Τη δική τους απάντηση στην υπερνομάρχη, Ντίνα Μπέη, αναφορικά με το ιστορικό πάρκο του Πεδίον του Άρεως, αποφάσισαν να δώσουν κάτοικοι της περιοχής. Πρόκειται για μια απάντηση σε άρθρο της κ. Μπέη που δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουνίου του 2008 στο Δελτίο των μηχανικών του ΤΕΕ, με τίτλο: «Το ιστορικό πάρκο της Αθήνας ξαναγεννιέται και περί αποκαταστάσεως της αλήθειας».

Ads

Σύμφωνα με τους συντάκτες της επιστολής η απάντηση καθυστέρησε λόγο των αναρίθμητων και αναπάντητων υποβληθέντων εγγράφων στους αρμόδιους φορείς. Ωστόσο, η κακοποίηση, που όπως υποστηρίζουν υφίσταται τελευταίως το πάρκο και οι δασικές αναπλάσεις που «μεταμορφώθηκαν» σε οικοδομικές παρεμβάσεις, τους έκανε να αποφασίσουν να απαντήσουν.

Στην επιστολή τους αναφέρονται σε ονομαστικές κατηγορίες της κ. Ντίνας Μπέη προς το πρόσωπό τους ενώ διερωτώνται αν «ευθυνόμαστε εμείς για την καθυστέρηση των εκτελούμενων έργων της Αναπλάσεως, αφού είναι γνωστό «τοις πάσι» ότι ούτε καν αίτηση στα αρμόδια Δικαστήρια έχουμε υποβάλλει».

Στη συνέχεια επιλέγουν να απαντήσουν ξεχωριστά σε κάθε σχετική με το Πεδίο του Άρεως δήλωση-δέσμευση που έχει απευθύνει η κ. Μπέη:

Το συνολικό έργο είναι αποτέλεσμα διεθνούς ανοικτού διαγωνισμού, ακολουθεί το χρονοδιάγραμμα και εκτελείται σε διαδοχικές φάσεις.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της επιστολής εφόσον πραγματοποιήθηκε Διεθνής διαγωνισμός, θα έπρεπε αυτός να είναι αναρτημένος στις κεντρικές πινακίδες του έργου, όπως συνηθίζεται. «Μολονότι έχουμε επισημάνει αποκλίσεις από τα επίσημα σχέδια της Μελέτης Εφαρμογής, αν πράγματι το συγκεκριμένο Δημόσιο έργο ακολουθούσε το Χρονοδιάγραμμα, θα είχε ήδη τώρα ολοκληρωθεί και προφανώς καλότεχνα».

Η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών του πάρκου δείχνει κατανόηση και μεγάλο μέρος του πάρκου είναι προσβάσιμο και λειτουργικό.

«Τότε πως εξηγείται κάτοικοι – θαμώνες και επιφανείς καθηγητές Πανεπιστημίων – Νομικοί, εκφράζουν εδώ και εν έτος τα περί του αντιθέτου; Αν ήταν προσβάσιμο και λειτουργικό θα παρεχόταν στους κατοίκους των όμορων συνοικιών η δυνατότητα να το διασχίζουν ανενόχλητα» αναφέρεται στην επιστολή.

Εξασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών και το έργο υλοποιείται γρήγορα και με τους κανόνες ασφαλείας.

Στην επιστολή γίνεται λόγος για διάσπαρτες αναρτημένες απαγορευτικές πινακίδες και σε μεγάλο μέρος της έκτασης για την ύπαρξη ανοιγμένων ορυγμάτων. Επιπλέον υποστηρίζουν ότι έχει υποβιβαστεί η ποιότητα του αέρα που οι κάτοικοι αναπνέουν λόγο της σταδιακής εξαφάνισης της δασοκάλυψης και της συμπίεσης από δομικά υλικά τα οποία μετατρέπουν το πάρκο σε «θερμοφόρα». Επισημαίνεται δε, ο κίνδυνος για την ασφάλεια των πολιτών από την ολισθηρότητα των μαρμάρινων επιφανειών. «Πώς η συγκεκριμένη εργολαβία εκτελείται με ταχείς ρυθμούς αφού επί τριετία εκτελούνται εργασίες αποκλειστικά χωματουργικές και οικοδομικές;»

Η αρχιτεκτονική μελέτη ακολούθησε τις αρχές – οδηγίες προμελέτης των τεχνικών υπηρεσιών της Υπερνομαρχίας με γνώμονα την διατήρηση της φυσιογνωμίας του πάρκου.

«Με γνώμονα τις κατευθυντήριες οδηγίες της Υπερνομαρχίας, αναρωτιόμαστε, πώς επιτυγχάνεται να διατηρείται η φυσιογνωμία ενός δασικού – αναδασωτέου πάρκου μετά την εκτεταμένη σφράγιση γης και διάστρωση με δομικά υλικά εκτιμώμενου όγκου 5,5 – 6,000 κυβικών μέτρων;»

Δεν προσθέτουμε ούτε ένα κυβικό μέτρο τσιμέντο, δεν καταστρέφουμε την υπάρχουσα βλάστηση.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της επιστολής ο όγκος των δομικών υλικών ήταν αποτυπωμένος εδώ και τρία χρόνια πάνω στα τοπογραφικά και φυτοτεχνικά σχέδια της αναπλάσεως 2008. Σκυροδετήσεις τοιχίων και μαρμαροστρώσεις πραγματοποιούνται μέχρι και σήμερα αποκλείοντας την κοινοχρησία του δασικού προαύλιου χώρου του Green Park.

Κανένα δένδρο δεν κόπηκε ποτέ.

