Πρόκειται για την ιστορία του Farhad, ένας νεαρού άνδρα από το Αφγανιστάν, ο οποίος έφτασε στη Χίο το 2016 μαζί με τους γονείς του, την ανάπηρη αδερφή του και άλλα αδέρφια του και ζήτησε άσυλο. Ενώ εκκρεμούσε η αίτησή τους για άσυλο, αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες υποδοχής και έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής υποστήριξης και πρόνοιας, και ως εκ τούτου αποφάσισαν να φύγουν από την Ελλάδα.

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι σε διάφορες χώρες με πολλές δυσκολίες, κατάφεραν να φτάσουν στη Γερμανία και να ζητήσουν άσυλο εκεί τον Μάιο του 2016. Ενώ οι γονείς, τα ανήλικα αδέρφια και η ανάπηρη αδελφή του Farhad έλαβαν γερμανική άδεια παραμονής (Abschiebungsverbot), ο Farhad και η άλλη ενήλικη αδερφή του δεν θεωρήθησαν ευάλωτοι και  τα  αιτήματά τους για άσυλο απορρίφθηκαν από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Προσφύγων (BAMF) ως απαράδεκτα το 2018.

Η απόρριψη του Farhad βασίστηκε στο γεγονός ότι του είχε χορηγηθεί καθεστώς πρόσφυγα από την Ελλάδα, γεγονός που δεν γνώριζε καθώς ούτε ο ίδιος ούτε κάποιος στην οικογένειά του είχε ενημερωθεί για την απόφαση που τους χορηγούσε προστασία πριν φύγουν από την Ελλάδα.

Η BAMF αποφάσισε την επιστροφή του στην Ελλάδα επικαλούμενη επιστολή με ημερομηνία 8 Ιανουαρίου 2018 του (τότε) Ελληνικού Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, που διαβεβαίωνε τις γερμανικές αρχές ότι τα δικαιώματα που απορρέουν από την Οδηγία σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών,  θα γίνονταν σεβαστά και σε κάθε ατομική  περίπτωση.

Από την επιστροφή του στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2021, ο Farhad ζει εξαθλιωμένος χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικά δικαιώματα και στερούμενος ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος διαβίωσης. Δεδομένης της απουσίας των αναγκαίων εγγράφων δεν μπορεί να προβεί σε καμία ενέργεια για την εξεύρεση καταλύματος. Ακόμη και τα καταφύγια αστέγων απαιτούν την κατοχή άδειας παραμονής. Ούτε μπορεί να υποβάλει αίτηση για κοινωνικές παροχές (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) ή να λάβει αριθμό κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ). Συμπατριώτες του τον συμβούλευσαν  να αναζητήσει καταφύγιο σε δομή φιλοξενίας αιτούντων άσυλο σε προάστιο της Αθήνας. Εκεί κατοικεί άτυπα μέχρι σήμερα.

«(…)Τρώω ό,τι μοιράζονται μαζί μου οι άλλοι στο καμπ. Μερικές φορές δεν τρώω. Δεν έχω άλλα ρούχα από αυτά που φορώ. Κρυώνω. Εδώ και τέσσερις μήνες περπατάω στους δρόμους της Αθήνας με φίλους που έχουν ένα μικρό καροτσάκι για να μαζεύουμε χαρτοκιβώτια από τα σκουπίδια και να κερδίζουμε λίγα ευρώ όποτε είναι δυνατόν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι πρόσφυγας στην Ελλάδα και δεν έχω καν χαρτιά. Δεν βλέπω μπροστά μου κάποιο μέλλον. Δεν καταλαβαίνω γιατί με δέχτηκαν πίσω. Είμαι αναγνωρισμένος πρόσφυγας στην Ευρώπη και δεν έχω τίποτα», τονίζει.

Δικηγόροι της Υποστήριξης Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) ανέλαβαν την υπόθεσή του. Μετά από αλλεπάλληλες παρεμβάσεις τους οκτώ μήνες από την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Farhad έλαβε αυτήν την εβδομάδα μια κάρτα αιτούντος άσυλο ως προσωρινό ταυτοποιητικό έγγραφο και μια «Απόφαση ΑΔΕΤ», ένα έγγραφο που του επιτρέπει να υποβάλει αίτηση για άδεια διαμονής (ΑΔΕΤ). Εκκρεμεί ακόμη η έκδοση της άδειας διαμονής του.

Δείτε ολόκληρο το ενημερωτικό σημείωμα και ένα σύντομο βίντεο με δηλώσεις του ίδιου και εικόνες από την καθημερινότητα του εδώ.