Τι ήθελε να πει και τι ήθελε να κρύψει ο πρωθυπουργός με το διάγγελμα;

Κάθε φορά που ένας πρωθυπουργός αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήσει με τους πολίτες μέσω διαγγέλματος, προσπερνώντας όλους τους άλλους τρόπους που διαθέτει – και ένας πρωθυπουργός διαθέτει πολλούς – σημαίνει ότι κάτι πολύ σημαντικό, κάτι βαρυσήμαντο έχει να εξαγγείλει.

Όταν όμως η χώρα μαστίζεται από μια ισχυρά μεταδοτική και πρωτόγνωρη πανδημία που απειλεί τον πληθυσμό και όταν καθημερινά τα δελτία ειδήσεων μυρίζουν αρρώστια και θάνατο, όταν η οικονομία της χώρας βυθίζεται στην ύφεση, με την αγορά να έχει παγώσει, τις μετακινήσεις και τα ταξίδια να έχουν απαγορευτεί και τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα να ακυρώνονται μαζικά από τα Ευρωπαϊκά και διεθνή πρακτορεία, όταν οι επιχειρήσεις βρίσκονται μπροστά σε πρωτοφανή αδιέξοδα και οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς δουλειά στο σπίτι, βλέποντας τις οικονομίες τους να εξαντλούνται και την προοπτική επιστροφής τους στη δουλειά να χάνεται, όταν συμβαίνουν όλα αυτά στη χώρα σου και είσαι πρωθυπουργός, δεν μπορεί να σκηνοθετείς ολόκληρο διάγγελμα για να ανακοινώσεις ένα επίδομα για ένα μικρό μόνο μέρος των πολιτών κι αυτό ύψους μόλις 400 Ευρώ…

Ή κάτι άλλο θέλεις να πεις και δεν το λες ευθέως ή κάτι θέλεις να κρύψεις και το κρύβεις επιμελώς.

Στην περίπτωση του χθεσινού διαγγέλματος του πρωθυπουργού ισχύουν και τα δυο.

Η απόκρυψη της αλήθειας για την εξάπλωση της νόσου

Πρώτη λοιπόν αλήθεια που ο πρωθυπουργός επιμελώς απέκρυψε μέσα από τα ωραία λόγια που απηύθυνε στους πολίτες και πίσω από την ωραιοποιημένη εικόνα της χώρας που παρουσίασε μέσω του βιντεοσκοπημένου διαγγέλματος, είναι αυτή που έχει να κάνει με την εξάπλωση της πανδημίας.

Σε αντίθεση με τις σαφείς οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος από την πρώτη στιγμή υπέδειξε συχνά διαγνωστικά τεστ στον πληθυσμό για να υπάρχει σαφής εικόνα, ανά πάσα στιγμή, της εξάπλωσης του ιού, η δική μας κυβέρνηση επέλεξε την οδό της υποκαταγραφής.

Συνειδητά λοιπόν επέλεξε εξ αρχής να διεξάγει τα λιγότερα δυνατά τεστ, ώστε να υποτιμάται η αλήθεια για τον συνολικό αριθμό κρουσμάτων, καλλιεργώντας με τον τρόπο αυτόν ένα αίσθημα πλαστής αισιοδοξίας και εκπέμποντας ένα μήνυμα κατασκευασμένης επιτυχίας. Τα μόλις 3.583 τεστ μέχρι τώρα ανά εκατομμύριο κατοίκους, κατατάσσουν τη χώρα μας στην πολύ χαμηλή 66η θέση διεθνώς, μαζί με χώρες του τρίτου κόσμου. Τη στιγμή που τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη με συχνά τεστ, καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις της λίστας.

Η απόσταση, άλλωστε, μεταξύ της 81ης θέσης που κατέχει η Ελλάδα στη διεθνή κατάταξη ως προς τον αριθμό κρουσμάτων και της 49ης θέσης που καταλαμβάνει ως προς τον αριθμό θανάτων, ανά 1 εκατομμύριο κατοίκους, αποδεικνύει την αλήθεια για τη χαμηλή αξιοπιστία των στοιχείων που δίνει η Ελλάδα. Καθώς αν τα ελληνικά στοιχεία ήταν αληθινά, αυτό θα σήμαινε ότι στην Ελλάδα η θνησιμότητα από τον ιό είναι περίπου διπλάσια σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, κάτι που προφανώς δεν έχει καμιά βάση αλήθειας.