Η απάντηση δίδεται με το έγγραφο του Δασάρχη της Περιφέρειας Αττικής με αρ.πρωτ.1086/27-5-2008 που πιστοποιεί κοπή δένδρων στο Πεδίον του Άρεως.

Δεν αλλοιώνουμε τις υπάρχουσες διαδρομές.

Όχι μόνο αλλοιώθηκαν οι υπάρχουσες διαδρομές οι οποίες σύμφωνα με έγγραφο του δασάρχη κατασκευάστηκαν «άνευ αδείας και εις βάρος της δασικότητας» αλλά και διευρύνθηκαν, αναφέρει η επιστολή. «Πιστοποιούμε επιπλέον την πρωτοφανή Αλλοίωση – Μείωση του Κοινόχρηστου Ισοζυγίου του συγκεκριμένου Ελεύθερου χώρου εις βάρος πάντα του Κοινόχρηστου δασικού κατά παρέκκλιση, ενδεικτικά των αποφάσεων ΣτΕ 866/2001 – 2242/1994 – 1976/1991 – 10/1998 Ολομέλειας – 1159/1988 και 2587/1992».

Συντηρούμε την υπάρχουσα βλάστηση.

«Μολονότι ο συγκεκριμένος πνεύμονας πρασίνου χρίζει υποχρεωτικής αναδασώσεως, ποια ουσιαστική συντήρηση πραγματοποιείται;» αναρωτιούνται οι συντάκτες της επιστολής.

Φωτίζουμε το σύνολο του πάρκου.

«Η δημιουργηθείσα φωτορύπανση εντός των νησίδων θα έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στη διατάραξη της χλωρίδας και πανίδας του συνόλου της δασικής έκτασης».

Αντικαθιστούμε την άσφαλτο με υλικά φιλικά προς το περιβάλλον.

Σύμφωνα με την επιστολή, ο εντοπισμός τέτοιων υλικών είναι αδύνατος. Αντιθέτως – κι εδώ τονίζεται η αντίθεσή τους με τα όσα δηλώνονται στα ΜΜΕ – οι κάτοικοι διαπιστώνουν «αντικατάσταση του ασφαλτοτάπητα με εκτεταμένη διάστρωση μαρμαροκυβόλιθων που καταλήγουν σε δίκτυο ομβρίων με πολλαπλά φρεάτια. Επιπλέον επισημαίνουν ότι η δασική περιοχή έχει από μόνη της τη δυνατότητα να αποστραγγίζει από μόνη της τα βρόχινα και όμβρια ύδατα και μάλιστα να αυτοποτίζεται με αυτόν τον τρόπο.

Τα χρήματα του φορολογούμενου Έλληνα τα αξιοποιούμε.

«Τα χρήματα του ‘φορολογούμενου χρήστη’ δεν αξιοποιήθηκαν με οικολογικό τρόπο, καθότι δαπανήθηκαν για δρόμους – δρομίσκους, ογκώδεις δεξαμενές, ράμπες, τοιχία, κανάλια μπετόν, τα οποία διανοίχθηκαν σε σημεία που ήσαν από ανέκαθεν δασικά και φυτεμένα».

Θα διασφαλίσουμε την διατήρηση του πάρκου μετά την ολοκλήρωση του.

Στο σημείο αυτό τονίζεται η μη πρόβλεψη μόνιμων υπαλλήλων, κηπουρών και φυλάκων. «Πως θα συντηρείται – διατηρείται, αφού η δασικότητα του έχει υποστεί ανεπανόρθωτη συρρίκνωση, βλάβη – ζημία και μέσω τίνος προϋπολογισμού αφού διανύουμε πολιτική λιτότητας;» αναφέρει η επιστολή. Επισημαίνεται δε, ότι διαχρονικά όλα αυτά τα έτη υπήρχαν κέρδη από το πάρκο που διασφαλίζονταν μέσω των εμπορικών εκθέσεων και δραστηριοτήτων αναψυχής τα οποία ποτέ δεν επενδύθηκαν για το Πεδίον του Άρεως. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα στα πλαίσια της Αναπλάσεως αντλούνται από τους φόρους που πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Ο σεβασμός στην Ιστορία, η περιβαλλοντική ευαισθησία και η χρηστικότητα είναι αξίες που ακολουθούν την Ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως.

«Πως επιτυγχάνεται ο δηλωθείς σεβασμός στο ιστορικό δίκτυο μνημείων του πάρκου μας, αφού εν μέσω μαρμαροστρώσεων, τοιχίων μπετόν και περιφράξεων στο δασικό προαύλιο του Green Park της οδού Μαυροματαίων, έχει προβλεφθεί η δημιουργία νυκτερινού διασκεδαστηρίου αντί τιμήματος 25,000 ευρώ μηνιαίως, 10 μέτρα από το μνημείο του Ν. Μπότσαρη».

Οι συντάκτες της επιστολής επισημαίνουν πως οι εργασίες που έχουν λάβει χώρο τα τελευταία δυο χρόνια έγιναν κατά απόκλιση των νομολογιών του ΣτΕ. Επιπλέον υποστηρίζουν ότι υπάρχουν έγγραφα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αλλά και του Συνηγόρου του Πολίτη επιβεβαίωσαν για το Πεδίο του Άρεως τον χαρακτηρισμό «δασική αναδασωτέα έκταση» ενώ «ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής που μελέτησε τις ενστάσεις μας ενεργοποιήθηκε περί των αυθαιρεσιών».

Την επιστολή υπογράφουν ο Πολύκαρπος Μαρκαράς, αρχιτέκτων – μηχανικός, Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, διδάκτωρ Νομικής – Ποινικολόγος, Έρση Παπαχρυσάνθου, διερμηνέας στις ευρωπαϊκές κοινότητες και Παρασχάκης Γεώργιος, δικαστικός επιμελητής.