1) Στην επιστράτευση του 40, έσπευδε στην Πίνδο το κάθε διαθέσιμο κτήνος και το στερείτο ο μεροκαματιάρης ιδιοκτήτης του, γιατί έπρεπε να μεταφέρει εφόδια στα γκρεμνά. Λυπηρόν μεν για τον αγωγιάτη αλλά ήταν πατριωτική υποχρέωση του! Τι θα έλεγε όμως αν πίσω στην Αθήνα, την ίδια στιγμή, συνέχιζε να λειτουργεί ο Ιππόδρομος και πλήθος αλογάκια με άμαξες διατίθεντο για ρομαντικές βόλτες στην Κηφισιά; Αστείο; Αντιφατικό; Αδιανόητο; Εξοργιστικό;

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τους ίδιους χαρακτηρισμούς και για την τωρινή κατάσταση, όπου ενώ επιστρατεύεται εν χορδαίς και οργάνοις ο “ΙΚΑτζής” γενικός γιατρός της Νέας Ιωνίας (*),  ο συνάδελφος του αναισθησιολόγος μεγάλου ιδιωτικού ιδρύματος συνεχίζει να δίνει ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, νάρκωση για αισθητικές επεμβάσεις, στο στιλπνό νοσηλευτήριο. Ο δεύτερος θα μπορούσε να συμβάλει στην διάσωση ανθρώπων ήδη διασωληνωμένων εκτος ΜΕΘ, επεκτείνοντας άμεσα την χωρητικότητα του συστήματος, ενώ ο άλλος που θα πάρει το “χαρτί” και θα παρουσιαστεί αυθημερόν στο νοσοκομείο μεσούσης της κρίσης, είναι πιο πιθανό να μην έχει μάθει ούτε καν το που είναι η τουαλέτα του ανάστατου νοσοκομείου μέχρι το Πάσχα.

2) Στο Αλβανικό, το βάρος το σήκωσαν οι έφεδροι αξιωματικοί Το γεγονός αυτό, που το επέβαλε το κατακερματισμένο γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής, συνετέλεσε πολύ στην μετέπειτα ανάπτυξη του ΕΛΑΣ όπως  ανέλυσε ο καθηγητής Ιστορίας κ. Μαργαρίτης. Ωστόσο, ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί τους εφέδρους (δασκάλους, δικηγόρους, γραμματικούς) να καταφθάνουν στο μέτωπο και να μην βρίσκουν εκεί τους στρατιωτικούς; Πως ακούγεται το να καλείται ως “επίστρατος” ο μεμονωμένος ιατρός, σε μια μάχη όπου οι αληθώς στρατευμένοι απέχουν; Ποιά είναι η συμμετοχή στην φονική κρίση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, που αποτελούν ικανή διαθέσιμη δύναμη του κράτους ακόμη και υπό ομαλές συνθήκες;

3)  Στην κορύφωση της μάχης κανένας στρατός δεν καλεί νεοσύλλεκτους αλλά διώχνει και όσους τέτοιους έχει, ακριβώς γιατί του χρειάζονται συγκροτημένες, αξιόμαχες και ετοιμοπόλεμες δυνάμεις. Το έχω ξαναγράψει, ότι το τσουνάμι είναι τόσο μεγάλο που η προσπάθεια να διαφυλαχθεί η “ιερή αγελάδα” του ιδιωτικού τομέα, αποτελεί ματαιοπονία. Αυτή την στιγμή πάντως στην Αττική, όλοι γνωρίζουν την τύχη των non covid βαρέως πασχόντων στα κατακλυσμένα απο την λοίμωξη κρατικά νοσοκομεία. Όλοι γνωρίζουν για το σύστημα οξυγόνου που χτυπάει συχνά-πυκνά συναγερμό. Το ξέρουν και οι ίδιοι οι πάσχοντες, για αυτό οι non covid προσελεύσεις και εισαγωγές έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο δυνατό.

