Αποκλεισμένος μαζί με δύο ακόμη ανθρώπους από την Ελλάδα είναι εδώ και 15 μέρες στον Ισημερινό, ο μουσικός και ακαδημαϊκός Λεωνίδας Οικονομάκης, και όπως καταγγέλλει «το υπουργείο Εξωτερικών σφυρίζει αδιάφορα».

«Δεκαπέντε μέρες που έχουμε ζητήσει επαναπατρισμό, έχουν φύγει εφτά τέτοιες πτήσεις από το αεροδρόμιο του Κίτο για Ευρώπη. Ίσον 2100 επιβάτες. Ε, η Ελλάδα πέντε άτομα που είχε όλα κι όλα εδώ, δεν κατάφερε να τα βάλει σε αυτές τις πτήσεις» τονίζει σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και περιγράφει: 

«Εμάς, η κρίση του κοροναϊού έτυχε να μας βρει στον Ισημερινό. Βρισκόμασταν ήδη εδώ όταν ξέσπασε και όταν έκλεισαν τα σύνορα σε Ισημερινό και Ε.Ε. Όλες οι προγραμματισμένες πτήσεις επιστροφής στην Ευρώπη ακυρώθηκαν (ανάμεσα σε αυτές και οι δικές μας) και οι μόνες πτήσεις που πραγματοποιούνται είναι οι λεγόμενες ανθρωπιστικές/επαναπατρισμού. Για να συμπεριληφθεί κάποιος/α σε αυτές όμως, θα πρέπει να κινητοποιηθεί η αρμόδια πρεσβεία/προξενείο και μόνο. Ο Ισημερινός εδώ και τέσσερις βδομάδες έχει επιβάλει ίσως τα πιο αυστηρά σχετικά μέτρα πρόληψης στον κόσμο: απαγορεύεται η κυκλοφορία σε λεωφορεία, τρένα και αεροπλάνα, για να πάει κάποιος από μια πόλη σε μια άλλη θα πρέπει να έχει ειδική άδεια από τις αρχές και…να βρεί πρόθυμο ταξί όπου και αυτό με τη σειρά του θα πρέπει να βγάλει ειδική άδεια. Επίσης, από τις 14:00 και έπειτα απαγορεύεται ΕΝΤΕΛΩΣ η κυκλοφορία. Ούτε sms ούτε υπεύθυνες δηλώσεις προβλέπονται.

Γνωρίζοντας ότι έχουμε δικαίωμα επαναπατρισμού επικοινωνήσαμε με τις αρμόδιες διπλωματικές αρχές, για να το διεκδικήσουμε. Η Ελλάδα δεν έχει Πρεσβεία στον Ισημερινό και υπεύθυνη είναι η Πρεσβεία στη Λίμα του Περού. Στον Ισημερινό υπάρχει μόνο ένας “επι τιμή” πρόξενος. Επικοινωνήσαμε αρχικά με τον πρόξενο στον Ισημερινό και στην συνέχεια και με την Πρεσβεία στο Περού. Η πρώτη απάντηση που λάβαμε, παρότι οι διπλωμάτες και στη Λίμα και στον Ισημερινό δείχνουν να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να μας εξυπηρετήσουν, ήταν η εξής: “Μας είπαν οτι η Ελλάδα δε θα κάνει πτήσεις επαναπατρισμού Ελλήνων από Περού και Εκουαδόρ γιατί δεν έχει λεφτά- κάντε ό,τι καταλαβαίνετε…”

Είμαστε 3 Έλληνες εδώ, οπότε η μόνη λύση είναι να μπούμε σε πτήση επαναπατρισμού που οργανώνει κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, για οπουδήποτε αυτή η πτήση πάει “μερίμνη των ελληνικών αρχών” και αφού φτάσουμε στην Ευρώπη, να συνεργαστούν οι σχετικές πρεσβείες (της Λίμα και της Μαδρίτης πχ.) για να μας επαναπατρίσουν, όπως οφείλουν και όπως έχουμε δικαίωμα.

