Τη μέρα που ο αριθμός κρουσμάτων COVID 19 κατέγραψε ρεκόρ αύξησης, φτάνοντας στα 3.739 νέα κρούσματα, στα κανάλια της τηλεόρασης η είδηση παρουσιάστηκε προς το τέλος των Δελτίων. Μετά από μεμονωμένες εγκληματικές πράξεις που παρουσιάζονται κατ’ επανάληψη τον τελευταίο καιρό και μετά, βέβαια, από τη δραστηριότητα του πρωθυπουργού και των λοιπών κυβερνητικών στελεχών. Στη δημόσια τηλεόραση μάλιστα, στην ΕΡΤ1 συγκεκριμένα, η είδηση παρουσιάστηκε σαν δευτερεύουσα, 40’ μετά την έναρξη του Δελτίου και λίγο πριν τη λήξη του.

Τι είναι αυτό που κάνει τα ΜΜΕ, τα οποία υποτίθεται ότι κυνηγούν την είδηση με βάση το ενδιαφέρον του κοινού γι’ αυτήν, να αξιολογούν τόσο χαμηλά την έξαρση της πανδημίας και την εκτόξευση των κρουσμάτων, μια είδηση δηλαδή που προφανώς αφορά και ενδιαφέρει όλους τους τηλεθεατές, αφού απειλεί την υγεία και τη ζωή τους;

Το φαινόμενο λέγεται μιθριδατισμός. Ο όρος προέρχεται από τον τελευταίο βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη, ο οποίος ζώντας με τον φόβο ότι θα δολοφονηθεί με δηλητηριασμό, δηλητηρίαζε εκείνος, από μόνος του, με μικρές και μη θανατηφόρες δόσεις τον εαυτό του, προκειμένου να τον εξοικειώσει σε ενδεχόμενη σε βάρος του δολιοφθορά.

Την έπαθε όμως, γιατί όταν ηττήθηκε από τον Ρωμαίο Πομπήιο και για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού, προσπάθησε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο. Δεν τα κατάφερε όμως, γιατί ο οργανισμός του είχε ήδη αποκτήσει ανοσία.

Ο μιθριδατισμός είναι μια διαδεδομένη σήμερα μέθοδος απόκτησης ανοσίας. Εφαρμόστηκε με επιτυχία στην Αυστραλία και στη Βραζιλία, όπου τον χρησιμοποιούν για να αποκτηθεί ανοσία απέναντι στα θανατηφόρα τσιμπήματα επικίνδυνων φιδιών, όπως κόμπρας και οχιάς.

Σήμερα, ως μιθριδατισμός εννοείται η σταδιακή εξοικείωση σε κάθε λογής ανεπιθύμητη ή επικίνδυνη κατάσταση, με σκοπό να μην υπάρχει αντίδραση σε αυτήν.

Ο μιθριδατισμός λοιπόν είναι το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Αφού απέτυχαν να προκαλέσουν ανοσία της αγέλης στον πληθυσμό, με τη θλιβερή αναξιοπιστία με την οποία χειρίστηκαν την εμβολιαστική εκστρατεία, η οποία έφτασε σε ποσοστά εμβολιασμού της τάξης του 60% του πληθυσμού, όταν άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ξεπεράσει το 80%, άλλαξαν τακτική.

Η νέα μέθοδος που ακολουθούν έχει τον κωδικό «λίστα Πέτσα». Η διαχείριση της πανδημίας ασκείται πλέον με επικοινωνιακές και όχι με ιατρικές μεθόδους.
Αποφάσισαν δηλαδή από το καλοκαίρι κι εδώ, αντί να προσπαθούν χωρίς επιτυχία να προκαλέσουν ανοσία στον πληθυσμό απέναντι στην πανδημία, να προκαλέσουν ανοσία στον φόβο που αισθάνονται οι πολίτες απέναντι στην αρρώστια. Δηλητηριάζοντας καθημερινά, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ, τους τηλεθεατές με μικρές δόσεις εξοικείωσης με τον φόβο της νόσησης.

Αν για παράδειγμα, πριν από χρόνια, κάποιο δυστύχημα με 30 νεκρούς θεωρούνταν πολύνεκρη τραγωδία και απασχολούσε τα κανάλια επί μέρες ως πρώτη είδηση, σήμερα που σε καθημερινή βάση πεθαίνουν περί τους 30 ή συχνά και περισσότεροι άνθρωποι από την πανδημία, αυτή δεν θεωρείται μεγάλη είδηση.
Στην τραγωδία στο Μάτι χάθηκαν άδικα 102 άνθρωποι. Και η υπόθεση, και σωστά, καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη σαν μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της σύγχρονης ιστορίας.

