Το κρίσιμο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού & Ερευνητικού Προσωπικού ΑΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ), στις 13-16 Ιανουαρίου, όπου θα εκλεγεί η νέα ηγεσία της ομοσπονδίας, έρχεται σε περίοδο που η προσοχή είναι στραμμένη στις προτάσεις του υπουργείου για τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Μέχρι στιγμής, η αντίδραση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ απέναντι στο κείμενο διαβούλευσης της υπουργού Παιδείας έχει υπάρξει μάλλον χλιαρή, σε αντίθεση με την κινηματική στάση που είχε κρατήσει η προηγούμενη ηγεσία της ομοσπονδίας, την περίοδο 2006-2007, επί νόμου-πλαισίου της Μ. Γιαννάκου και συζήτησης περί αναθεώρησης του άρθρου 16.

Ads

Μιλώντας στο tvxs.gr, ο πανεπιστημιακός Τάκης Πολίτης, ειδικός γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ την περίοδο 2006-2007, εξηγεί ότι «την περίοδο εκείνη, με το άρθρο 16, η ΠΟΣΔΕΠ έβγαινε μπροστά με έναν κινηματικό χαρακτήρα, σε συντονισμό με το φοιτητικό κίνημα, με απεργιακές κινητοποιήσεις και πορείες. Σήμερα, που τα πράγματα είναι εξαιρετικά πιο δύσκολα και με την επίθεση γενικά απέναντι στην κοινωνία, αλλά και ειδικά απέναντι στο πανεπιστήμιο, από την άποψη ότι το κείμενο διαβούλευσης που έχει καταθέσει η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πολύ περισσότερο νεοφιλελεύθερο από το νόμο Γιαννάκου, η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ επί της ουσίας δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Οι χλιαρές λεκτικές αντιδράσεις της είναι για τα μάτια του κόσμου, άλλοτε δε, συμφωνεί με τις προτάσεις του υπουργείου».
Στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, την περίοδο εκείνη, βρίσκονταν οι Λάζαρος Απέκης και Γιάννης Μαΐστρος, πρόεδρος και αντιπρόεδρος αντίστοιχα, οι οποίοι μαζί με άλλους συναδέλφους τους στη διοίκηση της ομοσπονδίας είχαν επιχειρήσει, και τα είχαν καταφέρει, να δοθεί μια κινηματική διάσταση στις αντιδράσεις των πανεπιστημιακών απέναντι στις τότε προωθούμενες αλλαγές. Ο κ. Πολίτης, κατεβαίνει εκ νέου στις εκλογές της ομοσπονδίας που θα διεξαχθούν τώρα, ωστόσο, ο ίδιος εκτιμά ότι «μια παρόμοια κινηματική αντίδραση σήμερα είναι δύσκολο να ξαναεμφανιστεί. … Οι κινηματικές αποφάσεις που παίρναμε τότε ως ομοσπονδία, δεν ήταν συμβατές με τις αντιλήψεις μερίδας των συναδέλφων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στο τέλος κινητοποιήθηκαν κάποιοι συνάδελφοι που πολύ αμφιβάλλω αν είχαν διάθεση να ασχοληθούν με τα συνδικαλιστικά, για να ανατρέψουν –όπως και το έκαναν- αυτή την κινηματική διάσταση που είχαμε δώσει στα αιτήματα των πανεπιστημιακών… Οι διαθέσεις σημαντικής μερίδας συναδέλφων ήταν περισσότερο συγκαταβατικές σε σχέση με τις δικές μας προτάσεις και κινηματικές πρωτοβουλίες…. Η κατάσταση σήμερα νομίζω ότι παραμένει σχεδόν ίδια, δεν έχω την αίσθηση ότι έχει ριζοσπαστικοποιηθεί σημαντικά ο χώρος των πανεπιστημιακών δασκάλων».

«Οι εκλογές δεν θα ανατρέψουν τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη των πραγμάτων»

Αλλά ακόμη και οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, σύμφωνα με τον κ. Πολίτη, δεν θα ανατρέψουν την κατάσταση που επικρατεί σήμερα. «Το μπλοκ εκείνων των παρατάξεων που έχουν μια νεοφιλελεύθερη προσέγγιση των πραγμάτων, που πολιτικά πρόσκεινται στη δεξιά, στο ΠΑΣΟΚ και στη Δημοκρατική Αριστερά, που κόπτονται υπέρ του εκσυγχρονισμού, που αδρανούν -αν δεν επιχαίρουν- μπροστά στη διάλυση του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού χαρακτήρα του πανεπιστημίου, που συγκροτούν το σημερινό προεδρείο και τη σημερινή πλειοψηφία της ομοσπονδίας, απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσει να πλειοψηφεί. Αυτό το μπλοκ είναι προφανές ότι δεν έχει ούτε διάθεση, ούτε είναι στη λογική του να δώσει έναν άλλο ρηξικέλευθο χαρακτήρα στη στάση της ομοσπονδίας απέναντι στις προθέσεις του Υπουργείου». Υπογραμμίζει, ωστόσο, πως «δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε όμως ότι σήμερα υπάρχει μια σημαντική μερίδα συναδέλφων που θεωρεί ότι κάποιοι πανεπιστημιακοί, ειδικά σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη για την κοινωνία συγκυρία, οφείλουν να έχουν μια διαφορετική στάση, μια στάση ευθύνης και αξιοπρέπειας, η οποία να σώζει κάπως αυτό που θα περίμενε ένας απλός άνθρωπος του μόχθου από έναν κατ΄ευφημισμό πνευματικό άνθρωπο, όπως υποτίθεται ότι είναι οι πανεπιστημιακοί».
Κινηματική η στάση την περίοδο 2006-2007