Αμ δε! Αρχικά, οι ελληνικές αρχές μας ενημερώνουν ότι την πτήση προς την Ευρώπη, εφόσον και αν τελικά μας βάλουν σε κάποια, θα πρέπει να την επωμιστούμε εμείς (γύρω στα 450€ τα οποία αν δεν έχουμε, μπορούμε να τα χρεωθούμε σε μορφή δανείου και να τα πληρώσουμε αφότου επιστρέψουμε), και στη συνέχεια, όταν και αν με το καλό φτάσουμε σε κάποια Ευρωπαϊκή πόλη, ξανά θα πρέπει κάνουμε “ό,τι καταλαβαίνουμε.” Οι εκεί διπλωματικές αρχές δεν πρόκειται να ασχοληθούν για τον τρόπο επιστροφής μας στην Ελλάδα.

Κατά τα άλλα διαβάζουμε διθυράμβους για τον υπεξ κ. Δένδια που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να επαναπατρίσει τους Έλληνες πολίτες που βρέθηκαν στο εξωτερικό…και ο γ.γ. πολιτικής προστασίας Χαρδαλιάς με ύφος νταή ρίχνει την ευθύνη στους πολίτες που υποτίθεται πρέπει να προστατεύει (τώρα του ξαναφτιάχνουν προφίλ τα 11 εκατομμύρια που ξόδεψε σε διαφημίσεις η κυβέρνηση που δεν έχει λεφτά). Υπενθυμίζουμε για πολλοστή φορά και στον κ. Nikos Dendias και στον κ Χαρδαλιά ότι ο επαναπατρισμός είναι δικαίωμα, και αυτό διεκδικούμε, δεν είναι χάρη.

Υ.Γ.: Αν κάποιος/α δικηγόρος γνωρίζει πως θα πρέπει να κινηθούμε νομικά στην περίπτωση της άρνησης του δικαιώματός μας στον επαναπατρισμό, παρακαλώ να μας στείλει μήνυμα.

Φανταζόμαστε ότι το ίδιο πρόβλημα θα αντιμετωπίζουν και άλλοι Ελληνες πολίτες που είχαν την ατυχία να τους βρει η κρίση αυτή ενώ ταξιδεύουν…Στη δική μας περίπτωση είμαστε ήδη στην τρίτη εβδομάδα από όταν ζητήσαμε επίσημα τον επαναπατρισμό μας (24/03/2020).

Υ.Γ2: Για να προλάβουμε τους κακοπροαίρετους: στην επαρχία Pastaza της Αμαζονίας που βρισκόμασταν δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑ κρούσμα του ιού μέχρι που φύγαμε για την πρωτεύουσα το Κίτο όπου σήμερα βρισκόμαστε κλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο (το ταξίδι για να φτάσουμε ως εδώ ήταν μια μεγάλη περιπέτεια που θα σας διηγηθούμε κάποια άλλη στιγμή). Σε κάθε περίπτωση, φυσικά και δεχόμαστε επιστρέφοντας να μπούμε σε ατομική καραντίνα 14 ημερών…

Υ.Γ3: Στις πτήσεις επαναπατρισμού, προτεραιότητα έχουν οι πολίτες της χώρας που τις οργανώνει. Καθώς η Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τέτοια πτήση, εμείς περιμένουμε να περισσέψει κάποια θέση σε πτήση άλλης χώρας, μήπως και χωρέσουμε κάπου. Επαναλαμβάνουμε οτι οι διπλωμάτες σε Λίμα και Κίτο έχουν δείξει διάθεση να βοηθήσουν, το πρόβλημα όμως είναι κεντρικό: το ΥΠΕΞ επιχειρεί να κάνει και τον επαναπατρισμό ατομική ευθύνη η οποία βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, αρκεί κάποιος/α να έχει χρήματα να πληρώσει…

Υ.Γ4: Στο ίδιο ξενοδοχείο είχε αποκλειστεί και ένα ζευγάρι από την Κόστα Ρίκα (πλέον έχουν επαναπατριστεί). Μας ρώτησαν εάν η Πρεσβεία μας, μας πληρώνει τη διαμονή μέχρι να μας επαναπατρίσει, όπως συμβαίνει με εκείνους…Τους απαντήσαμε ότι η οδηγία που πήραμε από τις Ελληνικές αρχες ήταν σαφής :
“να κάνουμε ό,τι καταλαβαίνουμε…”

Αν βέβαια ήμασταν γόνοι εφοπλιστών στην Ικαρία ίσως τότε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για μας…

Βαγγέλης Δασκαλάκης
Λεωνίδας Οικονομάκης