Στη μεθοδολογία του ΔΝΤ με την οποία εξετάζει τη βιωσιμότητα του χρέος διεθνώς αναφέρονται τα υψηλόβαθμα στελέχη του Ταμείου  Σον Χάγκαν, Μορίς Όμπστφελντ και Πολ Τόμσεν. Για την Ελλάδα μιλούν άμεσα μόνο σε ένα σημείο του κειμένου, ωστόσο έμμεσα το ζήτημα του ελληνικού χρέους βρίσκεται στο επίκεντρο του άρθρου τους. Το μήνυμα που στέλνουν τα τρία στελέχη, είναι πως για τη βιωσιμότητα του χρέους «απαιτούνται ρεαλιστικές και όχι ηρωικές προβλέψεις».

Όπως σημειώνουν στο άρθρο τους, που δημοσιεύεται στο blog του ΔΝΤ, το πρόβλημα του χρέους δεν λύνεται με υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία του ΑΕΠ και των πρωτογενών πλεονασμάτων, ούτε με υπερβολικό «σφίξιμο του ζωναριού». «Οι εκτιμήσεις για το χρέος πρέπει να στηρίζονται σε ρεαλιστικές και όχι ηρωικές προβλέψεις», υπογραμμίζουν αμφισβητώντας εκ νέου, χωρίς να τους κατονομάζει, τους ευρωπαίους για τις εκτιμήσεις τους, και διαχωρίζοντας τη θέση τους από τη στάση του Βερολίνου που αρνείται ελάφρυνση του χρέους.

Επισημαίνουν δε πως σε καμία περίπτωση το ΔΝΤ δεν μπορεί να συνδράμει οικονομικά σε μια χώρα με μη βιώσιμο χρέος εκτός και αν «το πρόγραμμα της συγκεκριμένης χώρας περιλαμβάνει μέτρα για τη διευθέτησή του».

Σύμφωνα με τους οικονομολόγους του Ταμείου, η πρώτη από τις δύο βασικές μεθόδους για να διαπιστωθεί αν ένα χρέος είναι βιώσιμο, εξετάζει αν (μέχρι το τέλος του προγράμματος και εφόσον εξυπηρετείται το χρέος βάσει των αρχικών του όρων) οι δείκτες χρέους προς ΑΕΠ μίας χώρας είναι αρκετά χαμηλοί ή σε πτωτική πορεία, ευνοώντας ενδεχόμενη επιστροφή στις αγορές.

Η δεύτερη μέθοδος, η οποία θεωρείται σημαντική όταν το δάνειο μίας χώρας έχει μακρά περίοδο ωρίμανσης και χαμηλά επιτόκια, εξετάζει αν οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες για την κάλυψη του κεφαλαίου και των τόκων του δανείου, μπορούν να ικανοποιηθούν από τις αγορές.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους οικονομολόγους του Ταμείου, είναι σημαντικό στις προβλέψεις για τις αποπληρωμές να καθορίζονται με ρεαλισμό τα επίπεδα των πρωτογενών πλεονασμάτων, προκειμένου να βελτιώνεται η βιωσιμότητα του χρέους με την πάροδο του χρόνου και να μην διαταράσσεται η οικονομία, τα φορολογικά έσοδα και οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Παράλληλα, τα στελέχη του ΔΝΤ εξηγούν ότι, για να κριθεί η βιωσιμότητα ενός χρέους, λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας, οι οικονομικές προβλέψεις και οι κίνδυνοι για την εφαρμογή ενός προγράμματος.