Ο συμψηφισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των ανεύθυνων. Όταν οι μαρτυρίες είναι αδιαμφισβήτητες και τα στοιχεία σε βάρος κάποιου αποκαλυπτικά, η τακτική της υπεράσπισής του είναι πάντα ίδια.

Επιστρατεύονται, κι όταν δεν υπάρχουν έτοιμες επινοούνται, δικαιολογίες για άλλες, παρόμοιες με τις επίδικες παραβατικές συμπεριφορές που συμβαίνουν αλλού, σε όσο το δυνατόν πιο εγνωσμένης εντιμότητας και υπεράνω υποψίας περιβάλλοντα. Με τελικό σκοπό, δια του συμψηφισμού, να διασκεδαστούν οι αρνητικές εντυπώσεις, να αμφισβητηθεί η σοβαρότητα της παράβασης και έτσι να αποενοχοποιηθεί ο αποδεδειγμένα ένοχος.

«Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες» έλεγαν παλιά όταν ήθελαν να μειώσουν τη σημασία μιας παραβατικής συμπεριφοράς.

Και αφού αυτή συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες που ούτε πρόθεση έχουν, ούτε βεβαρημένο ιστορικό και επιπλέον είναι και υπεράνω πάσης υποψίας, αυτόματα η παράβαση υποβιβάζεται στην κατηγορία του ασήμαντου πταίσματος.

Ακριβώς αυτή την τακτική του συμψηφισμού ακολουθεί εκ συστήματος η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάθε φορά που συλλαμβάνεται με τη… γίδα στην πλάτη. Και δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό συνέβη…

Η πρώτη ευκαιρία ήρθε με την παταγώδη αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, που μας κόστισε ήδη 31.000 θανάτους, κατατάσσοντας την Ελλάδα πρώτη σε απώλειες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ευρώπη. Όταν τέλειωσαν οι εύκολοι πανηγυρισμοί και εξαντλήθηκαν οι θριαμβολογίες περί πρωθυπουργού – Μωυσή που θα οδηγούσε το λαό του σε ασφαλές υγειονομικά μονοπάτι εν μέσω θανάτων στην Ευρώπη, η τακτική άλλαξε.

Όταν δηλαδή το σύστημα υγείας ξεπέρασε τις δυνατότητές του, αποδυναμωμένο από τα χρόνια των μνημονίων και εγκαταλελειμμένο σε συνθήκες πανδημίας από μια κυβέρνηση που δεν το θωράκιζε για να το ιδιωτικοποιήσει στη συνέχεια και όταν πια εξαντλήθηκαν οι αστείες και αντιεπιστημονικές δικαιολογίες περί πεταμένων χρημάτων στον εξοπλισμό και τη στελέχωση του ΕΣΥ και αποκαλύφθηκαν τα κυβερνητικά ψέματα με τα οποία αμφισβητούνταν η συμβολή των ΜΕΘ στη μείωση της θνητότητας, τότε επιστρατεύθηκε η σωτήρια τακτική του συμψηφισμού.

«Η πανδημία είναι διεθνές φαινόμενο. Συμβαίνει παντού και κυρίως στην Ευρώπη, η οποία πλήττεται εξ ίσου, αν όχι και σοβαρότερα από εμάς» είναι η μόνιμη επωδός της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Η μισή όμως αλήθεια είναι γνωστό ότι ισοδυναμεί με το μεγαλύτερο ψέμα.

Γιατί ναι μεν η πανδημία είναι διεθνές φαινόμενο που πλήττει και τα πιο οργανωμένα κράτη, αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί η Ελλάδα έρχεται πρώτη σε θανάτους στην Ευρώπη λόγω πανδημίας.
Μάλλον κάτι κάνουν εκεί καλύτερα από εμάς, με αποτέλεσμα κάτω από ίδιο διεθνές φαινόμενο, να καταφέρνουν να έχουν πολύ λιγότερα θύματα.

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και με τις φυσικές καταστροφές λόγω κλιματικής κρίσης. Όπου και πάλι πρωταγωνιστούμε, έχοντας πολύ περισσότερες καμένες εκτάσεις ανά δασική πυρκαγιά σε σύγκριση με τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες με τις οποίες μοιραζόμαστε τα ίδια ακραία καιρικά φαινόμενα.

Μόλις δηλαδή κι εδώ κουράστηκαν να αλληλοσυγχαίρονται για την καταπληκτική οργάνωση του επιτελικού κράτους και άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι οι φωτιές έσβηναν από μόνες τους όταν έφταναν στη θάλασσα, άρχισαν τις δικαιολογίες περί κλιματικής αλλαγής που είναι διεθνές φαινόμενο με αναπόφευκτες συνέπειες.

Με αποτέλεσμα να έχει καταστραφεί μεγάλο μέρος του προστατευόμενου δάσους της Δαδιάς στον Έβρο, να καίγεται αβοήθητο επί μέρες το σπάνιο οικοσύστημα της Βάλια Κάλντα κι η τηλεόραση στη χώρα που κατατάσσεται 108η στον κόσμο ως προς την ελευθεροτυπία, να δείχνει πως οι δασικές πυρκαγιές καίνε την Καλιφόρνια ή τη Γαλλία.

