Μέρες προηγούμενων δεκαετιών ζουν οι εποχούμενοι εδώ και λίγο καιρό. Με την έναρξη των σχολείων, οι βασικές αρτηρίες της Αθήνας μποτιλιάρονται μέρες και ώρες που προκαλούν έκπληξη. Δεν θα έπρεπε όμως. Γιατί η εξέλιξη αυτή ήταν, δυστυχώς, προδιαγεγραμμένη, εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η οποία δεν χάνει ευκαιρία να δείξει πόσο σιχαίνεται κάθε τι δημόσιο.

Αναφέρομαι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αυτά ακριβώς, μέσα στα οποία, κατά την επιτελική κυβέρνηση των αρίστων, δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού και για αυτό έχουν αφεθεί στην κατάσταση που ήσαν πριν από την πανδημία. Ούτε επιπλέον δρομολόγια, ούτε αύξηση της συχνότητάς τους, ούτε αναβάθμισή τους, ούτε διευκολύνσεις στην κίνησή τους, πχ με προτεραιότητά τους στις λεωφορειολωρίδες, ούτε έργα υποδομής για εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης.

Ούτε καν στα χαρτιά του Κ. Καραμανλή δεν υπάρχει τίποτε σχετικό. Και δεν πρόκειται για πρωτόγνωρες αποφάσεις: αλλά για πράγματα που ήδη υλοποιούνται σε ευρωπαϊκές πόλεις, προβλέπονται από σχετικές οδηγίες της ΕΕ, είναι χιλιοειπωμένες προτάσεις συγκοινωνιολόγων. Ο στόχος είναι αυτονόητος : να γίνουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς η ασφαλής, αξιόπιστη λύση για τη μετακίνηση των πολλών. Έτσι ώστε να μην επιστρέφουν οι πολίτες στη χρήση του ΙΧ τους, που κάνει και κακό στην τσέπη, στο περιβάλλον αλλά και στο νευρικό μας σύστημα, με τις άπειρες χαμένες ώρες στα μποτιλιαρίσματα.

Μόνο που αυτό που είναι αυτονόητο στις πόλεις της Ευρώπης, στην πατρίδα μας, ελέω κυβέρνησης Μητσοτάκη, φαντάζει από άλλον πλανήτη, καταλήγοντας σε… μποτιλιαρίσματα λογικής!

Η δε ανακοίνωση του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή, περί επιστροφής του “δακτυλίου” στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου, με μόνη εξαίρεση τα ηλεκτρικά ΙΧ (που σήμερα είναι απλησίαστα για τους πολίτες γιατί η επιδότηση είναι ελάχιστη), είναι απλά στάχτη στα μάτια, που δεν μπορεί να καλύψει την κυβερνητική αδιαφορία και αβελτηρία. Είναι μια γραφειοκρατική αντίδραση σε ένα πρόβλημα που επιβάλει στρατηγική, σχέδιο, συγκεκριμένες δράσεις, για την πόλη, την ποιότητα ζωής, για την υγεία, για το περιβάλλον.

Όμως η κυβέρνηση άφησε να χαθεί ο πολύτιμος χρόνος των λοκντάουν, χωρίς να αναλάβει καμία πρωτοβουλία, για να στείλει το μήνυμα ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μπορούν να είναι η λύση για πολλά προβλήματα. Έτσι λόγω της ιδεοληψίας της κυβέρνησης κατά των δημόσιων ΜΜΜ, η κυβέρνηση δεν προσφέρει κανένα κίνητρο στους πολίτες να μην χρησιμοποιήσουν ΙΧ για τη μετακίνησή τους, πέρα από την δια πάσαν νόσον επίκληση της “ατομικής ευθύνης”, που συνοδεύεται από κυρώσεις. Όπως κάνει πάντα, με οποιοδήποτε πρόβλημα. Επιτελική ή άριστη, η κυβερνητική συνταγή έχει το ίδιο αποτέλεσμα: την αποτυχία με τους πολίτες να “ορίζονται” ως υπαίτιοι.

ΥΓ: Το θλιβερό είναι ότι όχι μόνο δεν έγιναν βήματα μπροστά αλλά πήγαμε και πίσω, καταστρέφοντας και την όποια πρόοδο είχε γίνει. Και δυστυχώς ούτε λόγος για πολιτικές βιώσιμης αστικής κινητικότητας ή εκσυγχρονισμού και ανανέωσης των ΜΜΜ. Ενδεικτική η απόφαση του υπουργείου Μεταφορών και της πολιτικά ομογάλακτης Διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής να ακυρώσουν την αγορά των 92 σύγχρονων λεωφορείων, που είχε εξασφαλίσει η Διοίκηση της Δύναμης Ζωής στην Περιφέρεια. Οχήματα που θα έδιναν ανάσα στον στόλο του ΟΑΣΑ και στους επιβάτες σε συνθήκες πανδημίας…