Ο ενθουσιώδης Υπουργός Τουρισμού κ Θεοχάρης Χάρης βρήκε υπερβολικά υγιείς τους επισκέπτες μας. Μάλλον αγνοεί ότι μόνον δειγματοληπτικά (κάτω του 15%) ελέγχονται, άρα ο σωστός υπολογισμός θα ήταν ο επταπλασιασμός των εντοπισθέντων ασυμπτωματικών και η πρόσθεση επί αυτών και όλων όσων προσέρχονται αυτοβούλως, προφανώς λόγω ανάπτυξης συμπτωματολογίας ενδιαμέσως.

Αν έμπαινε λοιπόν στον κόπο, θα διαπίστωνε ότι η αρχικά προβλεπόμενη εισροή μιας μυριάδας ασυμπτωματικών τουριστών, μάλλον επιβεβαιώνεται. Αντιθέτως, ο «διασωθείς» υπουργός προχώρησε και σε εμβριθή ανάλυση της υποτιθέμενης αυτής «έκπληξης», συμπεραίνοντας ότι ένας ολιγόωρος συνωστισμός στα αεροπλάνα δεν πολυβλάπτει. Παρομοίως αποφάνθηκε και στο παρελθόν για κρουαζιέρες, ανοιχτούς Προμαχώνες, πανηγύρια με αποστάσεις ασφαλείας. Ούτε η παραμονή στον υπουργικό θώκο, φαίνεται να τον πολυβλάπτει.

Την ίδια ημέρα, τα νέα άλλου υπουργείου ήρθαν να υπογραμμίσουν τα προβλήματα συντονισμού και ότι τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, είναι πια ο κυβερνητικός χρυσούς κανών. «Υποχρεωτικά σε μοριακό έλεγχο για τον κορωναϊό θα υποβάλλονται όλοι οι υγειονομικοί που επιστρέφουν από κανονική άδεια…» αναφέρει η εγκύκλιος Κικίλια, που ως στόχο έχει την θωράκιση των νοσοκομείων μετά την επιστροφή αρκετών θετικών υγειονομικών στη Λάρισα από διακοπές στην Χαλκιδική. Η πρόθεση καλή, αλλά ως γνωστόν ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Αυτή, η μάλλον περιττή, υποχρέωση τι υποδεικνύει άραγε προεκτεινόμενη;

Αν αναγκάζεις κάποιον προκειμένου να δουλέψει, να υποστεί PCR έλεγχο, αύριο μπορείς να τον υποχρεώσεις και σε εμβολιασμό και μεθαύριο σε υποχρεωτική αγωγή; Και στον ιδιωτικό τομέα τι παρόμοιο θα μπορούσε να απαιτηθεί από τους εργαζόμενους για την θωράκιση πχ των ξενοδοχείων; Ελάχιστες κατηγορίες εργαζομένων έχουν μια τέτοια υποχρέωση (πχ ιερόδουλες/αφροδίσια). Εντυπωσιακή είναι τέλος η έλλειψη αμοιβαιότητας, δεδομένου ότι αν ένας πολίτης ζητήσει να ελεγχθεί σε ένα αεροδρόμιο χωρίς να είναι στο τυχαίο δείγμα, εισπράττει μεγαλειώδη άρνηση ακόμη και σήμερα. Κατά δε την κορύφωση της πανδημίας το σημερινό «αναγκαστικά επιβαλλόμενο» μέτρο αποτελούσε ένα ανεκπλήρωτο συνδικαλιστικό αίτημα των υγειονομικών!

Και καλά ο ορθοπεδικός Υπουργός, οι νομικοί του σύμβουλοι δεν διέκριναν το περιττό της διατύπωσης; Η εκπόνηση νομικών προχειρογραφημάτων έχει ήδη οδηγήσει σε σειρά ακυρωμένων προστίμων ή «κλεισιμάτων» στα δικαστήρια ακριβώς γιατί νόμοι, εγκύκλιοι και διοικητικές αποφάσεις εκδίδονται με κριτήριο το πώς ακούγονται στα δελτία ειδήσεων και όχι το πως ακούγονται  μπροστά στην δικαστική έδρα.

Αν αυτό είχε μια δικαιολογία πάνω στον πανικό, γιατί συνεχίζεται ακόμη; Πόσοι υγειονομικοί θα αρνιόταν, έτσι ώστε να απαιτείται η παραβίαση δικαιωμάτων; Αν κάποιος στο Υπουργείο πασχίζει για το καλύτερο αποτέλεσμα, τότε ας ελέγξει αν η εγκύκλιος θα εφαρμοστεί λόγω των ανατροπών στον προγραμματισμό των αδειών που επιφέρει, δεδομένου ότι ο επανερχόμενος θα αναλαμβάνει υπηρεσία μόνο αφότου βγει αρνητικός (δηλαδή τουλάχιστον με μίαν ημέρα καθυστέρηση).

