Aντισυνταγματική κρίνει την κρατική εποπτεία του Τύπου (ΕΡΤ – Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε. – ΑΠΕ-ΜΠΕ Α.Ε.) το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τις αρμοδιότητες και τη στελέχωση της Προεδρίας της Κυβέρνησης, το 5ο Τμήμα του  ΣτΕ.

Στην απόφαση επισημαίνεται «η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους, έννοια που υπερβαίνει, ως προς την έκταση και το περιεχόμενο, την έννοια της κρατικής εποπτείας, φορέας δε ελέγχου και επιβολής κυρώσεων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα είναι αποκλειστικώς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και όχι η Κεντρική Δημόσια Διοίκηση».

Το ΣτΕ αφού επεξεργάστηκε το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα, το έκρινε νόμιμο. Ωστόσο, διέγνωσε διάφορα ζητήματα συνταγματικότητας σε συγκεκριμένες διατάξεις ενώ σε άλλες διατύπωσε σειρά παρατηρήσεων.

Διαβάστε επίσης:

• «Το ΣτΕ ξεγύμνωσε το επιτελικό κράτος και την χειραγώγηση της ενημέρωσης»

Υπενθυμίζεται, πως σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το επίμαχο ΠΔ,  η ΠτΚ υπάγεται απευθείας στο πρωθυπουργό και ο σκοπός της σύστασης της είναι η υποστήριξή του ώστε «να διασφαλίζεται η συνοχή και η αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού έργου».

Ωστόσο, το ΣτΕ εξετάζοντας τη νομιμότητα του επίμαχου ΠΔ, σε γνωμοδότηση που εξέδωσε διατυπώνει παρατηρήσεις οι οποίες αφορούν στο ζήτημα του Τύπου, όπως επίσης και στο θέμα των προσλήψεων στην ΠτΚ. Ακόμη, παρατηρήσεις διατυπώθηκαν και στο θέμα της επιβάρυνσης που θα προκύψει για τον κρατικό προϋπολογισμό από το ετήσιο κόστος λειτουργίας της ΠτΚ.

Πιο συγκεκριμένα στη σχετική γνωμοδότηση του ΣτΕ αναφέρεται πως πρέπει να αλλάξει η διατύπωση του άρθρου 20 του σχεδίου ΠΔ αναφορικά με τα ΜΜΕ (ΕΡΤ – Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε. – ΑΠΕ-ΜΠΕ Α.Ε.) και να διαγραφεί η μνεία σε «άσκηση της κρατικής εποπτείας στα μέσα ενημέρωσης».

Επικαλούμενοι το άρθρο 14 του Συντάγματος, οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί επισημαίνουν, πως δεν νοείται σύστημα «κρατικής εποπτείας» του Τύπου. Και αυτό διότι τόσο η ραδιοφωνία όσο και η τηλεόραση υπάγονται στον «άμεσο έλεγχο του Κράτους» και δεν μπορεί η εποπτεία αυτών να ανατεθεί στην ΠτΚ.

Προσθέτουν δε πως «φορέας ελέγχου και επιβολής κυρώσεων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα είναι αποκλειστικώς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης  και όχι η Κεντρική Δημόσια Διοίκηση».

Παρατηρήσεις διατυπώνονται από τους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς και σε ό,τι αφορά στο κόστος λειτουργίας της ΠτΚ. Συγκεκριμένα, στο ΠΔ αναφέρεται ότι το κόστος αυτό θα επιφέρει ετήσια δαπάνη 184.800 ευρώ σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Όμως, από νεότερα έγραφα που  προσκομίσθηκαν στο ΣτΕ, προκύπτει ότι η ΠτΚ θα επιφέρει «πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση συνολικού ύψους 184.800 ευρώ για το έτος 2020 και 554.400 ευρώ για κάθε επόμενο έτος.

Ακόμη το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ επισημαίνει στη γνωμοδότησή του ότι στο  άρθρο 24 του ΠΔ αναφέρεται ότι «το σύνολο των θέσεων της ΠτΚ ανέρχεται σε 440, εκ των οποίων οι 100  είναι θέσεις μετακλητών υπαλλήλων και 340  οργανικές θέσεις μόνιμων υπαλλήλων δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και δημοσιογράφων.

Το ΣτΕ παρατηρεί, όμως ότι στο ίδιο άρθρο ανακολουθίες ως προς τον αριθμό των θέσεων, καθώς αλλού αναφέρεται ότι  «ο συνολικός αριθμός των θέσεων μονίμων υπαλλήλων δημοσίου δικαίου είναι «214» και των θέσεων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου «126» και αλλού  οι θέσεις αυτές προσδιορίζονται  ως «(210)» και «(130)». Και επισημαίνει το ΣτΕ ότι «η Διοίκηση, με δική της ευθύνη, οφείλει να άρει τις αντιφάσεις αυτές».