Αντιγράφω από την Wikipedia: «Παρακράτος ή Κράτος εν κράτει είναι σύνολο παράνομων κρυφών μηχανισμών που στέκουν δίπλα στην πολιτική εξουσία και δρουν ακολουθώντας εντολές της ή και ανεξάρτητα, ώστε να χειραγωγείται η πολιτική ζωή ενός τόπου. Τέτοιες ομάδες συνήθως αναπτύσσονται και ζουν στην αστυνομία, στο στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες. Γενικότερα παρακράτος είναι σύνολα ανθρώπων ή μηχανισμών που ασκούν παράνομα εξουσία. Στην Ελλάδα το παρακράτος λειτούργησε μετεμφυλιακά με βάση στελέχη του στρατού και της αστυνομίας καθώς και ακροδεξιών ομάδων πολιτών που στήριζαν τις δεξιές κυβερνήσεις και έκαναν ποικίλες επεμβάσεις. Η πιο γνωστή περίπτωση δράσης παρακράτους στην Ελλάδα ήταν η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963».

Σήμερα ζούμε την πλήρη αντιστροφή ορισμών, ρόλων και εννοιών.

Οι εφευρέτες του παρακράτους, η πολιτική παράταξη της Δεξιάς η οποία στο Λεξικό αναφέρεται ρητά ως συνώνυμη με την έννοια του παρακράτους, οι πολιτικοί επίγονοι της ΕΡΕ, των τραμπούκων και των δολοφόνων του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, αποκάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ… «παρακράτος»!

«Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα» θα μου πείτε.

Όμως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να συζητάμε για πετεινούς και για γαϊδάρους.

Πρέπει ψύχραιμα και σοβαρά να εξηγηθεί στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Άδωνι Γεωργιάδη, στην ακραία Δεξιά που μας κυβερνά, με παραδείγματα για να τους γίνει εύκολα αντιληπτό, τι είναι και τι δεν είναι «παρακράτος». Γιατί το κοίταγμά τους στον καθρέφτη σαν στοιχειώδης μέθοδος αυτογνωσίας δεν φαίνεται να λειτουργεί, γιατί δημιουργεί αντανακλάσεις που φαίνεται τους θολώνουν το οπτικό τους πεδίο…

Παρακράτος λοιπόν είναι ενώ κυβερνά η Δεξιά το 1963 να δολοφονείται, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, τις οποίες οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές αρνούνταν πεισματικά να διερευνήσουν, μέχρι να βρεθεί ένας έντιμος εισαγγελέας να το κάνει, (ο οποίος αργότερα έγινε εξ αυτού και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας), ένας βουλευτής της Αριστεράς την ώρα μιας εκδήλωσης στην οποία μόλις είχε εκφωνήσει λόγο στη Θεσσαλονίκη.

Παρακράτος ακόμη είναι η υποκίνηση σε αποστασία, ένα χρόνο αργότερα από τη δολοφονία του Λαμπράκη, βουλευτών του κυβερνώντος, τότε, κόμματος της Ένωσης Κέντρου, προκειμένου να χάσει τη δημοκρατική νομιμοποίηση στη Βουλή η δημοκρατικά εκλεγείσα κυβέρνηση και να διοριστεί νέα κυβέρνηση εκ των αποστατών. Σε εκείνη την κυβέρνηση – οπερέτα των αποστατών, η οποία πρόσβαλε βάναυσα τους δημοκρατικούς θεσμούς και άνοιξε τον δρόμο για την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών, μεταξύ των υπουργών που συμμετείχαν ήταν και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού…

Και για να έρθουμε και στη σημερινή εποχή, παρακράτος είναι η τρομοκρατία και οι απειλές δημοκρατικών πολιτών από τάγματα εφόδου, καθώς και ο ξυλοδαρμός και προπηλακισμός του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, από «Μακεδονομάχους» που διαδήλωναν εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία η Ελλάδα είχε μόλις υπογράψει υπό τις επιδοκιμασίες της διεθνούς κοινότητας. Αξίζει τον κόπο να σημειωθεί για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την πηγή της παρακρατικής δράσης, ότι οι… εκδηλώσεις των «Μακεδονομάχων» με τις περικεφαλαίες υποκινούνταν από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ.