Τα περιστατικά θανάτου από τον COVID-19 ανθρώπων που δεν είχαν διαγνωστεί προηγουμένως, είναι επίσης αποκαλυπτικά για την τακτική αποτροπής της νοσηλείας όσων έχουν ήπια ή μέτρια συμπτώματα της νόσου που ακολουθεί ο ΕΟΔΥ, συμβάλλοντας έτσι σε τεχνητή αποφόρτιση των νοσοκομείων και σε συστηματική υποεκτίμηση της εξάπλωσης της νόσου.

Η αισιοδοξία επομένως που προσπάθησε ο πρωθυπουργός να μεταδώσει για την εξέλιξη της πανδημίας στην Ελλάδα και οι δάφνες που ζητά να δρέψει για τη δήθεν επιτυχία των κυβερνητικών μέτρων, στηρίζονται σε όχι πραγματικά δεδομένα και στοιχεία.

Η αισιοδοξία όμως που προσπάθησε να εκπέμψει μέσω του διαγγέλματος ο πρωθυπουργός για την καλή πορεία της νόσου στην Ελλάδα και η ικανοποίηση που προσπάθησε να μεταδώσει για τα μέτρα της κυβέρνησής του, δεν έχουν καμιά βάση αλήθειας και για έναν ακόμη πολύ σοβαρό λόγο. Γιατί στηρίζονται στη σύγκριση της Ελλάδας με χώρες με εντελώς διαφορετικά ιστορικά εξάπλωσης του ιού, αλλά και με εντελώς διαφορετικές οικονομικές και αναπτυξιακές επιδόσεις, που δεν διαμορφώνουν κοινή βάση σύγκρισης.

Η χώρα μας θα έπρεπε να συγκρίνεται με χώρες κατ’ αρχήν γεωγραφικά γειτονικές και κατά δεύτερον με συγκλίνοντα οικονομικά και αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, τα οποία κάνουν την εξάπλωση του ιού να προσομοιάζει. Τέτοιες είναι οι χώρες της Α. Ευρώπης και της Βαλκανικής, οι οποίες πράγματι διαθέτουν ρυθμούς εξάπλωσης της νόσου αντίστοιχους με της Ελλάδας.

Η απόκρυψη της αλήθειας για την επένδυση της κυβέρνησης στο σύστημα υγείας

Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του δεν όμως είπε την αλήθεια ούτε και για την επένδυση που η κυβέρνησή του έκανε στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Έχοντας ήδη σταματήσει τις 4.000 αναγκαίες προσλήψεις  σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει, έχοντας σχεδόν μηδενίσει τις δημόσιες επενδύσεις για την υγεία στον προϋπολογισμό και έχοντας εξαγγείλει την υποστήριξη ιδιωτικών επενδύσεων, μέσω ΣΔΙΤ, η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε ώστε η πανδημία να βρει το σύστημα υγείας της χώρας εντελώς απροετοίμαστο.

Αλλά και μετά την είσοδο του COVID-19 στη χώρα, όταν η πίεση στα νοσοκομεία άρχισε να αυξάνει, η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε άμεση κάλυψη των κενών των νοσοκομείων με μόνιμο προσωπικό, αλλά προσπάθησε να ανταποκριθεί με προσωρινές λύσεις. Και επιπλέον δεν επένδυσε, όπως όφειλε, στον εξοπλισμό νέων μονάδων ΜΕΘ, στη διαθεσιμότητα των οποίων κατά κεφαλή καταλαμβάνουμε την προτελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή κατάταξη.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αυτό που έκανε είναι ότι διπλασίασε την τιμή των ιδιωτικών μονάδων ΜΕΘ που επιτάσσονται, επιβαρύνοντας αδικαιολόγητα το δημόσιο σε μια δύσκολη στιγμή και ακόμη έδωσε το ποσό των 30 εκ. Ευρώ σε κλινικάρχες και επιχειρηματίες της υγείας – ποσό με το οποίο θα μπορούσε να εξοπλίσει 120 κλίνες ΜΕΘ – για να κάνουν αυτό που όφειλαν ως χρέος στην πατρίδα να είχαν κάνει.

Τέλος ο πρωθυπουργός απέκρυψε την αλήθεια για τις μεγάλες ελλείψεις σε υγειονομικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία, όπως και την κυβερνητική αδράνεια στη δημιουργία έκτακτων κλινών σε δημόσια κτίρια, εκθεσιακούς χώρους κλπ, στο πρότυπο των όσων έκαναν άμεσα οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να ενισχύσουν τα ήδη ισχυρά συστήματα υγείας τους.

