• «Εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι, άλλες περισσότερο, άλλοι λιγότεροι, άλλοι ευτυχώς καθόλου, έχουμε βιώσει αντίστοιχα περιστατικά -τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε μπορέσει να αρθρώσουμε λόγω φόβου μήπως εμείς κάτι δεν καταλάβαμε καλά και μήπως μελλοντικά στιγματιστούμε».
• (Απόσπασμα από ανακοίνωση του Συλλόγου Σπουδαστών/τριών της Σχολής Δραματικής Τέχνης Εθνικού Θεάτρου, όπως αναρτήθηκε στη σελίδα τους στο Facebook το προηγούμενο Σάββατο, 30/01).
• «Υπάρχουν φήμες, δεν μας αφορούν. Ξέρετε, είμαστε κράτος δικαίου. Προφανώς, όταν έχουμε συγκεκριμένες καταγγελίες οφείλουμε να επέμβουμε. Έχω πει τις τελευταίες μέρες ότι δεν χωρά καμία ανοχή και καμία ανεκτικότητα σε θέματα οποιασδήποτε μορφής βίας, είτε είναι σωματική, είτε ψυχική, είτε σεξουαλική. Από την άλλη πλευρά όμως, όταν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες μπαίνουμε σε άλλες ατροπούς, Δημιουργούμε ένα πλαίσιο ανθρωποφαγίας, το οποίο δεν στέκει σε κράτος δικαίου».
• (Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στους «Αταίριαστους» του ΣΚΑΙ, 03/02, τέσσερις μέρες αργότερα δηλαδή.
• «Αυτό που έγινε. μας δίνει ελπίδα ότι κάτι αλλάζει: η “άγνοια” ενός νέου φοιτητή δεν μπορεί να δίνει πάτημα σε διδάσκοντες να συμπεριφέρονται ως αυθεντίες, κακοποιητικές συμπεριφορές δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές ως μέθοδοι εκπαίδευσης ή ως τεχνικές εξάσκησης νέων δημιουργών. Η βία είναι βία».
• (Απόσπασμα από την ίδια ανακοίνωση του Συλλόγου Σπουδαστών/τριών της Σχολής Δραματικής Τέχνης Εθνικού Θεάτρου).
• «Αν υπάρξουν συγκεκριμένες καταγγελίες από τον οποιονδήποτε, τότε οφείλουμε να παρέμβουμε. Όχι όμως σε φήμες. Όχι σε συζητήσεις που γίνονται ατέλειωτα στα social media».
• (Απόσπασμα από την ίδια συνέντευξη που έδωσε η κα Μενδώνη στο ΣΚΑΙ στις 02/02).

Γιατί παραθέτω τα εδάφια εναλλάξ;

Διότι δύο τινά συμβαίνουν. Ή η υπουργός δεν πληροφορήθηκε τι έγραψαν οι φοιτητές της Σχολής του Εθνικού. Ή αδιαφορεί.

Αλλά είναι δυνατόν να αδιαφορεί όταν νέοι άνθρωποι που φοιτούν σε μία Σχολή, υπό την εποπτεία του ΥΠΠΟ, μιλούν για περιστατικά κακοποίησης, για φόβο («μήπως εμείς κάτι δεν καταλάβαμε καλά και μήπως μελλοντικά στιγματιστούμε»), για διδάσκοντες που «συμπεριφέρονται ως αυθεντίες» και για «κακοποιητικές συμπεριφορές»;

Τα έγραψε εδώ στο 2020mag.gr και ο Γιάννης Αλμπάνης:

«Μετά την ανακοίνωση των σπουδαστών, θα περιμέναμε:

• Να τοποθετηθεί η διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου.
• Να τοποθετηθεί η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, αφού το Εθνικό είναι κρατικός οργανισμός.
• Να διαταχθεί αμέσως έρευνα για τα «αντίστοιχα περιστατικά» που λένε οι σπουδαστές ότι έχουν βιώσει.
• Να επέμβει ο εισαγγελέας, μιας κι εδώ δεν γίνεται δημόσια λόγος για πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά για ποινικά κολάσιμες πράξεις».

Τα αντανακλαστικά της Διευθύντριας της Σχολής

Τι έγινε μετά από αυτό;

Το βράδυ της Κυριακής και μετά την ανακοίνωση των σπουδαστών της Δραματικής Σχολής, η διευθύντρια της Σχολής, θεατρολόγος, Δηώ Καγγελάρη, τους έστειλε μια επιστολή με την οποία τους καλεί να εκφραστούν ελεύθερα, επώνυμα και χωρίς φόβο. «Μόνο με την επώνυμη καταγγελία θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και δεν θα υπάρχουν αιχμές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι προσβάλλουν συνολικά το διδακτικό προσωπικό», γράφει η κυρία Καγγελάρη.

