“Για δύο-τρείς ώρες αδικαιολογήτως απών στον κόσμο σου” Θ.Βοριάς, “Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου”

Προφανώς η εξαπάτηση, εαυτής και τρίτων, συνιστά παράνομη ενέργεια. Ακόμα κι αν η επίκληση μιάς οριακής κατάστασης δικαίου, από τη μία η πλαστογράφηση ενός πιστοποιητικού κι από την άλλη η μικρή επιβίωση μέσα στη φτώχια και την αναξιοπρέπεια, χαρακτηρίζεται από πολλούς  ανήθικη πράξη, η οποία παραβιάζει την ισότητα των ευκαιριών και τους κανόνες της δημόσιας διαφάνειας κι εμπιστοσύνης, αναρωτιέμαι ποιά θέση στην ιεράρχιση της προσβολής των προστατευόμενων εννόμων αγαθών πρέπει να καταλάβει αυτή η εκτροπή.Δεύτερη μετά την ανθρωποκτονία;τέταρτη μετά τη ληστεία; Έβδομη, όγδοη μετά τη διαφθορά;

Η ποινή των 10 ετών για μία τάξη του Δημοτικού συνιστά και αυτή μία παράβαση των αξιών του νομικού πολιτισμού και των αρχών της αναλογικότητας, της αναγκαιότητας, της δικαιοπολιτικής. Αναρωτιέμαι γιατί η επιείκεια αντικαταστάθηκε από μία ακραία αυστηρότητα, λες και δεν τιμωρήθηκε η πράξη αλλά η ιδιότητα ενός χαμένου του παιχνιδιού, μιάς έτσι κι αλλιώς πλαστής ζωής. Αναρωτιέμαι κι ανησυχώ.