Η απόκρυψη τα αλήθειας για τα αδύναμα οικονομικά μέτρα

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο διάγγελμα να υπόσχεται καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και την οικονομία, τη στιγμή που τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνησή του για το σκοπό αυτόν ήταν εξαιρετικά αναιμικά, επενδύοντας μόλις 3,5% του ΑΕΠ. Με τους υπόλοιπους εταίρους μας να επενδύουν από 12% – 52% του ΑΕΠ τους για να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη ύφεση, αφού είναι γνωστό ότι αυτός ο στόχος απαιτεί επένδυση ισόποση με την αναμενόμενη συρρίκνωση του ΑΕΠ.

Σε συνέχεια, αλλά όπως φαίνεται και προς επίρρωση της κακόγουστης και κυνικά ειρωνικής αναφοράς του υπουργού Ανάπτυξης στην κατάσταση των φτωχών εργαζομένων που αβοήθητοι αντιμετωπίζουν από το σπίτι μια πρωτόγνωρη οικονομική και επαγγελματική κρίση, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε ένα ασήμαντο επίδομα 400 μόλις Ευρώ κι αυτό όχι σε όλους, αλλά σε ένα μέρος των μακροπρόθεσμα ανέργων.

Προφανώς συμβάλλοντας και αυτός, από κοινού με τον υπουργό του, στην προσπάθεια διατήρησης της σιλουέτας των θεατών του διαγγέλματός του.

Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι που μένουν σπίτι χωρίς δουλειά, ζουν με ένα επίδομα των 800 Ευρώ για 2 μήνες, ενώ τα έξοδα των νοικοκυριών και οι υποχρεώσεις τρέχουν αμείωτες. Σε απόλυτη αντίθεση με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, των οποίων οι μισθοί επιδοτούνται από τις κυβερνήσεις από 80 έως 100% μέχρι να επιστρέψουν στις εργασίες τους.

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός αποκρύπτει την αλήθεια για την οπισθοβαρή και υπερβολικά φειδωλή επένδυση της κυβέρνησής του απέναντι στην οικονομική κρίση, είναι περισσότερο γαλαντόμος για τα κομματικά στελέχη της ΝΔ που διορίστηκαν από τον ίδιο σε θέσεις διοίκησης οργανισμών, των οποίων αυξάνει τις απολαβές εν μέσω κρίσης, όπως και για τους καναλάρχες, στους οποίους χαρίζει χρέη ύψους 21 εκ. Ευρώ, αλλά και για τους δημοσιογράφους και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, στους οποίους μοιράζει με αδιαφάνεια 11 εκ. Ευρώ, για να συνεχίσουν απρόσκοπτα το συνεχές λιβάνισμά του.

Η εμπιστοσύνη δεν χτίζεται με λόγια του αέρα

Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του μίλησε ακόμη για μια νέα εμπιστοσύνη του πολίτη απέναντι στο κράτος, η οποία πάντως δεν τεκμηριώνεται από την απόσταση λόγων και πραγματικότητας.

Μίλησε ακόμη για δίκαιη κατανομή βαρών, η οποία όμως ουδεμία σχέση έχει με αυτό που στ’ αλήθεια συμβαίνει, καθώς κάποιοι λίγοι ευνοούνται από την κυβέρνηση, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών μένει με τα ωραία λόγια και τις υποσχέσεις…

Αν ο πρωθυπουργός έκανε το διάγγελμα για να ωραιοποιήσει την εικόνα και να αποκρύψει την αλήθεια για την εξάπλωση της νόσου, καθώς και για όσα όφειλε να κάνει και δεν έκανε για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά και της οικονομίας και των εργαζομένων, τότε μάλλον τζάμπα έκανε τον κόπο.

Ο κόσμος είναι τόσο φοβισμένος και αισθάνεται τέτοια ανασφάλεια για το μέλλον σήμερα, που πιστεύει εύκολα ο,τιδήποτε και προσπαθεί να πιαστεί από οποιονδήποτε του υπόσχεται αρωγή, προκειμένου να βγει όρθιος από την κρίση.

Αν όμως ο πρωθυπουργός έκανε το διάγγελμα για να εξαγγείλει υπαινικτικά και υπόρρητα εκλογές, εκμεταλλευόμενος πολιτικά τη δυσμενή συγκυρία της αρρώστιας και του θανάτου και αξιοποιώντας προς όφελος των πολιτικών του σχεδιασμών την ανασφάλεια και τον φόβο των πολιτών, τότε είναι βέβαιον ότι θα το βρει μπροστά του.

Ο λαός μπορεί σήμερα να είναι με την πλάτη στον τοίχο, η ιστορία όμως δείχνει ότι ξέρει να ξεχωρίζει, την κατάλληλη στιγμή, τους πραγματικούς ηγέτες από τους καιροσκόπους και τους ιδιοτελείς.