Μεθόδους παρακράτους όμως χρησιμοποιούν σήμερα και εκείνοι που συγκαλύπτουν ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς. Μετατρέποντας το αναγνωρισμένο και διεθνώς σκάνδαλο NOVARTIS σε σκευωρία και στρέφοντας το κατηγορητήριο εναντίον στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης που το αποκάλυψαν και το έφεραν στο φως της Δικαιοσύνης. Μετατρέποντας τους πραγματικούς κατηγορούμενους σε κατήγορους και τους πραγματικούς κατήγορους σε κατηγορούμενους.

Παρακράτος ακόμη είναι όταν μια κυβέρνηση εξαγοράζει με δημόσια χρήματα, σε συνθήκες απόλυτης αδιαφάνειας και απουσίας απολογισμού, ΜΜΕ και δημοσιογράφους της επιλογής της, με σκοπό να χειραγωγήσει τα μέσα επικοινωνίας. Καταργώντας έτσι την ελευθεροτυπία και την ανεξαρτησία του τύπου και επιβάλλοντας σε μια δημοκρατική χώρα ενημέρωση… βορειοκορεατικού τύπου.

Παρακράτος επίσης είναι η παρακολούθηση και μαγνητοφώνηση υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ από μηχανισμούς του κόμματος της Δεξιάς και στη συνέχεια η αξιοποίησή τους, 4 χρόνια αργότερα, για πολιτικό εκβιασμό και αντιπερισπασμό, όταν η Δεξιά, ως κυβέρνηση πια, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

Κι ακόμη παρακράτος είναι όταν ο σύζυγος της κύριας ανακρίτριας του σκανδάλου NOVARTIS και σημερινής μάρτυρα κατηγορίας στην υπόθεση της σκευωρίας, φέρεται να συμμετείχε στο σκάνδαλο που συγκαλύφθηκε και το οποίο ερευνούσε η σύζυγός του, ζημιώνοντας το δημόσιο με 1,7 εκατομμύρια Ευρώ, χωρίς να ιδρώνει κανένα αυτί κανενός υπευθύνου.

Παρακράτος και μάλιστα καραμπινάτο υπάρχει όμως και όταν 9 μάρτυρες μιας μεγάλης υπόθεσης διακίνησης ναρκωτικών, με κεντρικό πρόσωπο εφοπλιστή και μεγαλοεκδότη ΜΜΕ και φίλο της οικογένειας του πρωθυπουργού της κυβέρνησης της Δεξιάς, έχουν κάτω από περίεργες συνθήκες φύγει από τη ζωή. Όπως επίσης παρακράτος υπάρχει όταν ο τρίτος στη σειρά ανακριτής που αναλαμβάνει να διαλευκάνει την ίδια υπόθεση ζητά μετάθεση για να απαλλαγεί από αυτήν.

Και βέβαια παρακράτος υπάρχει όταν ο στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού της κυβέρνησης της Δεξιάς και συνεταίρος της συζύγου του σημερινού πρωθυπουργού της ΝΔ κατηγορείται, όπως προκύπτει από έγγραφο, ότι εισέπραξε ποσό ύψους 2,6 εκατομμυρίων Ευρώ για αδιευκρίνιστους λόγους, χωρίς να κινείται φύλλο στην ελληνική επικράτεια.

Ο ορισμός όμως του παρακράτους είναι όταν ο αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Μητσοτάκη Άδωνις Γεωργιάδης παραβιάζει ασυστόλως και προκλητικά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, απειλώντας την αξιωματική αντιπολίτευση με ειδικά δικαστήρια και με κατηγορούμενους έκπληξη, αλλά και τρομοκρατώντας και εκφοβίζοντας εισαγγελείς που ερευνούν υπόθεση διαφθοράς στην οποία εμπλέκεται και ο ίδιος.

