Φορολογεί τον πλούτο και στηρίζει εργαζόμενους και μικρομεσαίους. Απαιτεί την άρση της πατέντας για τα εμβόλια. Ο λόγος για τον Μπάιντεν. Ένας πολιτικός που όχι μόνο  δεν έχει καμία σχέση με την αριστερά  αλλά ούτε και κατατάσσεται στους προοδευτικούς.

Ads

Ένας πολιτικός μετριοπαθής – κεντρώο θα τον έλεγε κανείς- που όμως μπροστά στα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού που για δεκαετίες ήταν το σήμα κατατεθέν του καπιταλιστικού μοντέλου, δεν διστάζει να εγκαταλείψει τις συνταγές της σχολής του Σικάγο και να  «στρίψει» σε λύσεις  Κέυνς αμφισβητώντας έμπρακτα το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα.

Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. κινείται στα όρια της παρακμής. Στην οικονομία με πρωτεργάτη την γερμανική  Δεξιά,  βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής Μπάιντεν  επιμένοντας στις  νεοφιλελεύθερες συνταγές που βύθισαν την Ευρώπη στην οικονομική κρίση. Η  γραμμή των πλεονασμάτων, της λιτότητας, της μείωσης του εργατικού κόστους στο όνομα της ανταγωνιστικότητας  είναι ο κανόνας που επιβάλλει το διευθυντήριο των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Αλλά και στο μέγα θέμα της πανδημίας οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις  αρνούνται η μία μετά την άλλη  την πρόταση Μπάιντεν για  άρση των πατεντών δίνοντας άλλο ένα δείγμα γραφής πως το πρόταγμα τους είναι η επικράτηση του νόμου  των υπερκερδών  των πολυεθνικών έναντι της μέγιστης αξίας που είναι η ζωή των πολιτών. 

Ads

Η παρακμιακή εικόνα που παρουσιάζει η Ε.Ε κάνει αναγκαία περισσότερο από ποτέ την πάλη των προοδευτικών δυνάμεων για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών ώστε να εφαρμοστούν, μεταξύ άλλων,  πολιτικές που ενισχύουν τους πολλούς και τα δημόσια αγαθά. 

Και ενώ ΗΠΑ και ΕΕ κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις στα κρισιμότερα ίσως θέματα της εποχής, έχουμε και τον Μωυσή. Τον Μητσοτάκη από την μια  να μας γυρίζει σε εργασιακό μεσαίωνα και από την άλλη να αρνείται την θέση για τις πατέντες, ειρωνευόμενος μάλιστα τον Α.Τσίπρα που κατέθεσε πολύ νωρίς την ανάλογη θέση.

Η Σχολή του Σικάγο, ο Μίλτον Φρίντμαν και η Θάτσερ  είναι τα «ευαγγέλια»  του  Μωυσή. Έτσι οι αντεργατικές απαιτήσεις του ΣΕΒ και των ισχυρών επιχειρηματικών ελίτ βρίσκουν ευήκοα ώτα. Γνωστό αυτό θα μου πείτε. Όμως μέχρι πρότινος τουλάχιστον δεν ήταν γνωστή η αμετροέπεια του με την οποία έφθασε στο σημείο να ισχυρίζεται ότι ο νόμος Χατζιδάκη είναι για το καλό των εργαζομένων. Η ψευδολογία των «αρίστων» είναι και σε αυτό το θέμα απίστευτη. Καλά που υπάρχουν οι Πατέληδες που μιλώντας για   την «αχρηστία» των διδακτορικών ώστε να υπάρχει άφθονο και κυρίως φθηνό εργατικό δυναμικό, δηλώνουν επακριβώς το ακραία νεοφιλελεύθερο  ιδεολογικό τους στίγμα.

Το κρίσιμο ζήτημα παραμένει η δραστική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών ώστε να απαλλαγεί η χώρα από την άθλια αυτή κυβέρνηση. Η οργή που ξεχειλίζει στη κοινωνία, η χιονοστιβάδα των κινητοποιήσεων που έρχεται πρέπει να έχουν πολιτικά αποκρυσταλλώματα με την αποφασιστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Τα στελέχη και οι οργανωμένες δυνάμεις πρέπει να δώσουν το καλύτερο εαυτό του ώστε να υπερκεράσουν τα Μαρινάκεια στηρίγματα του Μωυσή.