Στα παιδικά πάρτι ο μαξιλαροπόλεμος είναι πολύ αγαπητός. Είναι σχεδόν ασφαλής για τα μάτια των γονέων, σχεδόν επικίνδυνος για τα μάτια των παιδιών. Στην Ελλάδα της επικείμενης κρίσης η συζήτηση για το μαξιλάρι κληρονομιά των 37 δις του ΣΥΡΙΖΑ είναι κομβική. Η κυβέρνηση επιθυμεί να παρουσιάσει μια ασαφής εικόνα ότι όλα θα δρομολογηθούν ως οφείλουν, χωρίς όμως ενημέρωση, δημόσιο διάλογο και διαφανή στρατηγικό σχεδιασμό.

Η αντιπολίτευση ορθώς επισημαίνει ότι η διαχείριση του μαξιλαριού είναι το εισιτήριο προς την ασφάλεια και ότι η σημερινή διαχείριση είναι αμφισβητήσιμη και άρα επικίνδυνη. Τα 14 δις είναι σημαντικό το πότε και το πώς θα δοθούν προκειμένου να πετύχουμε την επανεκκίνηση της οικονομίας. «Θα πρέπει να δοθούν τώρα για να κρατηθούν εν ζωή οι επιχειρήσεις» τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας. «Τέσσερα δισ. δίνει συνολικά η κυβέρνηση. Για ποιο λόγο μιλάει για 14 δις; Για ποιο λόγο μέχρι χθες δεν έλεγε τίποτα για το μαξιλάρι και τώρα μας λέει ότι το έχει ξοδέψει».

Στην τηλεδιάσκεψη του πρωθυπουργού με τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους ορίστηκε ως στόχος η επιτάχυνση των διαδικασιών υλοποίησης των δημοσίων έργων, με σοβαρές αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο. Προς το παρόν ότι αλλαγές επιχειρούνται είναι προς την αδιαφάνεια επικαλούμενοι τις έκτακτες συνθήκες της κρίσης.

Ήρθε η ώρα για σκληρή αντιπολίτευση. Την συναίνεση την πρόσφερε απλόχερα η αντιπολίτευση σε μια εθνική κρίση. Δεν είναι όμως δυνατό την στιγμή που ο κόσμος αγωνιά για το μέλλον του, να ανεχτούμε ένα πάρτι για λίγους με εφόδια ένα μαξιλάρι που χτίστηκε για όλους.   Οι επιχειρηματίες αγωνιούν σε μια Ελλάδα, που σου ζητά να ρισκάρεις και μετά σε αφήνει εκτεθειμένο. Οι εργαζόμενοι απορροφούν την πίεση από τους πανικόβλητους (χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία) εργοδότες.

Μια Ελλάδα σε σύγχυση για το αν πρόκειται να ζήσει ξανά μια οικονομική πανωλεθρία, ενώ η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να κερδίζει επικοινωνιακούς πόντους. Κρίμα γιατί σε αυτήν την συνθήκη μπορούσε να δομηθεί ένας υγιής διάλογος για την Ελλάδα του αύριο. Μια Ελλάδα που θα θέσει ψηφιακούς στόχους, θα ανακατευθύνει την παραγωγική της δύναμη και θα σχεδιάσει έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα που θα αντέχει στις κρίσεις. Το μαξιλάρι μας χρειάστηκε νωρίτερα του αναμενομένου. Ο τουρισμός και οι μεταφορές που ευδοκίμησαν, τώρα είναι σε δυσμενή θέση. Ο ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας παγώνει. Χρειαζόμαστε ένα συνεκτικό εθνικό σχέδιο που θα προσφέρει προστασία και αλληλεγγύη και ταυτόχρονα θα τρέφει την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα. Την επιχειρηματικότητα όχι την εργοδοτική ασυδοσία, ούτε την ολιγαρχική ασυλία.  

Τα παιδικά πάρτι πάντα λήγουν άδοξα με μια αυστηρή φωνή από τον επιβλέποντα. Είναι η ώρα για αυτήν την φωνή, πριν να είναι αργά.