Και βέβαια παρακράτος είναι όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δηλαδή η επίσημη κυβέρνηση τον στηρίζει με δηλώσεις, λέγοντας ότι δήθεν δεν ομιλεί ως υπουργός ή αντιπρόεδρος του κόμματος της Δεξιάς, αλλά σαν απλός πολίτης. Και είναι παρακράτος γιατί η διαπλοκή των εξουσιών, όπως διαμορφώνεται με την αξιοποίηση κατά το δοκούν των κομματικών, κυβερνητικών και πολιτικών ιδιοτήτων κορυφαίου υπουργού και αντιπροέδρου του κόμματος της Δεξιάς, που όμως και σαν πολίτης καλύπτεται από ασυλία, προκειμένου να ευτελίσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και να εκφοβίσει εισαγγελείς και δικαστές, είναι παρακρατική μέθοδος.

Παρακράτος υπάρχει επίσης όταν ΟΛΑ τα τηλεοπτικά κανάλια αποσιωπούν όλες αυτές τις παρακρατικές και αντιδημοκρατικές πράξεις της κυβέρνησης της Δεξιάς και ασχολούνται αποκλειστικά, ψυρίζοντας τη μαϊμού, με μια παράνομα μαγνητοφωνημένη συζήτηση ενός πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ με κάποιον επιχειρηματία. Από την οποία, πέραν κάποιων φραστικών υπερβολών, δεν αποδεικνύεται καμία έκνομη πράξη ή ενέργεια.

Όσο γι’ αυτούς που αισθάνονται την ανάγκη να αντιληφθούν τι δεν είναι παρακράτος, υπάρχουν και γι’ αυτό πολλά παραδείγματα.

Παρακράτος δεν μπορεί να στήνει ένα κόμμα της Αριστεράς που αποδεδειγμένα πάντοτε κινήθηκε με σεβασμό στη δημοκρατία και τη διαφάνεια, εναντίον της διακυβέρνησης του οποίου δεν ευρέθη τίποτε το μεμπτό και το οποίο για το μόνο που κατηγορείται σήμερα, είναι ότι αποκάλυψε το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς των τελευταίων χρόνων.

Κι ακόμη παρακράτος δεν μπορεί να στήνει ένα αριστερό κόμμα που έβγαλε τη χώρα από τη μέγγενη των μνημονίων και το οποίο άφησε στα δημόσια ταμεία το ποσό ρεκόρ για χώρα που βγήκε από κρίση των 37 δις Ευρώ, το οποίο η κυβέρνηση της Δεξιάς λυμαίνεται σήμερα, σπαταλώντας το σκανδαλωδώς και με αδιαφάνεια για να εξαγοράσει συνειδήσεις και να συντηρηθεί στην εξουσία.

Πόσο απελπισμένη, πόσο απεγνωσμένη και σε πόσο δυσχερή θέση πρέπει να βρίσκεται η Δεξιά σήμερα για να υποπίπτει σε τέτοια στοιχειώδη, για πολιτικούς οργανισμούς με εμπειρία χρόνων, πολιτικά ατοπήματα;

Αλλά και πόσο πολιτικό οπορτουνισμό χρειάζεται να διαθέτει το ΚΙΝΑΛ, το πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό κόμμα που κυβέρνησε επί χρόνια τη χώρα και του οποίου ηγήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να ακολουθεί σήμερα για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας τη Δεξιά στον θεσμικό και δημοκρατικό κατήφορο;

Και πόσο εξ ιδίων πρέπει να κρίνουν εκεί στη Δεξιά, για να βλέπουν μπροστά τους συνέχεια και παντού… παρακρατικά φαντάσματα;