Πολλά από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών θύμισαν σε πολλούς μέρες της κυβέρνησης ΝΔ 1990-93 και είναι αλήθεια ότι η δυστοπία που ζει η χώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την “παρένθεση” του πατέρα Μητσοτάκη, διεκδικώντας πλέον τον τίτλο της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.

Τα πρωτεία της οπισθοδρόμησης έχει η Παιδεία που μετατρέπεται σε “εθνική διαπαιδαγώγηση” και εκτροφείο σκοταδισμού ενώ τις τελευταίες μέρες οι μαθητές στοχοποιούνται από υπουργούς και ΜΜΕ ως “τεντιμπόηδες” καθώς “αγανακτισμένοι” προσπαθούν να σπάσουν καταλήψεις. Την ίδια ώρα στους τηλεοπτικούς δέκτες εμφανίζεται να κουνά το δάχτυλο ο… Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, αναβιώνοντας τους χειρότερους εφιάλτες του 90-91, από τους οποίους επιχειρεί να πάρει ρεβάνς.

Άλλωστε, χώρος για τη νεολαία και την αξιοκρατία δεν υπάρχει: Μέσα σε ένα χρόνο διαγράφηκαν κατακτήσεις δεκαετιών, η χώρα επέστρεψε στη φαυλοκρατία, ντελίριο διορισμών με έφεση στα σώματα ασφαλείας γίνονται πλέον από πίσω πόρτες και παράθυρα, με το AΣΕΠ de facto καταργημένο. Πίσω από ψευδεπίγραφα συνθήματα “αριστείας” η ΝΔ μεθοδικά συνθλίβει κάθε αξία των σπουδών, των πτυχίων και των μεταπτυχιακών, αποθεώνοντας τα “δικά μας παιδιά” του πελατειακού κράτους της Δεξιάς. Άλλωστε έχει το know how:Η “συνέντευξη” σε προσεχή διαγωνισμό θα έχει οκταπλάσια μόρια από το… μεταπτυχιακό ! 

Πίσω από τις μνημονιακές -χωρίς μνημόνιο- συνταγές, που διαλύουν τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό, υπάρχουν μπίζνες για ημετέρους και παροξυσμός απευθείας αναθέσεων και σπατάλης, ιδιοποίηση και καταστροφή του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος, σωρεία εργολαβιών κρυμμένες από τη Διαύγεια, ουρές ιδιωτών που αναλαμβάνουν τις “δουλειές” του δημοσίου αλλά και τα ρουσφέτια των κομματαρχών μέσα από “ευέλικτα σχήματα” ιδιωτικού δικαίου. Και καθώς οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας μετατρέπονται σε μια νύχτα σε “ΚΤΕΛ”, έρχεται στη μνήμη η Αθήνα με τα ΡΕΟ…

Η επίθεση στους εργαζόμενους  και ειδικά στους νέους συνοδεύεται από κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους της υγείας και του ασφαλιστικού μόλις είχε συνέλθει, εγκατάλειψη των συνταξιούχων και συρρίκνωση των μικρομεσαίων. Όλα αυτά με ένα μανδύα τραμπικής και ψευτοπατριωτικής δημαγωγίας και αντιμεταναστευτικής  ρητορικής ενώ η χώρα είναι απομονωμένη διπλωματικά και ξεπλένει την πολιτική της εξαπάτηση κάνοντας “διαγραφή ιστορικού”.

Η ΝΔ δείχνει μίσος για τον πολιτισμό και γκροτέσκα εργαλειοποίηση της “αρχαίας κληρονομιάς” που μοιάζει  όλο και περισσότερο με επιδείξεις της χούντας στο Καλιμάρμαρο, την ώρα που η άγρια καταστολή τη θυμίζει ακόμη περισσότερο. Αλλά και μια απίστευτη μιντιακή προπαγάνδα που αναπαράγει στημένα στερεότυπα από φυλλάδιο της ΔΑΠ και κοσμικές επιδείξεις κιτς που θυμίζουν Φρειδερίκη και “δείχνουν” μια κυβέρνηση με νεοπλουτίστικη αισθητική και λεξιλόγιο, κοινωνικό δαρβινισμό και ξεπερασμένα σλόγκαν που έρχονται απευθείας από τη δεκαετία του ’90 και πλασάρονται ως “trendy”.

Το οξύμωρο είναι ότι καθώς ο Μητσοτάκης ξεθεμελιώνει τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τις μεταρρυθμίσεις της μεταπολίτευσης, ο σκληρός πυρήνας των στελεχών της κυβέρνησης και των τεχνοκρατών του υπερσυγκεντρωτικού “επιτελικού κράτους” του,  είναι οι …”εκσυγχρονιστές” της σημιτικής περιόδου που πολέμησαν με μανία την οπισθοδρόμηση και το νεοφιλελευθερισμό του πατρός Μητσοτάκη αλλά στην πορεία ξέμειναν  από μηχανισμό εξουσίας και ανέλαβαν “εργολαβία” τον γιό του και την alt-right ατζέντα του.

Όλο και περισσότερο φαίνεται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί μια εκδίκηση ώστε να δικαιώσει 30 χρόνια μετά, το παρωχημένο θατσερικό αφήγημα που θάφτηκε κάτω από την αντίσταση του δημοκρατικού κόσμου και έγινε εφιάλτης ακόμη και για τη Δεξιά. Αυτό που διαφοροποιεί τις δύο εποχές είναι η πανδημία, εκεί όπου η κυβέρνηση έδειξε πρωτοφανή ανικανότητα οδηγώντας τη χώρα στη καταστροφή αλλά και θράσος, μεταθέτοντας την ευθύνη στους πολίτες. Τό δε “πακέτο ανάκαμψης” σχεδιάζεται από οπαδούς του ΔΝΤ χωρίς αναπτυξιακό αποτύπωμα, με προφανή στόχο να καταστήσει την χώρα, μια λατινοαμερικανική μπανανία. Άλλωστε η υπονόμευση του κράτους δικαίου, η συγκάλυψη της διαφθοράς, η ασυδοσία των οικονομικών παραγόντων και η χειραγώγηση της δικαιοσύνης και κάθε ανεξάρτητης αρχής, εκεί ακριβώς παραπέμπουν.

Είναι πράγματι η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.