Ως προς το Μακελειό που σήμερα κατονομάζει και φωτογραφίζει πρόσωπα ως «προμηθευτές» ανηλίκων στον Δημήτρη Λιγνάδη, έχει απόλυτο δίκιο ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης και οφείλω να το πω.

Δεν πρόκειται να συνταχθώ με τον Στέφανο Χίο επειδή σ΄αυτή την περίσταση τα ατεκμηρίωτα πυρά του στρέφονται εναντίον του περιβάλλοντος Λιγνάδη, με την ίδια μέθοδο που εφαρμόζει πάντα η φυλλάδα του.

Μπορεί λοιπόν να σιχαίνομαι όσο δεν πάει π.χ. τη στάση της Ελένης Κούρκουλα που ήταν εκεί δίπλα στο Λιγνάδη  από τη δεκαετία του ΄90 αλλά δεν ήξερε, δεν είχε δει κλπ. αλλά δεν είναι ερευνητική δημοσιογραφία η φωτογραφία της όπως και του Γιατρομανωλάκη και άλλων, κάτω από τον πηχιαίο τίτλο «Αυτοί ψάρευαν παιδάκια και το τέρας βίαζε».

Αυτό είναι το άνοιγμα του δημοσιογραφικού κουτιού της Πανδώρας.

Όμως την ίδια στιγμή οφείλω να πω και κάτι ακόμα.

Ο κ .Γιατρομανωλάκης που έχει δίκιο σ΄ αυτό, δεν έχει και ντροπή.

Καθόλου. Διότι θυμήθηκε ξαφνικά να πει σήμερα ότι «Υπάρχουν κάποιοι που καταδικάζουν άλλες ομοφοβικές επιθέσεις αλλά δεν ενοχλούνται αν τρίτοι αποκαλούν τον Αλέξη Πατέλη και εμένα «κτηνοβάτες και ανώμαλους», γιατί εμείς «τα θέλαμε και τα πάθαμε αφού ξέραμε που μπλέκαμε» (αν σας θυμίζει victim blaming αυτή η φράση, ίσως είναι), ή πολύ απλά γιατί δεν είμαστε «σαν αυτούς» (αν σας θυμίζει ρατσισμό αυτή η φράση, ίσως είναι)».

Τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα όπως και ο νομικός πολιτισμός δεν είναι όμως α-λα-καρτ κύριε Γιατρομανωλάκη. Πριν δηλώσετε εσείς θύμα (victim blaming) θα έπρεπε κύριε Υφυπουργέ του Συγχρονου Πολιτισμού να έχετε τα κότσια-που δεν τα είχατε-να καταδικάσετε τη γλώσσα του Λιγνάδη που δια του συνηγόρου του αράδιασε στις μεσημεριανές τηλεοπτικές ζώνες το υπέρτατο victim blaming εναντίον των θυμάτων του Λιγνάδη: «λ…και αλ…», «Επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι», μέχρι και χθες ο συνήγορος υπεράσπισης έγραφε στη νέα του ανακοίνωση, επικαλούμενος την άποψη του Λιγνάδη, για «ακραίους ομοφυλόφιλους που κάθε βράδυ σύχναζαν στα πιο ακραία γκέι μπαρ της Αθήνας».

Θα έπρεπε κύριε Γιατρομανωλάκη να διαφωνήσετε δημοσίως με δηλώσεις όπως αυτές και όπως της Κούρκουλα που μίλησε ανερυθρίαστα για «βίζιτες» και «περίεργες προσωπικότητες». Κι αν αυτά σας θυμίζουν ρατσισμό κύριε Γιατρομανωλάκη, είναι. Χωρίς ίσως.

Και ο ρατσισμός κύριε Γιατρομανωλάκη δεν είναι υπαρκτός μόνον όταν στρέφεται εναντίον του Υφυπουργού Συγχρονου Πολιτισμού. Είναι υπαρκτός κι όταν στρέφεται εναντίον των “ανώνυμων” θυμάτων.

Λυπάμαι αλλά αν και έχετε δίκιο στην περίπτωση του Μακελειού, δεν τιμάτε τη σεξουαλική σας ταυτότητα. Ακόμα χειρότερα. Τη χρησιμοποιείτε με ταξικούς όρους και κατά περίσταση. Pink washing λέγεται αυτό και το ξέρετε γιατί το εξασκείτε και μόλις διαπιστώσαμε περίτρανα και πως.

*Από την προσωπική σελίδα της στο facebook