Κάνοντας μια σύγκριση του σήμερα και του χθες, ο κ. Πολίτης εξηγεί: «Την περίοδο 2006-2007, οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί συμφωνούσαν με τις απόψεις που εξέφραζε η ηγεσία της ομοσπονδίας. Η διαφοροποίηση έγκειτο στον τρόπο με τον οποίο διεκδικούσαμε και παλεύαμε τα αιτήματά μας. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, και ειδικά η απεργία διαρκείας που είχαμε προκηρύξει τότε, ήταν μέθοδοι πάλης που για πολλούς συναδέλφους δεν ήταν εύκολα αποδεκτές. Συζητούσαν τότε για άλλους τρόπους διεκδίκησης, για πιο ήπια μέτρα. Βέβαια εμείς ξέραμε ότι με ήπιες αντιδράσεις δεν επρόκειτο να κερδίσουμε τίποτα, για αυτό και συνεχίζαμε στην σκληρή γραμμή και τελικά πετύχαμε την μη αναθεώρηση του άρθρου 16… Υπάρχει αυτό σε κομμάτι των πανεπιστημιακών, δηλαδή εγώ νιώθω και ένα έμφυτο ελιτίστικο στοιχείο σε αρκετούς συναδέλφους μου, οι οποίοι δεν νιώθουν βολικά να συμπορεύονται σε μία διαδήλωση με εργάτες και υπαλλήλους. Δεν νιώθουν άνετα να κατεβαίνουν τις ίδιες μέρες σε απεργία όταν κάνει απεργία η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις δημιουργούν μία δυσανασχέτηση σε αρκετούς συναδέλφους, παρόλο που τα αιτήματα των κινητοποιήσεων τους βρίσκουν σύμφωνους. Τότε, υπήρχε μια ευρύτερη αποδοχή σε σχέση με τα αιτήματα των κινητοποιήσεων και μια μικρότερη αποδοχή απέναντι στον κινηματικό και μαχητικά απεργιακό τρόπο διεκδίκησης τους».

Άτολμη σήμερα η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ

Σήμερα, «η κατάσταση είναι διαφορετική από πλευράς ομοσπονδίας ως προς τα προτεινόμενα μέσα πάλης, τις μορφές διεκδίκησης των αιτημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα άτυπο όργανο, για το οποίο πολλές φορές κατά το παρελθόν έχουν διατυπωθεί βάσιμες κριτικές, και αναφέρομαι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων – δεν είναι ένα θεσμοθετημένο όργανο, είναι άτυπο – είναι αυτό που ουσιαστικά έχει σώσει «το γόητρο των πανεπιστημιακών» από την άποψη ότι έχει καταθέσει πάρα πολύ ξεκάθαρα την αντίθεσή της στο κείμενο διαβούλευσης της υπουργού, σε αντίθεση με την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία έχει μία διγλωσσία σε πολλά ζητήματα και έχει φανεί πολύ πιο άτολμη στο να καταθέσει εξαρχής με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο αυτό που σήμερα από πλευράς πανεπιστημιακών είναι σχεδόν καθολικά αποδεκτό. Ότι δηλαδή το κείμενο διαβούλευσης του υπουργείου Παιδείας δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης, ότι πρέπει άμεσα να αποσυρθεί. Αυτή τη θέση σήμερα, την ενστερνίζεται – θεωρώ – πολύ μεγαλύτερο ποσοστό συναδέλφων απ’ ότι ενστερνιζόταν πριν από 4 χρόνια την ανάγκη συνολικής απόρριψης του νόμου-πλαισίου της υπουργού Παιδείας Γιαννάκου, νόμος ο οποίος τελικά ψηφίστηκε. Σήμερα είναι περισσότεροι εκείνοι που λένε ότι αυτό το έκτρωμα που έχει φέρει η κα Διαμαντοπούλου δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, ότι δεν επιδέχεται βελτιώσεις και ότι ολόκληρο, όχι απλά κάποια τμήματά του, πρέπει να απορριφθεί».

Ο κ. Πολίτης τονίζει το γεγονός ότι «σήμερα η Ομοσπονδία δεν προβάλλει μορφές κινητοποιήσεων, πάλης, διεκδίκησης που θα ήταν αντίστοιχες με τις διαθέσεις του μεγάλου μέρους των συναδέλφων, αλλά κυρίως που θα ήταν αντίστοιχες με τις πρωτόγνωρες συγκυρίες και τις απαιτήσεις των καιρών, με την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται η κοινωνία. Θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον το παράδειγμα από πλευράς πανεπιστημιακών που να δίνει ένα στίγμα ξεκάθαρο πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται οι σημερινές επιθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στην κοινωνία των πολλών, πως θα πρέπει να οργανώνονται αντιστάσεις μαζί με τους φοιτητές, μαζί με τους εκπαιδευτικούς των άλλων βαθμίδων, μαζί με τους άλλους εργαζομένους, μαζί με το εργατικό κίνημα. Δυστυχώς, σήμερα, από την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ δεν υπάρχει ένα τέτοιο παράδειγμα…».