Στην εμφάνιση διαφέρει, αλλά η σχολή της είναι του Τραμπ: να λες αυτό που θέλει να ακούσει το πόπολο. Η Ιζαμπέλ Αγιούσο θριάμβευσε στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης, γιατί εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δυσφορία των συμπολιτών της για το συνεχιζόμενο lockdown. Το κεντρικό σύνθημα της ήταν « ελευθερία » όπως καταλαβαίνει τη λέξη μια επιδέξια λαϊκίστρια: το δικαίωμα, όπως εξηγούσε συνεχώς στην εκστρατεία, να «μπορείς να πιεις μια μπίρα σε ένα μπαρ, μετά από μια δύσκολη ημέρα». 

Όπως και στην περίπτωση του Τραμπ, δεν έχει μεγάλη σημασία αν τα επιχειρήματα και οι υποσχέσεις της Αγιούσο είχαν λογική συνάφεια ή αφορούσαν μια εικονική πραγματικότητα. Είπε ότι θα κάνει τεστ σε κάθε μαθητή, αν σε μια τάξη βγει ένας θετικός. Δεν το έκανε. Είπε ότι η Μαδρίτη ήταν έτοιμη να τελειώσει με το σκληρό lockdown, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει γιατί και  πολλά τεστ δεν έκανε και είχε η ίδια σχεδόν διαλύσει την πρωτοβάθμια υγεία.

Είπε ότι η Μαδρίτη είχε πολλές λοιμώξεις λόγω της πυκνότητας του πληθυσμού. Άλλες περιοχές με πολύ χαμηλή πυκνότητα είχαν επίσης πολύ υψηλό αριθμό λοιμώξεων. Και σαν ηχώ στο τραμπικό «να ξανακάνουμε την Αμερική μεγάλη» δήλωνε ότι η Μαδρίτη «ήταν ένα παράδειγμα που θαύμαζε όλος ο πλανήτης», λες και ζήλευε κανείς την περσινή εκατόμβη νεκρών της ισπανικής πρωτεύουσας. Δεν έπαιξαν ρόλο όλα αυτά, γιατί στο φαντασιακό των Ισπανών,  η «ελευθερία» ήταν πιο σημαντική.

Το νικητήριο μήνυμα το έλαβε αμέσως η ευρωπαϊκή ακροδεξιά, όπως ο Ιταλός Ματέο Σαλβίνι, που έσπευσε να συγχαρεί για την επιτυχία της την αποκαλούμενη «Ισπανίδα Μαρί Λε Πεν». Ο ηγέτης του ισπανικού ακροδεξιού VOX επίσης, που δήλωσε ότι θα τη διευκολύνει με ψήφο ανοχής, « ώστε να μην έρθει ποτέ η αριστερά στην εξουσία». Στην περιφέρεια της Μαδρίτης η δεξιά ήταν πάντα κυρίαρχη, αλλά στο ακροδεξιό ακροατήριο μια κακή κουβέντα για την αριστερά είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

Το αντικυβερνητικό κλίμα λόγω των περιοριστικών μέτρων, επίσης  εκμεταλλεύθηκε η Αγιούσο με αποτελεσματικό τρόπο. Όπως και την αντιπάθεια που έτρεφε το εκλογικό σώμα των Ciudadanos,  του « ισπανικού ακραίου κέντρου» για τον Πάμπλο Ιγλέσιας. Στη διάρκεια της εκστρατείας η Αγιούσο είπε στο κοινό της ότι «της χρωστάνε μια χάρη», γιατί ο Ιγκλέσιας εγκατέλειψε την αντιπροεδρία της κυβέρνησης για να την αντιμετωπίσει. Μετά την απόφαση του να αποχωρήσει από την πολιτική, θα πρέπει να της χρωστάνε μια δεύτερη, και μεγαλύτερη.

Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας αποχωρεί, αφού προηγουμένως έχει συμβάλλει καθοριστικά στην ριζική αλλαγή του πολιτικού τοπίου της Ισπανίας. Χωρίς ιστορικό παρελθόν, οι Podemos ξεκίνησαν από τις πλατείες των Αγανακτισμένων το 2011, παρουσιάστηκαν ως κόμμα στις ευρωεκλογές του 2014  και κατάφεραν να αποτελούν σήμερα τον κυβερνητικό εταίρο των Σοσιαλιστών, μετά σκληρές διαπραγματεύσεις και επιμονή του ίδιου του ιδρυτή των Podemos.

Ανεξάρτητα από κάποια προσωπικά λάθη που του κόστισαν, όπως το δάνειο με το οποίο αγόρασε ένα μεγάλο σπίτι στα περίχωρα της πρωτεύουσας, ο Ιγκλέσιας έγινε βασικός στόχος της δεξιάς και πολλών ΜΜΕ γιατί αντιπροσώπευε όσους έφτασαν να παίζουν ρόλο στα πολιτικά πράγματα, χωρίς να ανήκουν στην παραδοσιακή πολιτική αριστοκρατία. Τους απρόσκλητους « ενοικιαστές της εξουσίας», που θάλεγε και ο κ. Σημίτης,

Αντίθετα μάλιστα με τους Ciudadanos -το «Ποτάμι» της Ισπανίας- που φαίνεται να ακολουθούν την μοιραία διαδρομή των Ελλήνων « ομοιδεατών» τους, οι Podemos έχουν σήμερα να παρουσιάσουν μια όχι ευκαταφρόνητη οργανωτική δομή και παραμένουν στην κυβέρνηση. Αλλά για τον αποχωρούντα ηγέτη τους, υπάρχουν ορισμένα συμπεράσματα που ισχύουν για όλη την ευρωπαϊκή αριστερά:

-το πρώτο είναι ότι πρέπει, πριν  διαλέξεις που να δώσεις τη μάχη, να κοιτάς αν μπορείς να την κερδίσεις. Ο Ιγκλέσιας δεν έπρεπε να φύγει από την αντιπροεδρία της κυβερνησης, για να δώσει τη μάχη σε μια περιφέρεια όπου κυριαρχεί για δεκαετίες η δεξιά.

-το δεύτερο είναι ότι η κακή υγειονομική διαχείριση της πανδημίας από μια κυβέρνηση ή μια περιφέρεια, δεν φέρνει αυτόματα κέρδη στην αντιπολίτευση. Η Αγιούσο, ως περιφερειάρχης τη διαχειρίστηκε άσχημα, αλλά υπάρχουν πάντα δικαιολογίες. Από την έλλειψη πείρας μέχρι και τη σύγκριση με άλλες χώρες, από την Ιταλία μέχρι την Ινδία, που τα έχουν πάει χειρότερα.

Αν παρόλα αυτά, αποφασίσεις να αναμετρηθείς εκλογικά, θα πρέπει να διαλέξεις το πεδίο της αντιπαράθεσης. Μετά τις απειλές κατά της ζωής του Ιγκλέσιας και τα γράμματα με τις σφαίρες που έλαβε, η ισπανική αριστερά έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα της εκστρατείας, τη μάχη για την αντιμετώπιση του φασιστικού κίνδυνου. Οι Μαδριλένοι δεν συμμερίστηκαν την ανησυχία. Ήθελαν να πιουν μια μπίρα στο μπαρ, μετά από μια δύσκολη μέρα.