Παραλείποντας βέβαια επιμελώς να συγκρίνουν τις καμένες εκτάσεις ανά πυρκαγιά εκεί κι εδώ. Και αποσιωπώντας τη με απόσταση καλύτερη προετοιμασία και οργάνωση του εκεί κρατικού μηχανισμού, που ευθύνεται για τις λιγότερες καταστροφές. Και βέβαια παραλείποντας να δείξουν τι συμβαίνει στα καμένα της Εύβοιας ένα χρόνο μετά, σε σύγκριση με την αποκατάσταση των καμένων και τις απαγορεύσεις οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας που επιβάλλονται αλλού.

Η ίδια ακριβώς πολιτική του συμψηφισμού με όσα συμβαίνουν διεθνώς εφαρμόζεται όμως και με την υπόθεση της διαχείρισης της ενεργειακής κρίσης.

Όπου αποσιωπώντας το γεγονός ότι η Ελλάδα έφτασε να έχει το πιο ακριβό ρεύμα και την πιο ακριβή βενζίνη στην Ευρώπη επειδή δεν έλαβε κανένα μέτρο περιορισμού των ανατιμήσεων και αντιμετώπισης της ακρίβειας, έχοντας πάρει μόνο μέτρα επιχορήγησης των κερδοσκόπων που και είναι οι μόνοι κερδισμένοι, αποδίδουν την ακρίβεια στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.

Αγνοώντας ακόμη και το γεγονός ότι η ακρίβεια ξεκίνησε 6 μήνες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος…

Για να φτάσουμε στην τραγική για τη Δημοκρατία υπόθεση του ελληνικού Water Gate. Της παρακολούθησης δηλαδή δημοσιογράφων και πολιτικών αρχηγών από την υπό την πρωθυπουργική ευθύνη ΕΥΠ, όπως αποδείχθηκε στην κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Διαφάνειας της Βουλής. Αλλά και όπως μαρτυρούν διεθνείς κολοσσοί που επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα αγόρασε το περίφημο κακόβουλο λογισμικό Predator με το οποίο επιτυγχάνεται η παρακολούθηση τηλεφώνων.

Όταν ακόμη και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του, κάνοντας γνωστό ότι δέχθηκε το ίδιο ύποπτο λινκ στο κινητό του με εκείνο του δημοσιογράφου Κουκάκη, για τον οποίο ο διοικητής της ΕΥΠ παραδέχθηκε ότι παρακολουθούνταν, τότε εμφανίστηκαν δύο πρόθυμες ευρωβουλευτίνες, η Μαρία Σπυράκη και η Εύα Καϊλή, που κατέθεσαν ότι τα ίδια με εδώ συμβαίνουν και στο υπεράνω υποψίας Ευρωκοινοβούλιο. Και συνεπώς οι παρακολουθήσεις είναι διεθνές φαινόμενο που θέλει προσοχή και αντιμετωπίζεται με διεθνή μέσα κλπ κλπ.

Αποσιωπώντας εντέχνως το γεγονός ότι στο Στρασβούργο ήταν η ίδια η ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου που ειδοποίησε τους ευρωβουλευτές ότι παρακολουθούνταν. Σε απόλυτη αντίθεση με την Ελλάδα, όπου η υπεύθυνη κυβέρνηση όχι μόνο δεν ειδοποίησε τους παρακολουθούμενους, αλλά ψήφισε και ειδική διάταξη με την οποία οι ενδιαφερόμενοι δεν δικαιούνται στο εξής να ενημερώνονται για τίποτε σχετικό με την παρακολούθησή τους.

Και υπάρχει βέβαια και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης που θυμήθηκε τώρα, 7 χρόνια μετά, ότι παρακολουθούνταν, λέει, όσο ήταν υπουργός Ενέργειας. Χωρίς αυτό να γίνει αιτία για να αναρωτηθεί κανένας δημοσιογράφος από όσους αναπαρήγαγαν την είδηση, γιατί άραγε οι Κουκάκης και Ανδρουλάκης διαμαρτυρήθηκαν άμεσα και σε πραγματικό χρόνο, ενώ ο Λαφαζάνης περίμενε 7 χρόνια για να μοιραστεί μαζί μας το μεγάλο του μυστικό…

Κοινός παρονομαστής σε όλες τις απόπειρες συμψηφισμού είναι ότι εμμέσως πλην σαφώς, η κυβέρνηση αναγνωρίζει την ενοχή της.

Κι ακόμη, αποδίδοντας τις ευθύνες συνεχώς σε διεθνή φαινόμενα και σε εισαγόμενες συνθήκες, η κυβέρνηση αποδέχεται τη μεγάλη αλήθεια. Ότι δηλαδή ενώ τα ίδια συμβαίνουν πράγματι και αλλού, μόνο η Ελλάδα αναγορεύεται συστηματικά σε πρωταγωνίστρια χώρα στην έκταση και στο μέγεθος των συνεπειών.

Κι αυτό γιατί ενώ ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα επεμβαίνοντας, παίρνοντας μέτρα και διορθώνοντας τις παθογένειες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η δια του συμψηφισμού απόσειση των ευθυνών από την ίδια, για ο,τιδήποτε συμβαίνει.

Μια κυβέρνηση όμως που ενδιαφέρεται αποκλειστικά να προστατέψει την εικόνα της και καθόλου να λύσει τα προβλήματα που βασανίζουν τους πολίτες, είναι ο ορισμός μιας παθολογικά ανεύθυνης κυβέρνησης.