Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι η πανδημία έχει πάρει πλέον εξαιρετικά επικίνδυνη τροπή, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ειδικότερα οι χώρες της Ευρώπης παρουσιάζουν, κυρίως τον τελευταίο μήνα, μια ραγδαία επιδείνωση, η οποία αφορά το σύνολο των παραμέτρων. Δηλαδή, εκθετική αύξηση παρουσιάζουν ο αριθμός των κρουσμάτων, των νοσηλευομένων, των διασωληνωμένων, των θανάτων, γεγονός που μαζί με την ανάλογη αύξηση των τιμών, των υπό μελέτη δεικτών, καθιστούν επιπλέον και τις προβλέψεις, σύμφωνα με τους σχετικούς υπολογισμούς, άκρως ανησυχητικές.

Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο, η ΕΕ βρέθηκε στην ανάγκη να προχωρήσει σε μία συγκροτημένη και κοινή αντίδραση. Έτσι λοιπόν στις 28 Οκτωβρίου, δόθηκε στη δημοσιότητα η Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Comission), προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σχετικά με τα πρόσθετα μέτρα αντιμετώπισης της COVID-19.

Με την κίνηση αυτή αναδεικνύεται σαφώς η αναγκαιότητα της χάραξης και της εφαρμογής μιας καθολικής, ενιαίας, συλλογικής, οργανωμένης και συγκροτημένης αντιμετώπισης της πανδημίας.

Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός, ότι παρά τα κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να παρουσιάζει η έξαρση του πανδημικού κύματος, οι παράγοντες που την επηρέασαν και που εξακολουθούν να την επηρεάζουν, δεν είναι πάντα οι ίδιοι και ότι μπορεί να διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Με άλλα λόγια υπάρχουν χώρες οι οποίες ακολούθησαν πιο συστηματικά και οργανωμένα τις ενδεδειγμένες πολιτικές Δημόσιας Υγείας και εφάρμοσαν πιο σωστά μέτρα, όπως το εκτεταμένο, μαζικό και στοχευμένο testing, εξαντλητικές, σχολαστικές ιχνηλατήσεις, αξιοποιώντας ψηφιακές εφαρμογές, που προσφέρουν οι δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογικής εξέλιξης κλπ.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι ίσχυσε το ίδιο και για τη χώρα μας. Όποιος έχει παρακολουθήσει συστηματικά όλο το προηγούμενο διάστημα τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλαν μεγάλες και οργανωμένες χώρες της Ευρώπης στον τομέα της Δημόσιας Υγείας, για να προλάβουν τη σημερινή έξαρση, δεν θα δυσκολευθεί να διαπιστώσει τις διαφορές που παρουσιάζουν σε σχέση με τη χώρα μας, όσον αφορά στην αντιμετώπιση, του κοινού προβλήματος της πανδημίας.

Παρ’ όλα αυτά, είναι φανερή η προσπάθεια που καταβάλλεται να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, είναι πολύ φυσικό,  από τη στιγμή που συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση μάλιστα.
Η προσπάθεια αυτή είναι μέρος της συστηματικής τακτικής που αποσκοπεί στη συγκάλυψη του ελλείμματος ενεργειών από την πλευρά της πολιτείας, μέσω της μεθόδου μετάθεσης των ευθυνών. Προηγήθηκε επί μήνες η απόδοση ευθυνών κατ’ αποκλειστικότητα στην έλλειψη αισθήματος «ατομικής ευθύνης» ή «ατομικής συνείδησης», γενικεύοντας και παίρνοντας σαν βάση αναφοράς ακραίες και κατά τ’ άλλα επικίνδυνες και καταδικαστέες κοινωνικές συμπεριφορές.

Τούτη την ώρα, η πολιτική της ήσσονος προσπαθείας επιχειρείται να εξομοιωθεί με εκείνη της μείζονος άλλων χωρών, αποσιωπώντας την τραγική ολιγωρία, όσον αφορά την προετοιμασία των μηχανισμών και των δομών της Δημόσιας υγείας και του ΕΣΥ, για την αντιμετώπιση μιας προβλέψιμης και «αναμενόμενης» νέας έξαρσης.

Δεν δείχνει όμως σύνεση και σοβαρότητα το να καλύπτεται κανείς πίσω από τις προσπάθειες των άλλων για να κρύψει τις δικές του παραλείψεις, εκμεταλλευόμενος τη γενικευμένη έξαρση της πανδημίας, αποδίδοντας τη δική του παταγώδη αποτυχία, στα ίδια προβλήματα που οδήγησαν τους άλλους σε μία οδυνηρή κατάληξη, παρά τις οργανωμένες και μεθοδευμένες ενέργειές τους. Πολύ δε περισσότερο να δημιουργεί την εντύπωση ελαχιστοποίησης του προβλήματος, με το να επιδίδεται σε συγκρίσεις θεωρώντας το μη χείρον, ως βέλτιστον.

Για άλλη μια φορά ακόμη, μέλλει να αποδειχθεί, ότι τέτοιου είδους συγκρίσεις όπως και άλλες που έχουν κατά καιρούς επιχειρηθεί στο παρελθόν, είναι αδόκιμες και άστοχες και ότι κυρίως δεν ωφελούν σε τίποτε τούτη την ώρα, την ώρα που απαιτούνται απτά και συγκεκριμένα έργα, κι όχι, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και εξαγγελίες  ή εκ νέου αναφορές σε δήθεν υπενθυμίσεις περί της επικινδυνότητας και της συνεχούς παρουσίας του ιού ανάμεσά μας, που γίνονταν, τυπολατρικά και μόνον, ως επωδός του γενικότερου αφηγήματος επανάπαυσης, που με τη σειρά του στήριζε το success story των προηγούμενων μηνών.

