Ούτε Θεός είναι ούτε και με τον Θεό μπορεί να τα βάλει, όπως θα έλεγε κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Κι αυτοί που τον είπαν Μωυσή αργότερα ζήτησαν συγγνώμη και εξήγησαν ότι ήταν ένα λεκτικό σχήμα καθ’ υπερβολή. Απλώς εξέφραζαν  την αισιοδοξία τους ότι θα γίνει … Μωυσής! Δεν έγινε, παραμένει πάντως Πρωθυπουργός και μάλιστα αυτοδυνάμως.

Εξελεγη κυρίως βάσει δύο επιχειρημάτων:  Ότι ανήκει στους αρίστους με εγγενή καταλληλότητα στο κυβερνάν, όχι σαν τους άλλους με το Μάτι. Αυτό πολιτικώς ορθά καλείται διαχειριστική επάρκεια. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ότι η συνάφεια του με συμφέροντα κατά την μεταμνημονιακή περίοδο είναι πλεονέκτημα, που θα έφερνε δουλειές Όσοι πείστηκαν πως “όλοι τους είναι ίδιοι”, προτίμησαν κάποιον γνήσια “αγοραίο” παρα κάποιον ιμιτασιόν “κωλοτούμπα”. Το αν ήταν ίδιοι ή πολύ περισσότερο άριστοι φάνηκε κι ιδιαιτέρως φάνηκε στην διαχείριση της πανδημίας.

Στον ούτως εκλεγέντα ακόμη κι αν δεν περιμένει κανείς θαύματα, ευλόγως περιμένει στοιχεία όπως προσωπική ειλικρίνεια, τεχνοκρατική σοβαρότητα, πολιτική υπευθυνότητα, μια κάποια ηγετικότητα και ευστάθεια. Αυτή η γειωμένη προσδοκία εκφράζει κυρίως όσους τον προτίμησαν κι όχι όσους τον μαύρισαν. Δεν παύουν κι αυτοί να νιώθουν εκτεθειμένοι σε σειρά κινδύνων. Αν θεωρηθεί λοιπόν αυτή η προσδοκία ως πήχης, πέρασε άραγε χθες στην Βουλή από πάνω του ή από κάτω; Ας το εξετάσουμε

ΟΣΚΑΡ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ

Ο κ Μητσοτάκης ίσως προτιμούσε να είναι γιατρός και μάλιστα της Πρωτοβάθμιας (GP: general practitioner). Γι αυτό έφαγε ένα δεκάλεπτο αγορεύοντας στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για το όφελος του εμβολιασμού! Θα πεί κανείς ότι ίσως τα έλεγε στην νύφη για να τα ακούει η πεθερά. Δεδομένου ότι οι συριζαίοι είναι πλέον όλοι τους εμβολιασμένοι κι ότι ο άλλος Κυριάκος έλειπε, η “πεθερά” δεν μπορεί να ήταν άλλη από τους ανεμβολιάστους βουλευτές της ΝΔ, για τους οποίους δεν απάντησε όταν ο κ Τσίπρας τον εγκάλεσε.

Ίσως προτιμουσε να ήταν Πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου και να πει ευθέως πως έκανε όσα έκανε με το Δ’ κύμα της delta, διέφεραν παρασάγγας απο όσα έγιναν στους άλλους τουριστικούς ευρωπαϊκούς προορισμούς. Κι αυτό χάριν της οικονομικής ευημερίας Η παρενέργεια των σημερινών διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ ή των υπερχιλίων νεκρών ανά θερινό (!) μήνα είναι λεπτομέρειες που ένα ακροατήριο ξενοδόχων θα αντιμετώπιζε με κατανόηση.

Ίσως προτιμούσε το ρόλο του λογιστή που κρύβει έσοδα και φουσκώνει έξοδα στην φορολογική δήλωση, χωρίς τύψεις κι ενοχές για τα ψεματάκια. Αλλάζοντας παρανομαστές (όχι του γενικού πληθυσμού αλλά μόνο των ενηλίκων), προσθέτοντας του άρτι εμβολιασθέντες με την πρώτη δόση αν και γνωρίζει ότι αυτό δεν διασφαλίζει καμία ανοσία, αρνούμενος την υπερβάλλουσα Non covid θνητότητα, φουσκώνοντας τις υπάρχουσες κλίνες ΜΕΘ μέχρι μέθης, συγκρίνοντας μας με την Ουγγαρία και την Βουλγαρία αλλά όχι και με την αδελφή Κύπρο, μειώνοντας σε 5% την εμβολιαστική διαφορά μας με την Ευρωπαική  Ένωση κλπ κλπ

Ίσως προτιμούσε το ρόλο του αποστασιοποιημένου κινηματογραφιστή που δεν βλέπει την εικόνα της στιγμής αλλά την συνολική εικόνα! Μονο που η “εικόνα της στιγμής” είναι της δικής του στιγμής! Η θερινή τουριστική πολιτική  οδήγησε στα 4,5 χιλιάδες κρούσματα του Αυγουστου και φυσικά στην σημερινή κατάσταση Δεν είναι λοιπόν κάποια τυχαία στιγμή ούτε υπάρχει καμία πιθανότητα εύνοιας της τύχης κατά τις επόμενες εβδομάδες. Η μεγάλη εικόνα είναι ότι ενώ έρχεται καταιγίδα, ο “μη υπεύθυνος, για όλα τα στραβά της χώρας” κ. Πρωθυπουργός μας καλεί να κάνουμε ηλιοθεραπεία.

