Η απόφαση του Αμερικανού προέδρου να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία, έχει μεγάλη συμβολική αλλά μικρή πρακτική σημασία. Ο Ερντογάν που στη τηλεφωνική συνομιλία της Παρασκευής είχε ενημερωθεί από τον Μπάιντεν για την επικείμενη ανακοίνωση, δεν έχει μεγάλα περιθώρια αντιδράσεων.
 
Η  οικονομία της Τουρκίας πάει άσχημα και δεν υπάρχει μεγάλη δυνατότητα ριζικών αλλαγών στην εξωτερική της πολιτική: η επιστράτευση, στην καταγγελία της αμερικανικής απόφασης, του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, της χώρας που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αρμενία, μάλλον αποκαλύπτει διπλωματική μοναξιά. Όπως και οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες(Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) έτσι και η Ρωσία έχει ήδη αναγνωρίσει τη αρμενική γενοκτονία.
 
Στο εσωτερικό της Τουρκίας, επίσης δεν πρόκειται να αλλάξει η συμπεριφορά του επίσημου κράτους απέναντι στην Αρμενική μειονότητα. Χωρίς να πρόκειται για αναγνώριση όπως τώρα, η προηγούμενη αναφορά του προέδρου Ρέηγκαν το 1981 στη γενοκτονία, μάλλον είχε δυσκολέψει τα πράγματα για τους Αρμένιους της Κωνσταντινούπολης. Η τουρκική κοινωνία δεν τρέφει τα καλύτερα αισθήματα απέναντι τους, όταν ακόμη και τα σχολικά βιβλία γράφουν ότι τα περί γενοκτονίας είναι ψέματα και χαρακτηρίζουν τους Αρμένιους της εποχής «προδότες», εναντίον των οποίων η Οθωμανική Αυτοκρατορία πήρε τα «απαραίτητα μέτρα».
 
Όσοι προοδευτικοί Τούρκοι συγγραφείς και διανοούμενοι  προσπάθησαν να αρθρώσουν μια διαφορετική ιστορική εκδοχή τράβηξαν τα πάνδεινα. Ανάμεσα τους και ο εξαιρετικός σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν που άρχισε να δέχεται απειλές για τη ζωή του, πριν καν αρχίσει να προβάλλεται η ταινία του στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μέσα από τη ζωή του πρωταγωνιστή του φιλμ “The Cut”, ξετυλίγεται ολόκληρο το δράμα του 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων που ξεκληρίστηκαν. («Η Μαχαιριά» στα ελληνικά, συνιστάται ανεπιφύλακτα, η φωτογραφία από την ταινία).
 
Η συμβολική σημασία της αναγνώρισης είναι όμως μεγάλη, ιδιαίτερα επί Ερντογάν. Οι προηγούμενες Κεμαλικές κυβερνήσεις αρνούντο επίσης τη Γενοκτονία, αλλά δεν διεκδικούσαν τη συνέχεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντίθετα με τον σημερινό Τούρκο πρόεδρο, που προσπαθεί να την αναβιώσει, αυξάνοντας τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο εξωτερικό και επιστρέφοντας στο Ισλάμ στο εσωτερικό. Και ασφαλώς τώρα θα χρησιμοποιήσει την αμερικανική ανακοίνωση για να συσπειρώσει την πιο «πατριωτική», δηλαδή την εθνικιστική πτέρυγα της τουρκικής κοινωνίας.
 
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει αποδεχθεί ότι διαπράχθηκαν ακρότητες εναντίον των Αρμενίων, έβγαλε σχετική ανακοίνωση ακόμη και χθες, αλλά η γενοκτονία εξισώνει τα οθωμανικά εγκλήματα με το Ολοκαύτωμα και τις γενοκτονίες στην Καμπότζη και την Ρουάντα. Όλο τον προηγούμενο καιρό, προσπάθησε με συνεχείς παρασκηνιακές κινήσεις και λόμπινγκ να αποτρέψει το κακό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
 
Αντίθετα με τις «αγάπες» του Τραμπ, οι ψυχρές σχέσεις του με τον Μπαίντεν έπαιξαν ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει ξεχάσει τη σνομπ συμπεριφορά του Ερντογάν, όταν στην επίσκεψη του το 2016 στην Άγκυρα ως αντιπρόεδρος, τον υποδέχθηκε ο ..αντιδήμαρχος της τουρκικής πρωτεύουσας. Η αγορά των ρωσικών πυραύλων από την Τουρκία μεγάλωσε το χάσμα και, αφ’ ότου ορκίστηκε,  ο Αμερικανός πρόεδρος είχε για μήνες τον Ερντογάν στο περίμενε, δείχνοντας ότι δεν δίνει προτεραιότητα στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία.
 
Ο ίδιος ο Ερντογάν και οι διάφοροι Τούρκοι αξιωματούχοι κατέκριναν την απόφαση, μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών Μ.Τσαβούσογλου δήλωσε ότι «βασίζεται αποκλειστικά στον λαϊκισμό»(μάλλον θα διαβάζει Κεραμέως). Ίσως κάποια συμβολικά αντίποινα από την πλευρά της Άγκυρας να υπάρξουν. Αλλά μετά την τηλεφωνική συνομιλία Μπάιντεν- Ερντογάν την Παρασκευή, μάλλον θα προχωρήσουμε με αυτό που διέρρευσε ο Λευκός Οίκος: «μία αποτελεσματική διαχείριση των διαφορών».