Η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας έφτασε εδώ που έφτασε κάνοντας τα λιγότερα, ενώ οι άλλες χώρες είχαν κάνει συντριπτικά περισσότερα, φτάνοντας στα όρια τους.

Η αλήθεια είναι ότι η χώρα είχε καλύτερες προϋποθέσεις για να αντιμετωπίσει τη προαναγγελθείσα επιδείνωση, γιατί

• είχε λιγότερες απώλειες βγαίνοντας από το lockdown
• είχε υποστεί το πρώτο κύμα με λιγότερη σφοδρότητα
• είχε την ευκαιρία και το χρόνο να οργανώσει τα συστήματά της (Δημόσια Υγεία – εξωνοσοκομειακή περίθαλψη – ΕΣΥ)
• είχε την ευκαιρία να μελετήσει επακριβώς την έκταση και τη δυναμική της πανδημίας, που υπέβοσκε, ανιχνεύοντας τον πραγματικό αριθμό κρουσμάτων, παρά τον μικρό αριθμό «επιβεβαιωμένων», που αναδείκνυαν οι αυστηρά περιορισμένοι έλεγχοι. Ακόμη κι αυτό, το προϋπάρχον σύστημα οργανωμένης επιτήρησης sentinel – αν και αναφέρθηκε «εν παρόδω» από τον κο Τσιόδρα – ουδόλως αξιοποιήθηκε
• είχε μεγαλύτερη δυνατότητα να ελέγξει δυνητικές εστίες μετάδοσης – κοιμώμενα clusters, όπως τις κλειστές και ημίκλειστες δομές, αλλά κυρίως τα γηροκομεία, των οποίων ο αριθμός – λόγω διαφορετικών κοινωνικών, πολιτισμικών συνηθειών και αντιλήψεων – δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο στις άλλες χώρες. Ας σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών στις άλλες χώρες, προέρχονταν από αυτούς τους χώρους. Η Γαλλία υπολογίζει, ότι κατά το πρώτο κύμα, οι θάνατοι στους χώρους αυτούς, αντιστοιχούν στο ήμισυ των συνολικών της απωλειών. Στην Ελλάδα αν και η αποφυγή αυτού του είδους απωλειών ήταν εφικτή, εν τούτοις κατέστη ανέφικτη
• είχε τη δυνατότητα να προβλέψει και να επιλύσει τα προβλήματα που δημιουργούσαν οι συνωστισμοί σε γνωστά για την αυξημένη μεταδοτικότητά τους περιβάλλοντα, όπως ΜΜΜ, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες κλπ
• είχε τη δυνατότητα να οργανώσει πιο προσεκτικά και επισταμένα, με πρακτικές και εφαρμόσιμες λύσεις,  τον τομέα υπηρεσιών του τουρισμού, στο όνομα της εξυπηρέτησης του οποίου έγινε το βασικό «άνοιγμα» της χώρας μας
• είχε τη δυνατότητα να επιβάλει αυστηρότερα μέτρα στις πύλες εισόδου, με καθολικούς ελέγχους στους επισκέπτες ή ακόμη να κλείσει και τα σύνορά της (πχ τα βόρεια σύνορα) ή να μην επιτρέψει την είσοδο επισκεπτών από χώρες με επιβαρυμένη επιδημιολογική εικόνα όπως το το Ισραήλ (βλέπε προηγούμενα δημοσιεύματα στο tvxs) κλπ

Είναι καιρός πλέον να διδαχθούμε από τα λάθη και να αξιοποιήσουμε τη θετική εμπειρία της εφαρμογής τόσο των κλασσικών, όσο και των καινοτόμων μέτρων, που ακολούθησαν άλλες χώρες, όπως αυτές της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, η Ωκεανία και η Νέα Ζηλανδία με καθομολογούμενη επιτυχία.

Την αναγκαιότητα αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει η πρόσφατη Ανακοίνωση της  Comission, σε μια προσπάθεια καθολικής εφαρμογής της θετικής εμπειρίας, άλλων ευρωπαϊκών χωρών, που μέχρις στιγμής ακολούθησαν τα σωστά μέτρα, με τη σωστή μεθοδολογία, ανεξάρτητα από το αν αυτά δεν κατάφεραν μέχρι στιγμής να αποδώσουν στον επιδιωκόμενο βαθμό.

Τέλος, μέσα από αυτά τα κύρια σημεία και τις υποδείξεις της ανακοίνωσης:

• ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΡΟΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
• ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΟ testing
• ΠΛΗΡΗ ΧΡΗΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΑΦΩΝ

αναδεικνύονται ως τα βασικά ελλείμματα στην πολιτική που επιλέχθηκε και φωτίζουν τις λανθασμένες πτυχές στη στρατηγική που ακολουθήθηκε από την πλευρά της πολιτείας, στα οποία έχουμε εκτενώς αναφερθεί, όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από πληθώρα δημοσιευμάτων στο tvxs.