Ένα φάντασμα πλανιέται τον τελευταίο καιρό πάνω από τον τόπο. Το φάντασμα μιας αντιμεταρρύθμισης. Της αμφισβήτησης των δικαιωμάτων που έχουν κερδηθεί με πολλούς αγώνες – από το δικαίωμά μας να ορίζουμε τα σώματά μας ως την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Ads

Η πρόσφατη απόπειρα της υπουργού Παιδείας για δήθεν «ενημέρωση» των μαθητών για τα «αγέννητα παιδιά», (που πρώτο το tvxs με ρεπορτάζ της Φ. Λαμπρίδη έφερε στο φως) αποσύρθηκε μεν πλην όμως δεν ήταν παρά η τελευταία ένδειξη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια βαθιάς, οπισθοδρομικής, αντιεπιστημονικής μεταρρύθμισης. Τοξικής για τα στοιχειώδη δικαιώματα γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, κ.α..που αν και παίρνει διαφορετικές μορφές, η στόχευσή της δεν αλλάζει.

Είναι η επιστροφή στο χθες: η επιστροφή των γυναικών στην «εστία» τους, η κατάργηση των ταυτοτήτων φύλου, η αφάνεια του διαφορετικού. Μια δήθεν κανονικότητα που ικανοποιεί την εγχώρια alt right και τα ασπρόμαυρα πρότυπά της. Δεν είναι αθώο ή τυχαίο το γεγονός ότι ένας από τους αγωγούς αυτής της  αντιμεταρρύθμισης είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η πρωτοβουλία της Διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής πέρσι το καλοκαίρι για τη διοργάνωση συνεδρίου (που ακυρώθηκε) υπό τον εύγλωττο τίτλο «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές»,  με τη συμμετοχή… ιερωμένων, αλλά και η επανάληψή του τον περασμένο Νοέμβριο με τη συμμετοχή του Περιφερειάρχη με τη μορφή εκδήλωσης που συνδιοργάνωσαν η «Σχολή Γονέων – Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης” και η Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας», λένε πολλά για τις ρίζες και τις προοπτικές τέτοιου είδους πρωτοβουλιών.

Ads

Η δε τελευταία απόπειρα εισόδου της αντιεπιστημονικής θεωρίας του «αγέννητου παιδιού» στις σχολικές αίθουσες, ως προϊόν ιδιωτικής πρωτοβουλίας που ασμένως προώθησε η υπουργός Παιδείας, αποτράπηκε μεν, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι που πρέπει να σημάνει συναγερμό διαρκείας. Κινητοποίηση.

Γιατί το ότι κερδίσαμε μια μάχη δεν σημαίνει επανάπαυση. Η συντηρητική αντιμεταρρύθμιση που συνδυάζει φανατισμό με σκοταδισμό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο όπως διαπιστώνουμε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και αλλού.

Τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο και κατοχυρωμένο. Και μάλιστα σε περίοδο που οι ρατσιστές, οι σεξιστές, οι ακροδεξιοί, όλοι όσοι σιχαίνονται την ετερότητα, σηκώνουν κεφάλι, εκμεταλλευόμενοι πότε τα ευήκοα ώτα της Διοίκησης μιας Περιφέρειας που είναι πρόθυμη να δώσει χρηματοδότηση πότε τις ψηφοθηρικές διαθέσεις μιας υπουργού και μιας κυβέρνησης. Ας αποκτήσουμε λοιπόν εμείς το πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας. Με ιδέες φρέσκες και πρωτοβουλίες πολύχρωμες.