Πολλά νοσοκομεία έχουν ήδη καταστεί επισήμως λοιμοκαθαρτήρια, προκειμένου να διασωθεί η λειτουργία των υπολοίπων (Αγία Βαρβάρα, Παμμακάριστος, Φλέμινγκ, ΣΩΤΗΡΙΑ, Σισμανόγλειο, Ερυθρός).  Αυτό σημαίνει περισσότερες από 1800 νοσοκομειακές κλίνες εκτός κάθε άλλης χρήσης. Στο εγχείρημα αυτό η συμβολή του υπέρκομψου ιδιωτικού τομέα είναι λίγες δεκάδες κλίνες, με δανεικούς από το κράτος ειδικευόμενους – πάσας χρήσης – και με πρωτόκολλα επιλογής των ελαφρώς ελαφρύτερα ελαφρότατων περιστατικών. Στο μεταξύ, ο “αρμονικά συνεργαζόμενος” ιδιωτικός τομέας τρίβει τα χέρια του για την επικερδή υποκλοπή μεγάλου μέρους από τους υπόλοιπους χρήστες υπηρεσιών υγείας, που ευλόγως αποφεύγουν να περάσουν κι απο το πεζοδρόμιο κρατικού νοσοκομείου. Θατσερικός ύμνος στην κερδοσκοπία, για πολλοστή φορά, αλλά αυτή την φορά εν μέσω πλήθους τελετών.

Συνεχίζεται το παιχνίδι με τις λέξεις, αξιοποιώντας την μιντιακή ομοφωνία. Μια από τις  απάτες του Κοσκωτά ήταν η αγορά της Τράπεζας Κεντρικης Ελλάδος και η αξιοποίηση στο εξωτερικό της σύγχυσης με την απλή μετάθεση του central, έτσι ώστε στο εξωτερικό να ακούγεται Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας Έτσι και εδώ, η παρουσίαση ως τάχα σκληρής μάχης με τα ιδιωτικά συμφέροντα, της επιστράτευσης 206 ιδιωτών γιατρών του ΕΟΠΠΥ, είναι εντελώς ψευδώνυμη. Τα συμφέροντα της ιδιωτικής περίθαλψης δεν έχουν καν πτυχίο Ιατρικής. Απλή συνωνυμία, που την πίστεψαν βέβαια και οι ίδιοι οι “μεσαίοι” ιατροί όταν εκλεξανε για ασπιδα τους τον κ. Εξαδάκτυλο και όταν συστρατεύτηκαν ως μικρομέτοχοι στο κίνημα της γραβάτας Ο Μαρξ παλιά, την τυχη που τους περιμένει την έλεγε συσσώρευση. Σε κάθε περίπτωση οι “206” δεν υποκαθιστούν την ιερά αγελαδα και αυτό το καταλαβαίνουν ακόμη και μικρά παιδιά. Εκτός κι αν ήταν μόνον η αρχή …
         
4) Την μεγαλύτερη ζημία σε επίπεδο ηθικού την έχει προκαλέσει η θατσερική οίηση και η έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης μερικών – μερικών (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε …) Όταν σε μια τέτοια ιστορία έχεις απαξιώσει τους υγειονομικούς με κάθε τρόπο δεν μπορεί να θεωρείσαι και Κλαούζεβιτς της στρατηγικής (βαρέα και ανθυγιεινά, άρνηση αναγνώρισης ως εργατικού ατυχήματος του θανάτου από covid, άρνηση ακόμη και του δώρου Χριστουγέννων που υποστήριξε ο  Υπουργός, ευνοιοκρατική κατάχρηση του δικαιώματος μετακινήσεων επί πανδημίας, άρνηση συνάντησης με τα εκλεγμένα όργανα τους εδώ και ένα έτος, πειθαρχικές διώξεις μέχρι απόλυση του Προέδρου των ιατρών του Αγίου Σάββα, περαιτέρω απίσχναση του ισχνού ΕΣΥ κλπ).

