Είναι μερικές φορές που λυπάσαι για τη θέση που βρίσκονται συνάδελφοί σου, ακόμη και όταν αυτοί ανήκουν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Κάτι τέτοιο συνέβη χθες στο Στρασβούργο, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στη συζήτηση για το τέλος «του τρίτου ελληνικού προγράμματος », όταν ο αρμόδιος επίτροπος Π. Μοσκοβισί, «φωτογραφίζοντας» στην ομιλία του τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον χαρακτήρισε 2-3 φορές ψεύτη.

Γιατί μπορεί στην Ελλάδα να αραδιάζεις στους ιθαγενείς διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Ότι  δηλαδή ο (συντηρητικός) πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ και ο (σοσιαλδημοκράτης) Μοσκοβισί σχεδόν στρατολογήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, τα έχουν βρει με τον Τσίπρα και  για αυτό επιμένουν ότι τα μνημόνια τελείωσαν, ενώ έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν τη ΝΔ. Να πιστεύεις ότι τα φιλικά sites και δήθεν « σοβαρές » εφημερίδες θα θάψουν τη δήλωση-καταπέλτη κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως πράγματι συνέβη. Αλλά στο Ευρωκοινοβούλιο πως να επαναλάβεις τις μπαρούφες, όταν ξέρεις ότι μπορεί βάλουν τα γέλια;

Πώς να αντιδράσεις όταν ακόμη και ευρωβουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο ανήκει η ΝΔ, εκθειάζουν την Ελλάδα, προσθέτοντας ότι «καμία χώρα του ΟΟΣΑ δεν έχει υλοποιήσει τόσες πολλές μεταρρυθμίσεις μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα»; Απλώς κάνεις σαν να μην άκουσες ούτε αυτούς ούτε τα περί  «ψεύτη» του Μοσκοβισί και τον κατηγορείς, όπως έκανε ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ Μανώλης Κεφαλογιάννης, ότι ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία στην Αθήνα  «ως υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διεκδικώντας τη θέση του κ.. Γιούνκερ».

Πώς θα εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν ο Μοσκοβισί, ακόμη και αν τελικώς εξασφαλίσει το «χρίσμα» των Σοσιαλιστών, όταν οι τελευταίοι βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση  και ενώ είθισται πρόεδρος της Κομισιόν να αναλαμβάνει ο υποψήφιος της μεγαλύτερης σε δύναμη πολιτικής ομάδας, όπως έγινε με τον Γιούνκερ το 2014; Kαι γιατί να ξεκινήσει ο Γάλλος επίτροπος την όποια εκστρατεία του από την Αθήνα, όταν οι τοπικοί «σύντροφοί» του έχουν πάρει σχεδόν διαζύγιο από την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική ομάδα, υιοθετώντας τις απόψεις της ΝΔ περί τετάρτου μνημονίου και άλλων λιμών και καταποντισμών, τις οποίες επανέλαβε -αν και αυτό δεν έχει σημασία- η κυρία Καιλή;

Δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα: όλοι οι θεσμοί και τα πρόσωπα που τους εκπροσωπούν, από τον Μοσκοβισί μέχρι τον πρόεδρο του eurogroup Μ. Σεντένο και όλες οι πολιτικές ομάδες, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί πλην της ακροδεξιάς, να επαναλαμβάνουν με μια φωνή ότι μια χώρα βγαίνει από τη κρίση, έχει προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές και σταδιακά ανακάμπτει. Και μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση της υπό κρίση χώρας να επιμένει ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Να αφήνουν οι Ευρωπαίοι αρμόδιοι περιθώριο ώστε να μην εφαρμοστούν παραπέρα μέτρα λιτότητας, όπως η περικοπή των συντάξεων, και να τους κατηγορεί η αντιπολίτευση για τροφοδότες –κατά τον κ. Βενιζέλο–  του «πολιτικού τυχοδιωκτισμού και του ακραίου εθνικολαϊκισμού». Κάτι παρόμοιο δεν έχει  πράγματι ξανασυμβεί. Γιατί ποτέ ευρωπαϊκή αντιπολίτευση δεν έχει πέσει τόσο χαμηλά.