Τη Δευτέρα επανήλθε με επιστολή στην οποία επεσήμαινε ότι: «Ως υπεύθυνη των σπουδών σας, οφείλω να γνωρίζω ό,τι σχετίζεται με την εκπαιδευτική διαδικασία και σας καλώ να βρείτε το κουράγιο να μου μιλήσετε για όποιο από αυτά τα ζητήματα συνδέεται με τη Σχολή μας, κατονομάζοντας πρόσωπα, πράγματα, χρονολογίες, χωρίς φόβο· με τη δύναμη της αλήθειας σας» (…) «Μόνο με την επώνυμη καταγγελία θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και δεν θα υπάρχουν αιχμές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι προσβάλλουν συνολικά το διδακτικό προσωπικό. Κλείνοντας, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι ήδη βρισκόμαστε στη διαδικασία σύνταξης Κώδικα Δεοντολογίας, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού.

Με την αγάπη μου, Δηώ Καγγελάρη».

Η «ενσυναίσθηση» του κου Γιατρομανωλάκη

Και οι δύο επιστολές δημοσιοποιήθηκαν.

Γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη η κα Καγγελάρη να τις δώσει στον Τύπο; Και άραγε η ίδια ενημέρωσε τον κο Λιγνάδη; Κι εκείνος γιατί δεν αντέδρασε ποτέ αφού άλλωστε περιλαμβάνεται και ο ίδιος στους διδάσκοντες στη Σχολή; Η υπουργός ενημερώθηκε επισήμως για την καταγγελία των παιδιών;

Ενημερώθηκε ο νέος υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης που μάλιστα έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα «μπουλινγκ»;

«Μια ζωή το εισπράττω εγώ και πολλά άλλα άτομα που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Μια φορά, την εποχή του Ποταμιού, βρισκόμουν σε ένα πάνελ τηλεοπτικό και υπήρξε εκπρόσωπος άλλου κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με διέκοψε λέγοντας “ηρέμησε, χρυσέ μου”», είχε πει πολύ πρόσφατα ο κος Γιατρομανωλάκης σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή».

Αν λοιπόν το «ηρέμησε χρυσέ μου» είναι μπούλινγκ ικανό να σε πληγώσει τόσο, αυτά που κατήγγειλαν οι σπουδαστές του Εθνικού τι είναι;

Αν ούτε η υπουργός, ούτε ο υφυπουργός γνωρίζουν το θέμα, γιατί δεν υπέπεσε στην αντίληψή τους, γιατί δεν ενημερώθηκαν για κάτι τόσο σοβαρό;

Κι αν ενημερώθηκαν πώς μπορεί η υπουργός να βγαίνει στα κανάλια και να μιλά μόνον για φήμες και ο υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού να σιωπά;

Μα ο κος Γιατρομανωλάκης στην ίδια συνέντευξη στην «Καθημερινή» ελεγε πως η γκέι ταυτότητα, τον έχει κάνει να είναι σε εγρήγορση: «επειδή έχεις υποστεί πίεση και εσωτερική και εξωτερική, έχεις τις κεραίες σου σε εγρήγορση, μπορείς να καταλάβεις εύκολα τη θέση ενός άλλου ανθρώπου, τι σκέφτεται, να μπεις στα «παπούτσια» του, έχεις αυτό που αποκαλούμε ενσυναίσθηση». Που είναι η ενσυναίσθηση και η εγρήγορση εδώ κε Υφυπουργέ;

Η σιωπή των διδασκόντων και της πρώην υπουργού Πολιτισμού

Η κα Καγγελάρη δεν είναι η μόνη που χειρίζεται το θέμα με ευδιάκριτη αμηχανία.

Ο κ. Λιγνάδης, η υπουργός και ο υφυπουργός δεν είναι οι μόνοι που σιώπησαν. Σιώπησαν και οι διδάσκοντες στην Σχολή, σπουδαία ονόματα του θεάτρου, του χορού, της μουσικής, του σινεμά, της ενδυματολογίας. Ανάμεσά τους και η πρώην υπουργός Πολιτισμού επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Λυδία Κονιόρδου με την ιδιότητα φυσικά της ηθοποιού και της διδάσκουσας υποκριτική.

Μα όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν εθίγησαν από τη γενική και οριζόντια καταγγελία των φοιτητών τους περί διδασκόντων και της συμπεριφοράς τους; Δεν ανησύχησαν τι συμβαίνει στους μαθητές τους; Δεν συζήτησαν μαζί τους; Δεν απευθύνθηκαν στη διοίκηση του θεάτρου; Δεν είπαν έστω να εκδώσουν μία ανακοίνωση όπως έκανε η κα Καγγελάρη; Μόνον εκείνη ανησυχεί για τις συνθήκες εκμάθησης στη Σχολή του Εθνικού απλώνοντας «δίκτυ προστασίας» όπως διαβεβαίωνε ο υπέρτιτλος σε συνέντευξη που έδωσε προχθες; Η κα Κονιόρδου δεν σκέφτηκε να προστατέψει την επιπλέον θεσμικη ιδιότητα που προβάλλει στο βιογραφικό της; Πρώην υπουργός Πολιτισμου.