Ίσως να προτιμούσε το ρόλο του αδέκαστου εισαγγελέα με τις κατηγορίες του να πηγαίνουν μια στον υπονομευτή ΣΥΡΙΖΑ που δεν έκανε το καθήκον του (γιατί δεν του άρεσε η καμπάνια …της ΑΥΓΗΣ), μια στους Έλληνες που δεν εμβολιάζονται γιατί είναι Βαλκάνιοι και μια στους γιατρούς τους που δεν το έχουν πάρει τόσο ζεστά όσο πρέπει. Ο κ Μητσοτάκης δεν είναι υπόλογος αλλά τιμητής, ακόμη και για την παιδαριώδη διαχείριση του Astra που όλοι ξέρουν πόσο έπληξε τον εμβολιασμό.

Ίσως ζήλωσε δόξα δαιμόνιου δημοσιογράφου, όταν ‘αποκάλυψε’ πως αν τυχόν οι ευάλωτοι είχαν 95% εμβολιασμό κι όχι 75%, τότε οι διασωληνωμένοι θα ήταν καμιά πενηνταριά! Πετυχημένο το ρεπορτάζ αλλά άργησε κάπως. Γιατί η αντίσταση των κρίσιμων μεγάλων ηλικιών στον εμβολιασμό ήταν γνωστή ήδη από τον Απρίλη, όταν άνοιξε η πλατφόρμα τους. Όμως η παραδοχή της κυβέρνησης ότι υπάρχει πρόβλημα στον εμβολιασμό έγινε μόλις Ιούλιο. Μέχρι τότε θριαμβολογούσε ακατάσχετα ανοίγοντας απλώς τις επόμενες ηλικιακές ομάδες πολύ πριν από ότι έλεγαν τα προβλεπόμενα στο κατατεθειμένο πρόγραμμα του ΕΟΔΥ.

Ίσως προτιμούσε να είναι ο Αλβέρτος Μπουρλά, όταν είπε με περισσή έμφαση ότι η μόνη απάντηση είναι το εμβόλιο! Το εμβόλιο όμως με το οποίο δήθεν “ταυτίζεται” ως άλλος CEO, δεν απαλλάσσει την πολιτεία από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της ούτε κανείς υποστηρίζει πως η πανδημία θα αντιμετωπιζόταν κι από προσκόπους με επάρκεια εμβολίων. Η Σουηδία που δεν χάνει ανθρώπους από τον Μάρτιο, είχε τότε μόλις 4% εμβολιασμένων! Είχε όμως άλλα ατού στα οποία το εμβόλιο ήρθε απλώς να προστεθεί.

Όταν τέλος έγινε η αναφορά του κ Τσίπρα “στους 15.500 νεκρούς που έχει στην πλάτη του”, προτίμησε τις ψυχρές δικαιολογίες μιας τεχνικής ουδετερότητας. Με τις εκφράσεις στεναχώριας, συμπάθειας και συμπόνιας να έχουν την πειστικότητα μιας εξόδιας τελετής, όχι όσον αφορά την ειλικρίνεια των αισθημάτων, αλλά όσον αφορά στο μοιραίο, στο αναπότρεπτο και άρα στο ανεύθυνο του πράγματος. Καμία σχέση πχ με το Μάτι όπου απορούσε πως κοιμούνται και πως τρώνε οι υπεύθυνοι.

Στο επόμενο επεισόδιο ίσως πρωταγωνιστήσει και υποδυθεί τον πρωθυπουργό

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η πανδημία, που λέει ότι βρίσκεται στον επίλογο, στην πραγματικότητα επιφυλάσσει στον Βορρά μια νέα τραγωδία. Ας ακούσει σήμερα το απόγευμα την ανακοίνωση του ΕΟΔΥ και θα καταλάβει.

Η Ελλάδα είπε, δεν παρουσιάζει υπερβάλλουσα θνητότητα λόγω covid ούτε και κανένα στοιχείο για αυξημένη non covid Θνητότητα Πρόκειται για επιλεκτική χρήση των στοιχείων από την αντιπολίτευση που τον υπονομεύει. Ζούμε μια παρεξήγηση.

Ο Πρωθυπουργός αυτοπροσώπως και τρις εβδομαδιαίως καθοδηγεί την μάχη Δεν αναγνώρισε κανένα σφάλμα του, αν και το τιμόνι το κρατούσε ανέκαθεν ο ίδιος. Άλλαξε ωστόσο όλους τους προηγούμενους της Αριστοτέλους απλώς και μόνον για να έχουν την ευκαιρία να δοξαστούν κι άλλοι, κι όχι για να τους φορτώσει τις ευθύνες

Κι έφερε άλλους ολότελα άπειρους ή κι άσχετους, για να εκπαιδευτούν κι αυτοί, κι όχι για να μην του φέρνουν αντιρρήσεις στην αστάθεια του και στην ala americain  στροφή της ακραίας ατομικής ευθύνης και των ανακτώμενων “ελευθεριών” της.

Έκανε τα πάντα, που μπορούσε! Μήπως τότε χρειάζεται κάποιος άλλος;