5) Η “πολεμική” απαγόρευση λέξεων, τραγουδιών , ανεκδότων είναι μια μέθοδος δοκιμασμένη ιστορικά και εντελώς ξεπερασμένη. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν να απαγόρευε ο Μεταξάς τον Οκτώβριο του 40 την αναφορά της λέξης Μικρασιατική Καταστροφή, ως μια ένδειξη πεμπτοφαλαγγιτισμού. Έκανε διάφορες γελοιότητες στην ζωή του αλλά παρέμεινε μέχρι τέλους πνεύμα μάχιμο. Στο φινάλε αν κάποιος πιστεύει πράγματι ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος και ο εσωτερικός εχθρός χρησιμοποιεί καταχρηστικά την λέξη BERGAMO, δεν έχει παρά να ορίσει επιστημονικά τον όρο καταστροφή και να θέσει  ο ίδιος τις κόκκινες γραμμές εκεί που τους πρέπει. Πάντως, οι αρχές του BERGAMO είχαν το ελαφρυντικό του απόλυτου αιφνιδιασμού, που σήμερα κανείς δεν μπορεί πλέον να το επικαλεστεί.

 6) Στην δημοκρατία ακόμη και υπό πολεμικη πίεση το να “ακούς” την πολιτική κριτική και να μην κάνεις δίκη προθεσεων του αντιπάλου σου, είναι πέραν της υποχρέωσης και επωφελές! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσαν η Λέσβος, η Μόρια, το προσφυγικό και ο κ Μηταράκης. Σήμερα η Λέσβος έχει περίπου πενήντα θύματα, ευρισκόμενη περίπου στον εθνικό μέσο όρο, αν και πολύ παραπάνω από κάθε άλλο νησί. Η επιδημιολογική επιβάρυνση από την Μόρια υπήρξε περιορισμένη ακριβώς γιατί το καλοκαίρι μετακινήθηκαν οι « ευάλωτοι” πρόσφυγες και σημαντικό ποσοστό από τις 25.000 που είχε πέρυσι τέτοιο καιρό Για να  συμβεί όμως αυτό, ο κ Μηταράκης άκουσε τα εξ αμάξης, τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.

Η Λέσβος ωφελήθηκε αλλά και η κυβέρνηση επίσης. Αν είχε παραμείνει ανενόχλητη στις αρχικές της προσεγγίσεις, η κυβέρνηση θα είχε μεν γλυτώσει απο μερικές χιλιάδες άρθρα, δεκάδες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις με κορυφαία εκείνη του ΓΑΠ και αρκετά ευρωπαικά κραξίματα, ωστόσο θα είχε δεκαπλάσιους ή εκατονταπλάσιους νεκρούς στην Λέσβο! Βγήκε λοιπόν κι η ιδια πολύ ωφελημένη μιας κι όποιος κυβερνά, μακροπρόθεσμα κρίνεται από τα έργα του κι όχι από την περίτεχνη προπαγάνδα του.

7) Όταν στο πόλεμο ζητάς από τους ανθρώπους το “κάτι παραπάνω”, υπάρχουν περιορισμοί που επιβάλλει η κοινή λογική. Για φανταστείτε τον Τσώρτσιλ να επιζητά το θαύμα του κάθε λογής πλεούμενου της Δουνκέρκης, χρησιμοποιώντας μπινελίκια ή απειλές… Όσοι ακόμη φιλοδοξούν να εξέλθουν αυτής της ιστορίας με την προίκα τουλάχιστον της  ειλικρινούς προσπάθειας, ας μην παρεκτρέπονται, απλώς και μόνον για να κερδίσουν την εύνοια του διευθυντή της ορχήστρας. Θα φύγει σύντομα.

Διαβάστε επίσης: Ελύτης – Σαραντάρης – Σολωμός και Ρίτσος

(*) Μέγας ποιητής, παθολόγος του ΙΚΑ Νέας Ιωνίας και πολλαπλών επιστρατεύσεων, ο Τάκης Σινόπουλος.