Ο «άλλος» Λιγνάδης και η ερώτηση του ΜέΡΑ25

Στα ονόματα των διδασκόντων εκτός των άλλων συναντάμε το επίθετο «Λιγνάδης» δις.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Δημήτρης Λιγνάδης διδάσκει Ποιητική Τεχνη (Ars Poetica).

Ο αδελφός του Γιάννης Λιγνάδης, διδάσκει Αρχαιο Δράμα. Για τον κ. Γιάννη Λιγνάδη έχει γίνει πολύς λόγος τις τελευταίες μέρες:

*Αν και είναι φιλόλογος, προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο ως «ηθοποιός» από τον διευθυντή του Εθνικού και αδελφό του για το διάστημα από 1η Δεκεμβρίου 2020- 31 Ιουλίου 2021, με μηνιαίο μισθό 1705 ευρώ.

*Σχετική ερώτηση κατέθεσαν προς την Υπουργό Πολιτισμού οι βουλευτές του ΜέΡΑ25, Κλέων Γρηγοριάδης και Φωτεινή Μπακαδήμα. Την αντιγράφουμε:

«Τις τελευταίες ώρες είδε τα φώτα της δημοσιότητας η από 27/11/2020 απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (Α.Π.4480) για την πρόσληψη για τις ανάγκες του δραματολογίου ως ηθοποιού με σχέση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Εθνικό Θέατρο Ν.Π.Ι.Δ. του Γιάννη Λιγνάδη, αδελφού του σημερινού καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος επαγγέλλεται φιλόλογος-μεταφραστής, με σπουδές κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο μισθός που προβλέπεται για τη συγκεκριμένη θέση είναι 1705 ευρώ.

Όπως διαβάζουμε, μάλιστα, ο ίδιος ο Γιάννης Λιγνάδης, ο οποίος και συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο το 2020 μέσα από την παραγωγή «Μαθήματα πολέμου», μια δραματική τριλογία για την αρχαία ελληνική ιστορία, που είχε αρχίσει από το Μέγαρο Μουσικής, σε σκηνοθεσία του αδελφού του, Δημήτρη Λιγνάδη, έχει δηλώσει σε συνέντευξή του, «Εγώ είμαι μεταφραστής, κυρίως αρχαίου δράματος. Είμαι θεράπων του κειμένου, όχι άνθρωπος του θεάτρου», καθώς ασχολείται σε αυτόν τον τομέα εδώ και μία εικοσαετία.

Κατόπιν των ανωτέρω,

Ερωτάται η κα Υπουργός:

1. Ποια η επαγγελματική ιδιότητα του κ Γιάννη Λιγνάδη;
2. Είναι όντως ηθοποιός όπως αναφέρεται στη σύμβαση;
3. Αν όχι, επιτρέπεται να δηλώνεται στη σύμβαση εργασίας άλλο επάγγελμα από αυτό που κάποιος ασκεί;
4. Για ποια θέση ακριβώς προσελήφθη ο αδελφός του κ Λιγνάδη;
5. Ποια η σύμβασή του για τη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο για την παραγωγή «Μαθήματα Πολέμου»; Παρακαλούμε να μας κατατεθεί.
6. Ποιος ο μέσος όρος στο μισθολόγιο του Εθνικού για έναν ηθοποιό;
7. Πόσες προσλήψεις έχουν γίνει στο Εθνικό Θέατρο και ποιες θέσεις αφορούν από τη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του καλλιτεχνικού Διευθυντή από τον κ Λιγνάδη;»

Σε άλλες συνθήκες αυτή θα ήταν μία πολύ καίρια κοινοβουλευτική ερώτηση.

Το πρώτο θέμα που απασχολεί όμως αυτές τις μέρες το Εθνικό Θεάτρο δεν είναι η περίπτωση του Γιάννη Λιγνάδη – κι ας πρόκειται για εξόφθαλμη περίπτωση εύνοιας από τον αδελφό του (Το νόμιμο δεν είναι άλλωστε πάντα ηθικό έστω κι αν ο ίδιος ο Καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, υπεραμύνθηκε της επιλογής πρόσληψης του αδελφού του, απαντώντας σε ποστ της Έλενας Ακρίτα). Και ειλικρινά εύχομαι να μην οδηγήσει το ίδιο θέμα ξαφνικά σε μία ενδεχόμενη ευθιξία του κ. Λιγνάδη και σε ξαφνική παραίτηση. Φοβάμαι ότι εν προκειμένω δεν θα πέσει κανείς από τα σύννεφα. Ούτε καν η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ και της χώρας.

Πηγή: 2020mag.gr