Θα μπορούσε  κάποιος να πει ότι διυλίζουμε τον κώνωπα, σε μια χώρα που ήδη καλπάζει προς την ορμπανοποίηση. Όταν μάλιστα το πολιτικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα ελλείμματα πρακτικής προετοιμασίας ενόψει δευτέρου κύματος, που είναι γνωστά παρά την επικοινωνιακή υπεραναπλήρωση. Όταν πιέζει και η ελαφρώς υποκριτική αποστασιοποίηση των τεχνοκρατών που αποδίδουν τα νέα κρούσματα σε κάποια κακοδαιμονία ανθρώπων ή Θεών, ενώ αποτελούν προβλεπόμενη συνέπεια όσων ακριβώς αποφασίστηκαν. Πόσος χώρος και χρόνος απομένει υπό τέτοιες συνθήκες για βιοηθικούς προβληματισμούς;

Η πανδημία πάντως παγκοσμίως ανέδειξε σειρά ηθικών προβλημάτων. Τα σχετικά με την καραντίνα και την παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων είναι τα πιο γνωστά, με πιο αμφισβητούμενες πλευρές εν Ελλάδι την περίσσια βία στη καταστολής των νέων, την μνημειώδη αφέλεια με τις κάμερες της κας Κεραμέως και την μάταιη προσδοκία για την θέσπιση από την ΕΕ υγειονομικών διαβατηρίων για τουρίστες.

Λιγότερο γνωστά στην Ελλάδα, για καλή μας τύχη, παρέμειναν τα ζητήματα κατανομής σπανιζόντων πόρων (πχ κλίνες ΜΕΘ). Ωστόσο λίγοι γνωρίζουν το πως λειτουργεί το σύστημα κατανομής αυτών των αγαθών και άνευ πανδημίας. Το σύνολο του ΕΣΥ Αθηνών / Πειραιώς συμβάλει στην σχετική λίστα του ΕΚΑΒ μόλις κατά 1 ή 2 κλίνες ημερησίως. Προσοχή, όχι η κάθε ΜΕΘ 1 έως 2 αλλά όλες μαζί !!!
Αυτή η παράτυπη  παράκαμψη  έχει επισήμως γνωστοποιηθεί από το ΕΚΑΒ, όχι μόνο στο Υπουργείο αλλά και στις υπηρεσίες ελέγχου. Άρα η αδιαφανής και ad hoc κατανομή των κλινών ΜΕΘ στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε την έλευση του ιού, που ελάχιστα εξάλλου πίεσε σε σύγκριση με άλλες χώρες, αλλά αποτελούσε μέρος της κανονικότητας μας. Τα ηθικά προβλήματα που προκύπτανε ήταν προφανή, τεράστια και πασίγνωστα ανέκαθεν.

Επίσης αναδείχθηκαν στην περίοδο της κορύφωσης, σε κάποιο βαθμό, τα ζητήματα ρατσιστικής αντιμετώπισης ειδικών ομάδων με προεξάρχουσα περίπτωση τα camps προσφύγων.

Ανεκδοτολογικά και μόνον απασχόλησαν: η επιβολή αυθαίρετων αποκλεισμών στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας από το θρυλικό call center του ΕΟΔΥ, τα ζητήματα διαγενεακής ισότητας με την νεολαία να επωμίζεται το κόστος προστασίας των ηλικιωμένων και των ευάλωτων, τα ταξικά χαρακτηριστικά στις κατανομές θνητότητας ή ευαλωτότητας, η αποθέωση της τεχνοκρατίας, η σχέση περιβάλλοντος/διατροφής με τον κίνδυνο πανδημιών, η σχέση επείγοντος και ιδιωτικού τομέα περίθαλψης και των σκανδαλωδών εξαιρέσεων του, οι λιγοστές αναγκαστικές νοσηλείες, τα κριτήρια διαλογής (triage) σε συνθήκες καταστροφής. Τέλος ας διευκρινίσουμε, χωρίς το θόρυβο των χειροκροτημάτων πλέον, ότι για κανέναν δεν συντρέχει καθήκον θυσίας ή ηρωισμού (πχ. επί έλλειψης προστατευτικών μέσων για τους υγειονομικούς) οπότε θα πρέπει να διασφαλίζεται και το σχετικό δικαίωμα άρνησης υπηρεσιών.

Αντιλαμβάνομαι ότι στην κορύφωση της πανδημίας η σχετική δημόσια διαβούλευση και ρύθμιση φάνταζε ως περιττή πολυτέλεια αλλά γιατί δεν αξιοποιείται η σημερινή περίοδος με την διοργάνωση ενός ευρέος εθνικού διαλόγου με τους ειδήμονες αλλά και με τους πολίτες;. Η χώρα βέβαια δεν έχει καταφέρει ακόμη να συζητήσει ούτε τα εθνικά της θέματα σε επίπεδο συνόδου πολιτικών αρχηγών …