστρίας και την Μαρίν Λεπέν) μπορεί να νικηθεί μόνο από μια Προοδευτική Διεθνή την οποία η Δημοκρατική Κίνηση για την Ευρώπη, DiEM25, χτίζει στην Ευρώπη.

Είναι προφανές ότι η Ευρώπη δεν αρκεί. Οι προοδευτικοί άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκείνοι που υποστήριξαν τον Μπέρνι Σάντερς και τον Τζιλ Στέιν, πρέπει να συνενωθούν με τους προοδευτικούς στη Λατινική Αμερική και τον Καναδά, έτσι ώστε να οικοδομήσουν το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κίνημα Αμερικής. 

Οι προοδευτικοί στη Μέση Ανατολή, όσοι χύνουν το αίμα τους στον αγώνα κατά του ISIS,  ενάντια στην τυραννία και όσοι αντιμάχονται τα καθεστώτα που καθοδηγούνται από τη Δύση, πρέπει να ενωθούν με προοδευτικούς Παλαιστινίους και Ισραηλινούς και να χτίσουν το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κίνημα της Μέσης Ανατολής.

Το 1930 οι πρόγονοί μας απέτυχαν να προσεγγίσουν άλλα δημοκρατικά κινήματα, τα οποία βρίσκονταν πέρα από τα σύνορά μας και τους πολιτικούς χώρους για να σταματήσουν την παρακμή.  Εμείς πρέπει να επιτύχουμε σε ό,τι οι άλλοι απέτυχαν.

Σήμερα, τη μέρα που κέρδισε η πολιτική του φόβου, του μίσους και του διχασμού,  εμείς υποσχόμαστε να αγωνιστούμε ενάντια στη Εθνικιστική Διεθνή, να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική Προοδευτική Διεθνή και να προωθήσουμε το πάθος πίσω στην υπηρεσία του ανθρωπισμού».