Αντίθετα σήμερα, που μόνο κατά το μήνα Οκτώβριο χάθηκαν άδικα 587 συμπολίτες μας από τον κορονοϊό, αυτό δεν περνάει ούτε στα ψιλά. Και αν ρωτήσετε οποιονδήποτε πόσους θανάτους είχαμε στο Μάτι από την πυρκαγιά αφενός και πόσους από την πανδημία τον τελευταίο μήνα αφετέρου, είναι βέβαιο ότι όλοι  θα γνωρίζουν τον αριθμό των νεκρών στο Μάτι, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν απειλούνται πλέον από αυτόν τον κίνδυνο. Ελάχιστοι όμως θα ξέρουν να απαντήσουν για τον αριθμό των θανάτων από την πανδημία, έναν κίνδυνο που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Ή ακόμη και να το γνωρίζουν, δεν το θεωρούν αρκετά… τρομακτικό.

Τι κάνει άραγε το 102 να είναι πολύ μεγάλος αριθμός θανάτων που θα μείνει, και σωστά επιμένω, στην ιστορία, σε αντίθεση με τον πολύ μεγαλύτερο αριθμό των 587 θανάτων του Οκτωβρίου και ακόμη περισσότερο με των 15.447 συνολικών θανάτων μέχρι σήμερα από την πανδημία, που περνούν σχεδόν απαρατήρητοι;

Η απάντηση είναι ο μιθριδατισμός που προκαλούν τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Να που πήγαν τα περισσότερα από 40 εκατομμύρια δημόσιου χρήματος που δόθηκαν στα ΜΜΕ για να διαδώσουν δήθεν την ιδέα της προφύλαξης από την πανδημία και της λήψης των κατάλληλων μέτρων.

Έγιναν μικρές καθημερινές δόσεις δηλητηριασμού των τηλεθεατών, προκειμένου να αποκτηθεί συλλογική ανοσία απέναντι όχι στην ίδια την πανδημία, αλλά απέναντι στον φόβο γι’ αυτήν.

Αντί δηλαδή να περιορίσουν την πανδημία ως ασθένεια, επιτυγχάνοντας ανοσία της αγέλης, εξοικείωσαν τους τηλεθεατές με τον κίνδυνο της αρρώστιας.
Συνέπεια του μιθριδατισμού είναι η απόσυρση των περισσότερων μέτρων προφύλαξης από την πανδημία, εν μέσω έξαρσης της νόσου.

Τα σχολεία άνοιξαν ως εάν να μη συμβαίνει τίποτε και η πολιτική των συγχωνεύσεων που προωθεί η υπουργός Παιδείας αυξάνει τους μαθητές στις τάξεις, ανεβάζοντας τον συνωστισμό στις τάξεις στους 28-30 μαθητές.

Τα πανεπιστήμια επίσης λειτουργούν με μια ακατανόητα εγκληματική κυβερνητική απόφαση που επιβάλλει τα μαθήματα να γίνονται στις ανεπαρκείς, λόγω πλήθους φοιτητών, αλλά και ακατάλληλες, λόγω παλαιότητας και τεχνικών προβλημάτων, αίθουσες «με τη μέγιστη δυνατή πληρότητα».

Και τα κορονοπάρτι στο ΑΠΘ, με τους 1.500 φοιτητές να συνωστίζονται γλεντώντας σε αυτά όλη νύχτα, να μην προκαλούν το ενδιαφέρον ούτε των πρυτανικών, ούτε όμως και της αστυνομίας και των κρατικών αρχών, οι οποίοι έκαναν σαν να μη συμβαίνει τίποτε…

Κι όλα αυτά με μια λάθος επιστημονική αντίληψη την οποία εμπεδώνουν καθημερινά στους πολίτες. Ότι με ένα ποσοστό 60% εμβολιασμένων στην κοινότητα δεν χρειάζονται άλλα μέτρα προστασίας. Παρά το γεγονός ότι ο ευρωπαϊκός οργανισμός ECDC, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων, στην πρώτη του σελίδα έχει ως δεύτερο μέτρο προστασίας από την πανδημία, μετά τον εμβολιασμό, την τήρηση αποστάσεων ασφαλείας.

Τα αποτελέσματα του μιθριδατισμού είναι θλιβερά και τα βλέπουμε μόνο στις ανακοινώσεις των διεθνών οργανισμών. Όπου η Ελλάδα είναι συστηματικά, τον τελευταίο καιρό, στις 2-3 τελευταίες θέσεις της Ευρώπης στον δείκτη του αριθμού των θανάτων ως προς τον πληθυσμό. Ανταγωνιζόμενη μόνο χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης, όπως η Βουλγαρία.

Που σημαίνει ότι η πανδημία βρίσκεται σε έξαρση, ο αριθμός των κρουσμάτων και των θανάτων τραβά την ανηφόρα και μας φέρνει στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης κι εμείς εδώ, ακολουθούμε τη θεωρία της ατομικής ευθύνης που βολεύει μικροπολιτικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όπου για ό,τι συμβαίνει κοντά 2,5 χρόνια μετά τις εκλογές φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και βεβαίως και όλοι εμείς οι πολίτες.

Ο μόνος που δεν ευθύνεται ποτέ και για τίποτε είναι ο πραγματικός πολιτικά υπεύθυνος για τη σημερινή κατάντια, για την εκτόξευση δηλαδή των κρουσμάτων και για τις άδικες απώλειες χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, ο ίδιος ο πρωθυπουργός.