Θολό εμφανίζεται το τοπίο αναφορικά με τη λεγόμενη αξιοποίηση της ακίνητης δημόσιας περιουσίας, καθώς δεν έχει διευκρινιστεί αν στον κυβερνητικό προγραμματισμό συμπεριλαμβάνεται και η «ανταλλάξιμη περιουσία», η οποία αφορά στην αποκατάσταση προσφύγων του 1922. Αντίστοιχη ερώτηση απηύθυνε και ο ΣΥΡΙΖΑ, προς τους υπουργούς Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης.

Ads

Τα «ανταλλάξιμα κτήματα», τα οποία αποτελούν ακίνητη περιουσία μουσουλμάνων οι οποίοι προσέφυγαν στην Τουρκία στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών, υπολογίζονται σε περισσότερα από 40.000, με αδιευκρίνιστη αξία. Στις λεγόμενες Νέες Χώρες, δηλαδή τη Μακεδονία, τη Θράκη και την Ήπειρο, όπως και στην Κρήτη και στο Αιγαίο, το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του Δημοσίου υπάγεται στη συγκεκριμένη κατηγορία, η οποία προκύπτει ως απόρροια της Συνθήκης της Λωζάννης.

«Η χρήση των εσόδων από την «ανταλλάξιμη περιουσία» δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να διασπαθιστεί και να διοχετευθεί προς αλλότριους σκοπούς απ’ αυτούς που ορίζονται τόσο στη Συνθήκη της Λωζάννης όσο και αυτή της Αγκυρας. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πλέον ριζικά το ζήτημα με τη δημιουργία συγκεκριμένου φορέα διαχείρισης, στον οποίο θα συμμετέχουν συμβουλευτικά και οι προσφυγικές οργανώσεις. Θα πρέπει επίσης να εκπονηθεί μια αναλογιστική μελέτη και να συνταχθεί άμεσα ένας νέος νόμος, με τον οποίο θα επιλύονται οι αδικίες του παρελθόντος και θα αποκαθίστανται οι αναποκατάστατοι πρόσφυγες», γράφει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στην Καθημερινή.

Σύμφωνα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, «ανάμεσα σε αυτά τα «ανταλλάξιμα κτήματα» υπάρχουν πολλά που τα κατέχουν αυθαίρετα τρίτοι, απώλεια για την οποία ευθύνεται το Ελληνικό Δημόσιο και έχει υποχρέωση να επανορθώσει. Όλα αυτά τα κτήματα, τέθηκαν με απόφαση της Μικτής Επιτροπής Ανταλλαγής στη διάθεση της Κυβέρνησης της Ελλάδας για να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την αποκατάσταση των ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την Καππαδοκία».

Επικαλούνται μάλιστα έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών το 1997, σύμφωνα με το οποίο: «Σε ό,τι αφορά την Ανταλλάξιμη Περιουσία, σας υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι να ρευστοποιηθεί και από το προϊόν να αποκατασταθούν οι αναποκατάστατοι αστοί πρόσφυγες, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία περί Ανταλλάξιμης Περιουσίας και τις διεθνείς συνθήκες Λωζάννης και Άγκυρας».

Σε αυτό το πλαίσιο, διατυπώνονται προς την κυβέρνηση ερωτήματα όπως αν σκοπεύει να συμπεριλάβει αυτά τα κτήματα στα προς πώληση ή αξιοποίηση περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, πώς -σε αυτή την περίπτωση- θα δικαιολογήσει τη χρήση τους για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες, πόσοι είναι οι ακόμα αναποκατάστατοι πρόσφυγες του 1922 ή τι απέγινε το ποσό (7,5 δις δραχμές) που υπήρχε στο σχετικό ταμείο αποκατάστασης αστών προσφύγων (ΤΑΠΑΠ) που διαλύθηκε το 1998;